The Kosmiczny Teleskop Hubble’a ukazuje hipnotyzującą galaktykę LEDA 22057, w której doszło do niedawnego wybuchu supernowej, SN 2024PI.
Nowe zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia galaktykę LEDA 22057, położoną około 650 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Podobnie jak galaktyka pokazana w zeszłym tygodniu, LEDA 22057 jest miejscem spektakularnego wybuchu supernowej. Supernową, nazwaną SN 2024PI, wykryto po raz pierwszy w styczniu 2024 r. w wyniku automatycznego badania. Badanie to skanuje całą północną połowę nocnego nieba co dwa dni i udokumentowało dotychczas ponad 10 000 supernowych.
Na tym zdjęciu supernowa jest widoczna jako bladoniebieska kropka tuż poniżej i na prawo od jądra galaktyki. Pięknie kontrastuje ze słabymi, eterycznymi ramionami spiralnymi LEDA 22057. Uchwycona mniej więcej sześć tygodni po odkryciu, SN 2024PI wydaje się znacznie ciemniejsza niż w szczytowym okresie swojej świetności.
SN 2024PI jest klasyfikowana jako supernowa typu Ia. Ten typ supernowej wymaga niezwykłego obiektu zwanego a biały karzełskrystalizowane jądro gwiazdy o masie mniejszej niż około ośmiokrotność masy Słońca. Kiedy gwiazda tej wielkości zużywa zapasy wodoru w swoim jądrze, balonuje, przekształcając się w czerwonego olbrzyma, stając się chłodnym, puszystym i świecącym. Z biegiem czasu pulsacje i wiatry gwiazdowe powodują, że gwiazda zrzuca swoje zewnętrzne warstwy, pozostawiając białego karła i kolorową mgławicę planetarną. Białe karły mogą mieć temperaturę powierzchniową wyższą niż 100 000 stopni i są niezwykle gęste, upakując mniej więcej masę Słońca w kuli wielkości Ziemi.
Chociaż prawie wszystkie gwiazdy w Droga Mleczna pewnego dnia wyewoluują w białe karły — taki los czeka Słońce za około pięć miliardów lat — nie wszystkie z nich eksplodują jako supernowe typu Ia. Aby tak się stało, biały karzeł musi należeć do układu podwójnego gwiazd. Kiedy biały karzeł wysysa materię z gwiezdnego partnera, może stać się zbyt masywny, aby się utrzymać. Powstały wybuch niekontrolowanej syntezy jądrowej niszczy białego karła w wyniku eksplozji supernowej, którą można zobaczyć w wielu galaktykach dalej.
