„Brudna kula śniegu” z odległej lodowej chmury otaczającej nasz Układ Słoneczny, minęła Słońce i Ziemię jesienią 2024 roku.
Ziemscy obserwatorzy skanujący nocne niebo jesienią 2024 roku mogą być świadkami wydarzenia na niebie, które zdarza się tylko raz na 80 000 lat. Kometa C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS, pochodząca z odległych obrzeży naszego Układu Słonecznego, osiągnęła najbliższe podejście do Słońca 27 września i oczekuje się, że 12 października przeleci na odległość około 70 milionów kilometrów (44 milionów mil) od Ziemi. Początkowo widoczna głównie na półkuli południowej i w tropikach do 8 października, w kolejnych dniach kometa zapewniała większe możliwości obserwacji osobom z półkuli północnej.
Załoga na pokładzie Międzynarodowa Stacja Kosmiczna obserwowali także Tsuchinshan-ATLAS podczas jego podróży przez wewnętrzny Układ Słoneczny. Astronauta wykonał to zdjęcie komety 19 września 2024 r. W tym czasie masa pyłu, lodu i skał zbliżała się do najbliższego punktu Słońca na jego wysoce eliptycznej orbicie. Zdjęcie oferuje także przekrój poprzeczny jasnego horyzontu, czyli kończyny Ziemi, oraz kolorowych warstw atmosfery planety.
Kiedy kometa zbliża się do Słońca, robi się cieplej. Ciepło powoduje, że lód sublimuje do gazu, a te gazy i pył stają się świecące śpiączka i ogon, który można wydłużyć miliony mil. Na tym zdjęciu wyraźnie widać ogon pyłowy Tsuchinshan-ATLAS, sięgający ku górze kadru. Drugi rodzaj ogona, ogon jonowy, jest słabo widoczny, wskazując w dół i w prawozauważył astronom Bill Cooke, który kieruje Biurem ds. Środowiska Meteoroidów pod adresem NASACentrum Lotów Kosmicznych Marshalla.
Słońce wpływa na dwa rodzaje ogonów na różne sposoby, często wysyłając je w różnych kierunkach. Ciepło i ciśnienie światła słonecznego odpychają cząsteczki ogona pyłowego od Słońca, chociaż ogon może lekko się wygiąć w kierunku, z którego nadeszła kometa. Podobnie, wiatr słoneczny usuwa jony z powierzchni komety, tworząc ogon jonowy, który może rozciągać się pod innym kątem.
Niektóre komety nie przeżywają bliskich spotkań ze Słońcem. Jeśli podejdą zbyt blisko, promieniowanie i siły grawitacyjne mogą je całkowicie zdezintegrować. Tsuchinshan-ATLAS nie spotkał taki los, ale być może spotkała go inna kometa, którą astronomowie obserwowali, C/2024 S1 ATLAS. Ostatni dane sugerują Cooke powiedział, że kometa, która miała być widoczna z Ziemi pod koniec przyszłego roku, mogła niedawno rozbić się na fragmenty.
Biorąc pod uwagę ich niezwykle długie orbity, obaj ci starożytni niebiańscy podróżnicy prawdopodobnie pochodzili z Chmura Oortaduża kulista powłoka lodowego gruzu na zewnętrznych krańcach naszego Układu Słonecznego. C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS został odkryty w 2023 roku i zidentyfikowany przez obserwatorów z chińskiego obserwatorium Tsuchinshan – czyli „Purpurowej Góry” – oraz ATLAS Teleskop (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) w Republice Południowej Afryki. Został oficjalnie nazwany na cześć obu obserwatoriów.
Zdjęcie astronauty ISS071-E-676484 zostało uzyskane 19 września 2024 r. aparatem cyfrowym Nikon Z9 o ogniskowej 200 milimetrów. Dostarczają je załoga ISS, Jednostka Obserwacji Ziemi oraz Jednostka Nauki o Ziemi i Teledetekcji w Johnson Space Center. Zdjęcie wykonali członkowie załogi Ekspedycji 71. Obraz został przycięty i poprawiony w celu poprawy kontrastu, a artefakty obiektywu zostały usunięte. Program Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wspiera laboratorium w ramach Laboratorium Narodowego ISS, aby pomóc astronautom w wykonywaniu zdjęć Ziemi, które będą miały największą wartość dla naukowców i społeczeństwa, oraz w bezpłatnym udostępnianiu tych zdjęć w Internecie.
