Wieloryby mogą żyć znacznie dłużej, niż sądzili naukowcy, a potencjalna długość życia jest dwukrotnie większa niż poprzednie szacunki

Wieloryby biskajskie z południa Jak wynika z naszych nowych, opublikowanych badań, długość życia znacznie przekracza 100 lat, a 10% z nich może dożyć ponad 130 lat w dzienniku Postęp nauki. Niektóre z tych wielorybów mogą dożyć 150 lat. Długość życia jest prawie dwukrotnie większa niż 70–80 lat, jakie zwykle się uważa.

Wieloryby biskajskie z północnego Atlantyku Uważano również, że maksymalna długość życia wynosi około 70 lat. Ustaliliśmy jednak, że to krytycznie zagrożone obecna średnia długość życia gatunku wynosi zaledwie 22 lata i rzadko żyją dłużej niż 50 lat.

Te dwa gatunki są bardzo blisko spokrewnione — zaledwie 25 lat temu uważano je za jeden gatunek — więc można by się spodziewać, że będą miały podobnie długą długość życia. Wyraźną różnicę w długości życia wielorybów biskajskich z północnego Atlantyku przypisujemy śmiertelności spowodowanej przez człowieka, głównie w wyniku zaplątania się w narzędzia połowowe i uderzeń statków.

Dokonaliśmy nowych szacunków dotyczących wieku wykorzystując identyfikację fotograficzną poszczególnych samic wielorybów na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Poszczególne wieloryby można rozpoznawać rok po roku na zdjęciach. Kiedy umierają, przestają być fotograficznie „przewidywane” i znikają. Korzystając z tych zdjęć, opracowaliśmy coś, co naukowcy nazywają „krzywymi przeżycia”, szacując prawdopodobieństwo, że wieloryby znikną z zapisu fotograficznego w miarę starzenia się. Na podstawie tych krzywych przeżycia mogliśmy oszacować maksymalną potencjalną długość życia.

Dwadzieścia pięć lat temu naukowcy współpracujący z rdzennymi łowcami wielorybów w Arktyce wykazali, że wieloryby grenlandzkie są w stanie sprostać nawet ponad 200 lat. Ich dowody obejmowały znalezienie kamiennych grotów harpunowych, które nie były używane od połowy XIX wieku, osadzonych w tłuszczu wielorybów niedawno zabitych przez tradycyjnych wielorybników. Analiza białek z oczu upolowanych wielorybów dostarczyła dalszych dowodów na ich długą żywotność. Podobnie jak w przypadku wielorybów biskajskich, przed tą analizą badacze uważali, że wieloryby grenlandzkie żyją około 80 lat, a najdłużej żyją ludzie.

W latach następujących po tym raporcie naukowcy próbowali dowiedzieć się, co jest wyjątkowego w wielorybach grenlandzkich, co pozwala im żyć tak długo. Jednak nasza nowa analiza długowieczności dwóch bliskich krewnych grobowców pokazuje, że inne gatunki wielorybów również mogą żyć niezwykle długo.

Dlaczego to ma znaczenie

Zrozumienie długości życia dzikich zwierząt ma ogromne znaczenie dla tego, jak najlepiej je chronić. Zwierzęta o bardzo długiej żywotności zwykle rozmnażają się niezwykle wolno i może upłynąć wiele lat między narodzinami. Na historię życia wielorybów fiszbinowych – zwłaszcza wiek, w którym samice rozpoczynają rozmnażanie i odstęp między cieleniami – duży wpływ ma ich potencjalna długość życia. Strategie ochrony i zarządzania, które nie są odpowiednio zaplanowane, będą miały większe ryzyko niepowodzenia. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę spodziewane skutki zakłóceń klimatycznych.

Co jeszcze nie wiadomo

Istnieje wiele innych dużych wielorybów, w tym błękitne, płetwiaste, sei, humbaki, szare i kaszaloty. Podobnie jak wieloryby grenlandzkie i wieloryby biskajskie, one również były prawie zniszczone przez wielorybnictwo. Naukowcy obecnie zakładają, że żyją około 80 lub 90 lat, ale tak właśnie wierzyliśmy w przypadku wielorybów grenlandzkich i biskajskich, dopóki nie udowodniono, że mogą żyć znacznie dłużej.

Jak długo mogą żyć te inne gatunki wielorybów? Wielorybnictwo przemysłowe, które zakończyło się dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku, usunęło stare wieloryby ze światowej populacji wielorybów. Chociaż liczebność wielu populacji wielorybów odradza się, nie było wystarczająco dużo czasu, aby wieloryby urodzone po zakończeniu połowów przemysłowych się zestarzały.

Możliwe, a nawet prawdopodobne, że wiele innych gatunków wielorybów również będzie żyło długo.

Jakie inne badania są prowadzone

Inne badania wykazały, że utrata starszych osób z populacji jest zjawiskiem występującym u większości dużych gatunków zwierząt. Zmniejsza potencjał rozrodczy wielu gatunków. Naukowcy argumentują również, że oznacza to rzeczywistą utratę kultury i mądrości u zwierząt, co zmniejsza ich potencjał przetrwania w obliczu zmieniających się warunków.

Co dalej

Chcemy lepiej zrozumieć, jak wielorybnictwo wpłynęło na liczbę starych osobników w obecnej populacji wielorybów i przewidzieć, kiedy liczba starych osobników powróci do poziomu sprzed połowów wielorybów. Wstępne wyniki sugerują, że może upłynąć kolejne 100 lat, zanim populacja wielorybów naprawdę się odrodzi, nawet w przypadku gatunków, których populacja liczy obecnie tyle samo, co przed połowami wielorybów.

W przypadku wielorybów biskajskich z północnego Atlantyku nasze badania pokazują, że nawet gdy populacja rosła, podjęte działania w zakresie zarządzania były niewystarczające, aby zapobiec zbyt młodej śmierci tych wielorybów.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.