Odkopano starożytne węże, co rzuca światło na mroczną przeszłość kontynentu.
Nowo odkryty wąż kopalny gatunek w Wyoming zmienia nasze rozumienie ewolucji węża. Gatunek ten, wydobyty z nory, w której znaleziono cztery dobrze zachowane splecione okazy, nazwany Hibernophis breithaupti, żył w Ameryce Północnej 34 miliony lat temu. Odkrycie to dostarcza cennych informacji na temat pochodzenia i zróżnicowania boa i pytonów.
Hibernophis breithaupti ma wyjątkowe cechy anatomiczne, po części dlatego, że okazy są ruchome — co oznacza, że znaleziono je wszystkie w jednym kawałku, z kośćmi wciąż ułożonymi we właściwej kolejności — co jest niezwykłe w przypadku węży kopalnych. Naukowcy uważają, że może to być wczesny członek Booidea, grupy obejmującej współczesne boa i pytony. Współczesne boa są szeroko rozpowszechnione w obu Amerykach, ale ich wczesna ewolucja nie jest dobrze poznana. Te nowe i bardzo kompletne skamieliny dostarczają ważnych nowych informacji, w szczególności na temat ewolucji małych, kopiących boa, zwanych boa gumowymi.
Spostrzeżenia behawioralne i znaczenie historyczne
Tradycyjnie toczyło się wiele debat na temat ewolucji małych boa kopiących. Hibernophis breithaupti pokazuje, że północne i bardziej środkowe części Ameryki Północnej mogły być kluczowym ośrodkiem ich rozwoju. Odkrycie tych węży skręconych razem wskazuje również na najstarszy potencjalny dowód na zachowanie znane nam dzisiaj – hibernację w grupach.
„Współczesne węże pończosznicze słyną z tego, że gromadzą się tysiącami, aby wspólnie hibernować w norach i norach” – mówi Michael Caldwell, paleontolog z UA, który współprowadził badania wraz ze swoją byłą studentką Jasmine Croghan oraz współpracownikami z Australii i Brazylii . „Robią to, aby oszczędzać ciepło poprzez efekt wywołany przez kulę hibernujących zwierząt. Fascynujące jest widzieć możliwe dowody takich zachowań społecznych lub hibernacji sprzed 34 milionów lat”.
Odniesienie: „Morfologia i systematyka nowego kopalnego węża z wczesnej formacji Rupelian (oligoceńskiej) White River, Wyoming” autorstwa Jasmine A Croghan, Alessandro Palci, Silvio Onary, Michael SY Lee i Michael W. Caldwell, 19 czerwca 2024 r., Dziennik zoologiczny Towarzystwa Linneusza.
DOI: 10.1093/zoolinnean/zlae073