To jedyna rzecz w życiu, która jest pewna.
Jednak wiedza o tym, kiedy umrzesz, pozostaje w pewnym sensie tajemnicą.
Teraz eksperci mogą być o krok bliżej ustalenia daty śmierci po odkryciu, że prosty wymaz z policzka pozwala dokładnie oszacować ryzyko śmierci w ciągu najbliższego roku na podstawie analizy zmian w DNA.
Zespół z Tally Health – firmy biotechnologicznej z siedzibą w Nowym Jorku – opracował zegar epigenetyczny o nazwie CheekAge, który jest w stanie określić wiek biologiczny na podstawie łatwych do pobrania komórek policzkowych.
Zamiast faktycznego wieku danej osoby analizuje się wiek komórek. Na wiek biologiczny mogą mieć wpływ czynniki takie jak genetyka, stres, sen, odżywianie i palenie tytoniu i może on być wyższy lub niższy od rzeczywistego wieku danej osoby.
Naukowcy opracowali zegar epigenetyczny o nazwie CheekAge, który jest w stanie określić wiek biologiczny na podstawie łatwych do pobrania komórek policzkowych
Naukowcy przetestowali swoją metodę, aby sprawdzić, jak dobrze przewiduje ona śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny u 1513 kobiet i mężczyzn urodzonych w latach 1921 i 1936, których obserwowano przez całe życie.
Analiza wykazała, że zmiany w DNA były istotnie powiązane ze śmiertelnością.
Uczestnicy z najwyższej grupy CheekAge byli o 148 procent bardziej narażeni na śmierć w tym roku w porównaniu do osób z najniższej grupy.
Zespół stwierdził, że ich metoda była jeszcze dokładniejsza niż inne zegary epigenetyczne analizujące krew.
Wszystkie ustalenia miały charakter retrospektywny, co oznacza, że ich metodę przetestowano na uczestnikach, którzy już nie żyli.
Przyszłe badania mogłyby obejmować testowanie tej metody na ludziach, którzy wciąż żyją, aby sprawdzić, czy można dokładnie przewidzieć, kiedy umrą.
W czasopiśmie Frontiers in Aging zespół stwierdził: „Oznacza to, że prosty, nieinwazyjny wymaz z policzka może stanowić cenną alternatywę w badaniu i śledzeniu biologii starzenia się”.
Inni eksperci ostrzegają jednak, że tej metody nie można zastosować do przewidzenia dnia, a nawet roku, w którym ktoś umrze.
Adele Murrell, profesor epigenetyki na Uniwersytecie w Bath, stwierdziła, że nie widzi dowodów na to, że zegar CheekAge będzie w stanie przewidzieć dzień lub nawet rok czyjejś śmierci.
Wyjaśniła, że zmiany w DNA są teoretycznie odwracalne, co oznacza, że metoda ta będzie przydatna jedynie do ostrzegania ludzi, że mogą zmierzać w stronę przedwczesnej śmierci.
„Biorąc pod uwagę, że zmiany te wynikają z wyborów związanych ze stylem życia — palenia, przyrostu masy ciała, złej diety i braku sprawności fizycznej — w połączeniu z chorobą podstawową — nowotworem, otyłością, cukrzycą — wszystkie te czynniki są oczywiste bez testów epigenetycznych, nie jest jeszcze jasne, czy pacjenci będą bardziej skłonni do zmiany stylu życia w obliczu danych pochodzących z zegara epigenetycznego, niż wtedy, gdy lekarz rodzinny ich o tym ostrzeże” – dodała.
Tymczasem Dusko Ilic, profesor nauk o komórkach macierzystych w King’s College w Londynie, powiedział: „W rzeczywistości takie zegary dostarczają raczej probabilistycznej oceny ryzyka niż konkretnych przewidywań.
„Podkreślanie śmiertelności w tym kontekście może potencjalnie powodować niepotrzebny niepokój i sprzyjać fatalistycznemu podejściu u niektórych osób, zamiast promować praktyczny wgląd w długość zdrowia i dobrostan”.
„Bardziej zróżnicowane podejście polegałoby na postrzeganiu CheekAge jako narzędzia do oceny wieku biologicznego i związanych z nim zagrożeń dla zdrowia, zachęcając do podejmowania interwencji mających na celu przedłużenie zdrowego starzenia się, a nie skupiania się na śmiertelności”.
