Badanie opublikowane w Annals of Internal Medicine donosi, że palacze z cukrzycą typu 2 stosujący semaglutyd są narażeni na mniejsze ryzyko opieki medycznej związanej z zaburzeniami używania tytoniu w porównaniu z osobami stosującymi inne leki przeciwcukrzycowe. Odkrycie to potwierdza potencjał semaglutydu we wspomaganiu rzucania palenia, co sugeruje, że należy przeprowadzić badania kliniczne w celu dalszego zbadania tej możliwości.
Semaglutyd może zmniejszać potrzebę opieki medycznej związanej z paleniem u osób chorych na cukrzycę typu 2, co wskazuje na jego potencjał jako środka wspomagającego rzucenie palenia, jak szczegółowo opisano w badaniu przeprowadzonym przez Roczniki chorób wewnętrznych.
Nowe zastosowanie semaglutydu wiązało się z niższym ryzykiem konieczności leczenia związanego z zaburzeniami związanymi z używaniem tytoniu (TUD) u palaczy chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu z 7 innymi lekami przeciwcukrzycowymi. W przypadku osób stosujących semaglutyd rzadziej spotykano się z lekarzem, który obejmował diagnozę TUD, przepisywanie leków pomagających w rzuceniu palenia lub poradnictwo w zakresie rzucania palenia w okresie objętym badaniem. Odkrycia te sugerują potrzebę przeprowadzenia badań klinicznych w celu oceny potencjału semaglutydu w rzucaniu palenia. Badanie opublikowano dzisiaj (29 lipca) w Roczniki chorób wewnętrznych.
Semaglutyd, dostępny pod markami Ozempic, Rybelsus i Wegovy, to lek pierwotnie opracowany do leczenia cukrzycy typu 2 poprzez naśladowanie hormonu regulującego poziom cukru we krwi. Jego działanie wykracza poza leczenie cukrzycy, znacznie zmniejszając apetyt i spożycie pokarmu, co przyczynia się do utraty wagi. To sprawia, że semaglutyd jest skutecznym narzędziem dla osób chcących leczyć zarówno cukrzycę, jak i otyłość.
Poprzednie doniesienia o zmniejszonej chęci palenia u pacjentów leczonych semaglutydem, agonistą receptora peptydu glukagonopodobnego (GLP-1RA) lekiem na cukrzycę typu 2 i otyłość, wzbudziły zainteresowanie potencjalnymi korzyściami stosowania tego leku w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem tytoniu.
Naukowcy z Narodowego Instytutu ds. Narkomanii, Narodowy Instytut Zdrowiai Case Western Reserve University School of Medicine wykorzystali platformę emulacji prób docelowych, aby ocenić porównawczą skuteczność nowego zastosowania semaglutydu w porównaniu z nowym zastosowaniem 7 innych leków przeciwcukrzycowych, w tym innych GLP-1RA, w opiece zdrowotnej związanej z TUD pomiary w 3 populacjach objętych badaniem: u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą typu 2 i TUD, u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą typu 2 i TUD, u których rozpoznano otyłość oraz u pacjentów, u których nie rozpoznano otyłości.
Naukowcy odkryli, że semaglutyd wiązał się z niższym ryzykiem korzystania z opieki zdrowotnej związanej z paleniem, w tym stosowania, które wskazywałoby na wysiłki związane z rzuceniem palenia. Podobne efekty zaobserwowano w subpopulacjach bez rozpoznanej otyłości i z rozpoznaną otyłością, a wyniki obserwowano głównie w ciągu 30 dni od przepisania leku.
Chociaż wyniki były zgodne z hipotezą, że semaglutyd może być korzystny w rzucaniu palenia, autorzy twierdzą, że ograniczenia badania wykluczają jednoznaczne wnioski i nie należy ich interpretować jako uzasadnienia stosowania przez klinicystów semaglutydu poza wskazaniami rejestracyjnymi w celu rzucenia palenia.
10.7326/M23-2718
Tytuł artykułu
Związek semaglutydu z zaburzeniami używania tytoniu u pacjentów z cukrzycą typu 2
