Witamy ponownie w Lookahead; w tym tygodniu zastosujemy lekcje z 2024 r. w naszych przygotowaniach do wersji roboczej na 2025 r.
Jeden z głównych, nadrzędnych celów tej kolumny jest prosty: jak możemy ulepszyć się jako gracze fantasy? Tak jak właściciel sklepu nie wie, co dalej zamówić, nie zrobiwszy inwentarza, tak też powinniśmy zastanowić się nad przeszłymi fantastycznymi doświadczeniami, aby uniknąć ponownego popełniania tych samych błędów. Czego nam brakowało w przypadku niektórych graczy i dlaczego? I w jaki sposób te wnioski mogą wpłynąć na przyszłe decyzje?
Dzisiaj przyjrzymy się kilku graczom, którzy zawiedli nas w zeszłym sezonie i zidentyfikujemy podobnych graczy, którzy w 2025 roku mogą być minami lądowymi.
Koniecznie sprawdź wszystkie nasze narzędzia do tworzenia składów fantasy baseball i cotygodniowe zasoby dotyczące składów:
Zach Gelof, 2B – Oakland Athletics
To jest stosunkowo proste. Niektórzy z moich ulubionych analityków podkreślają zdolność pałkarza do nawiązywania kontaktu, ale ja byłem przekonany, że to doskonały kontakt jakość (np. mocne uderzenie, beczki) może zastąpić zamach i chybienie. Na przykład Bryce Harper i Rafael Devers mieli znacznie poniżej średniej współczynnik kontaktów, zatem Gelof również mógł odnieść sukces.
Okazuje się, że Gelof nie należy do tych gości, jeśli chodzi o konsekwentne uderzanie piłki; Zwiodły mnie jego stawki za baryłkę wynoszące 11% i 41% w 2023 r. W końcu osiągnął 0,267 i osiągnął wynik 14/14 w zaledwie 69 meczach. Dlatego przyrównałem Gelofa do Matta McLaina w wersji lite, z tą różnicą, że Gelof pojawiał się znacznie później w wersjach roboczych.
Był tylko jeden problem: kontakt ilość. McLain nawiązywał kontakt znacznie częściej (85% w strefie i 75% ogółem, według Sports Info Solutions), co potwierdza jego średnią odbijania. Tymczasem Gelof znajdował się blisko dna w obu głównych branżach, osiągając zaledwie 75% strefy i 68% ogólnego współczynnika kontaktu w 2023 r. Nie spodziewałem się świetnej średniej, ale pomyślałem, że będzie w stanie powtórzyć coś bliskiego 0,250 na podstawie jego odczyty Statcast.
Gelof nadal zapewniał moc i prędkość w 2024 r., ale nie był w stanie skutecznie przezwyciężyć swoich braków w kontakcie, niszcząc nasze średnie odbijania, trafiając 0,211. Jego marginalnie akceptowalny współczynnik trafień wynoszący 27% wzrósł do niemożliwych do opanowania 34%:
Co więcej, kontakt Gelofa jakość również spadło, do 9% baryłki i 37% współczynnika twardego trafienia. Pitchers mieli teraz na niego oko i wykorzystali jego wątpliwe decyzje dotyczące zamachu.
Płynie z tego jeszcze jedna lekcja: nie należy zbyt szybko wierzyć w doskonałość małych próbek, zwłaszcza gdy pojawiają się znaki ostrzegawcze, które mogą zawalić cały profil. Dowiedziawszy się o tym na własnej skórze, pisałem już o trzech wyróżniających się małych próbkach z 2024 r., którzy mogliby zostać „przyszłorocznym Gelofem”.
Wersja 2025: Connor Norby (Niezła passa mocy pod koniec sezonu, ale współczynnik kontaktu na poziomie 12 percentyla, 33% strikeoutów i 18% SwStr)
To było trochę trudniejsze do odgadnięcia. Drury wydawał się całkiem bezpieczny w przypadku nudnej, ale solidnej produkcji, po dwóch sezonach ze średnią odbijania ponad 0,260 i ponad 26 HR. Jego czas gry w słabej drużynie Aniołów był bezpieczny. Miał 31 lat i rozegrał co najmniej 125 meczów zarówno w 2022, jak i 2023 roku. Był również tani w draftach i stanowił niezłą opcję rezerwową na środkowym lub rożnym boisku w późniejszych rundach.
Cóż, wszyscy zwolennicy Drury’ego zostali potraktowani ponurym rozczarowaniem: zaczął powoli, w połowie kwietnia zmagał się z naderwaniem ścięgna podkolanowego, a kiedy w ogóle grał, było po prostu okropnie: jego linia 0,169/0,242/0,228 wyniosła w sumie 34 wRC+, zdecydowanie najgorszy w MLB (min. 300 PA). Przeszedł z 14% powyżej średniej ligowej do 66% poniżej.
Rzecz w tym, że Drury nie zaliczył całkowitego załamania w kontakcie i liczbie uderzeń. Po prostu przestał konsekwentnie uderzać piłkę mocno (średnia prędkość wyjściowa -2 mil na godzinę) i przestał uderzać ją w powietrze, przy absurdalnym wskaźniku skuteczności piłki po ziemi wynoszącym 57%, co oznacza wzrost o 15% w porównaniu z 2023 rokiem.
Nadal nie potrafiliśmy tego wyjaśnić Dlaczego Drury był taki zły. Tak, miał kłopoty i uporał się z migreną, ale głównego winowajcę poznaliśmy dopiero Po sezon: Drury ujawnił pod koniec września, że przed sezonem zmienił swój swing, jak na ironię, aby uzyskać większą moc.
Co stało się z Brandonem Drurym w tym sezonie? Mówi, że poszukiwanie większej prędkości wyjściowej było błędem.
Oraz o tym, jak Anioły naprawiły Brocka Burke’a.
Plus, aktualizacje Neto, Schanuel; draft i jutrzejszy mecz.https://t.co/tQqwobYTGp
— Jeff Fletcher (@JeffFletcherOCR) 29 września 2024 r
Najwyraźniej były tu czynniki, o których nie mogliśmy wiedzieć wcześniej, ale Drury również wykazywał niezmiennie solidną produkcję przez zaledwie dwa sezony. Lekcja z tego wynika: podchodź do przełomów w karierze pod koniec kariery ostrożnie i z niskimi oczekiwaniami.
Wersja 2025: Jurickson Profar (Zdecydowanie rok kariery w wieku 30 lat. Dodał masę i współczynnik mocnych uderzeń, więc może teraz osiągnie nowy poziom, tylko nie przepłacaj za to.)
To boli. Chciałem wybrać Chasa, ale podobnie jak Drury McCormick wystartował w stosunkowo zaawansowanym wieku (28 lat) w 2023 roku, osiągając wynik 0,273 przy 22 homerach i 19 przechwytach w zaledwie 115 meczach.
Już wcześniej pokazywał dobrą jakość kontaktu przy stawkach 10% za baryłkę w poprzednich dwóch sezonach, głównie przeciwko lewakom. W 2023 roku pokazał, że potrafi uderzać prawych napastników na tyle dobrze, że może grać codziennie.
A przynajmniej tak nam się wydawało. McCormick regularnie dostawał szansę na grę w 2024 roku… i uzyskał wynik 0,576 OPS w 94 meczach. Tak, w kwietniu doznał kontuzji ścięgna podkolanowego, opuścił trzy tygodnie gry i zakończył się złamaniem ręki w połowie września. Jednak przed, w trakcie i po kontuzjach nie spisał się dobrze. Od dnia otwarcia do wydania hammy: .602 OPS. Po powrocie z hammy do kontuzji ręki: 0,564 OPS.
Pomimo posiadania lewicowców w poprzednich sezonach, miał gorszy OPS w porównaniu z nimi (0,550) niż w przypadku prawicowców (0,590).
Możliwe, że McCormick po prostu zaczął powoli i hamak dokuczał mu nawet po epizodzie w IL. Jednak podobnie jak w przypadku Gelofa, McCormick zawsze balansował pomiędzy wątpliwą ilością kontaktu (80% kariery) a solidną jakością (10% beczki). Cóż, w miarę jak czas gry się wydłużał, jego kontakt strefowy spadł do 76%, a on gonił i wąchał więcej (16% SwStr).
McCormick to zbiór lekcji, począwszy od ekstrapolacji występów małych próbek po lekceważenie powściągliwości własnej organizacji i zaufanie mu, że odrzuci potencjalne problemy kontaktowe, które mogłyby popsuć profil.
Wersja 2025: Jo Adell (15. percentyl% kontaktu i OPS spadły o 24 punkty przy PT przez cały sezon)
To znana historia, ponieważ Campusano pokazał nam tylko niewielką część dobrego występu, osiągając wynik 0,319 (0,305 xBA) przy siedmiu home runach w 49 meczach w 2023 r. Jednak w przeciwieństwie do niektórych innych nieudanych spotkań, Campusano wykazał się elitarną umiejętnością kontaktu , z 91% strefą i 84% ogółem w tym roku. Byłem przekonany, że mógłby zapewnić naszym zespołom fantasy średnie wzmocnienie jako C2, jednocześnie prawdopodobnie zwiększając moc wyjściową.
Wygląda na to, że Padres wierzyli w to samo, gdy Campusano otworzył mecz jako ich obrońca nr 1. Nie poszło dobrze. Był jednym z najgorszych łapaczy defensywnych (-13 OAA) i nie trafiał ze względu na siłę ani średnią, uderzając 0,227 z 8 HR w 91 meczach. Pod koniec czerwca doznał kontuzji kciuka, ale wcześniej też nie osiągał zbyt wielu sukcesów (0,653 OPS, 5 HR).
W przypadku Campusano umiejętności, które pokazał wcześniej, nie uległy całkowitemu pogorszeniu; nadal szczycił się ponadprzeciętnym współczynnikiem kontaktu i pościgu. Po prostu nie uderzał piłki tak mocno konsekwentnie, jego skuteczność mocnych uderzeń spadła z 41% do 34%, a jego i tak już średnie beczki z 7% do zaledwie 4%.
Padres w końcu stracili cierpliwość i wysłali Campusano do juniorów, jednocześnie podnosząc Kyle’a Higashiokę, znacznie lepszego łapacza w polu, który również uderzał w talerz.
Ponownie mamy krótką próbkę gwiazdora, któremu nie udało się utrzymać dobrych wyników w nowym sezonie. Inną lekcją Campusano jest znaczenie obrony: jeśli zawodnik ograniczony w defensywie nie atakuje, nie ma on marginesu błędu, aby utrzymać czas gry. W przyszłości będę w większym stopniu uwzględniać wskaźniki łapania i gry w polu.
Wersja 2025: Ryan Jeffers (-7 OAA, Mocne Uderzenie spadło z 43% do 34% przy pełnym PT)
Pivetta nie był kompletną katastrofą jak niektórzy z powyższych graczy, ale pozostawił nas z niedosytem… znowu. Być może ta lekcja dotyczy bardziej nas niż gracza.
Pivetta jest kuszącym miotaczem, ponieważ regularnie plasuje się w czołówce cenionych przez nas wskaźników, zwłaszcza K-BB%: w 2023 r. zajął 8. miejsce z wynikiem 22,7%, pomiędzy Freddym Peraltą i Chrisem Salem (min. 100 IP).
Przełamuje także różne modele, zajmując w tym sezonie 10. miejsce w Stuff+ i 12. w Pitching+, według FanGraphs. Jego druga połowa była jeszcze lepsza, zajmując odpowiednio drugą i pierwszą szóstkę w każdym ze wskaźników. Na podstawie tych liczb wielu kreślarzy pomyślało, że Pivetta może być ich SP3 lub SP4 z zaletami.
Rzecz w tym, że w 2024 r. Pivetta zajęła 10. miejsce w rankingu K-BB% i czwarte w rankingu Stuff+. Całkiem świetnie! Jednak jego ERA czwarty sezon z rzędu znajdował się na północ od 4 (4,14). Nie straszne, ale też nie pomocne. Ukończył jako 68. najlepszy starter, zarabiając 4 dolary. To nawet nie jest SP5 w lidze składającej się z 12 drużyn.
Podejście Pivetty polegające na rzucaniu wyzwanie pałkarzom wysoko w strefie w celu wywołania węchu czyni go również miotaczem ciężkich piłek latających (48%), co nie byłoby takie złe, gdyby nie prowadziło do ekstremalnych home runów: kariera 15,5% HR/FB% jest znacznie powyżej średnia ligowa na poziomie 11%. Możesz zrzucić winę na jego macierzysty stadion, ponieważ Fenway to świetny park dla pałkarzy.
Jednak Pivetta spisał się gorzej na wyjeździe, z ERA na poziomie 4,42 w porównaniu do 3,86 u siebie, a także znacznie więcej dozwolonych home runów (18% HR/FB% do 11%). Spójrz, Nicky P dał nam mnóstwo strikeoutów (172) i wzmocnienie WHIP (1,13). To nie była całkowita porażka. Ostrzega nas jednak przed skupianiem się na pewnych wskaźnikach i wykluczaniu innych.
Na przykład xFIP normalizuje liczbę zdobywców bramek w stosunku do średniej ligowej i zawsze lubił Pivettę o około pół runa lepiej niż FIP (lub ERA). Kiedy zawodnik ustalił statystyczną bazę na przestrzeni wielu sezonów, prawdopodobnie powinniśmy po prostu zaufać jego rzeczywistym liczbom.
Wersja 2025: Taj Bradley (kariera 17% HR/FB% i xFIP od połowy do pełnego biegu lepsza niż FIP; niezła gra na plus, ale głębokość draftu SP wokół niego)
Pobierz naszą bezpłatną aplikację mobilną z wiadomościami i alertami
Podoba Ci się to, co widzisz? Pobierz naszą zaktualizowaną aplikację fantasy baseball dla iPhone’a I Android z aktualnościami dotyczącymi graczy 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, alertami o kontuzjach, podkładami, perspektywami i nie tylko. Wszystko za darmo!
