Naukowcy zbadali wokalizacje i wykrzykniki wyrażające ból, radość i wstręt w 131 językach.
Międzynarodowe badanie językowe zidentyfikowało spójne wokalne wyrażanie bólu w różnych kulturach, ale wykazało mniejszą jednolitość w wyrażaniu radości i wstrętu.
Różnorodność językowa i ekspresja emocjonalna
Szacuje się, że na całym świecie mówi się około 7000 języków, a każdy z nich ma unikalne sposoby wyrażania ludzkich emocji. Ale czy pewne emocje mają uniwersalne cechy wokalne, które obejmują wszystkie te języki?
Zespół lingwistów i bioakustyków pod przewodnictwem Maïy Ponsonnet, Katarzyny Pisanskiej i Christophe’a Coupé zbadał tę kwestię. W swoim badaniu opublikowanym dzisiaj (12 listopada) w Journal of Acoustical Society of Americana zlecenie Acoustical Society of America porównali ekspresyjne wykrzykniki (takie jak „wow!”) z pozajęzykowymi wokalizacjami (takimi jak krzyki i płacze) z kultur na całym świecie.
Pochodzenie mowy ludzkiej i porównanie wokalizacji zwierząt
Pisański zauważył, że badanie wokalizacji, takiej jak krzyk, krzyk i śmiech, może dostarczyć wglądu w pochodzenie mowy.
„Dlaczego my, ludzie, zaczęliśmy mówić, a inne naczelne nie? Wszyscy wywołujemy śmiech i setki gatunek produkują zabawne wokalizacje” – powiedział Ponsonnet. „A jednak jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyewoluował język mówiony. Przyglądanie się tym podobieństwom między gatunkami może pomóc nam zrozumieć, gdzie i w jaki sposób ludzie się rozeszli.
„Co najważniejsze, porównując wykrzykniki z wokalizacjami wyrażającymi te same emocje, możemy sprawdzić, czy wzorce akustyczne, które obserwujemy w wykrzyknikach, można powiązać z wokalizacjami”.
Analiza wzorców wokalnych w różnych kulturach
Naukowcy przeanalizowali samogłoski w wykrzyknikach ze 131 języków, porównując je z prawie 500 samogłoskami z wokalizacji powstałych w radosnych, bolesnych lub obrzydliwych kontekstach.
Przewidywali, że formy akustyczne wokalizacji odzwierciedlają ich funkcje adaptacyjne lub społeczne. „Wierzymy, że wiele wyrażeń wokalnych ma jakąś funkcję. Na przykład płacz dziecka jest zazwyczaj głośny i ostry, co powoduje zirytowanie rodziców na tyle, aby zatrzymać sygnał niechęci. Oczekujemy, że wokalne wyrazy bólu, wstrętu i radości również będą odzwierciedlać ich funkcje” – powiedział Pisański.
Wyraźne wzorce wokalizacji bólu, wstrętu i radości
Naukowcy znaleźli dowody potwierdzające tę tezę w przypadku wokalizacji: każda z trzech emocji dawała spójne i wyraźne sygnatury samogłoskowe w różnych kulturach. Wykrzykniki bólu zawierały również podobne samogłoski otwarte, takie jak „a” i szeroko opadające dyftongi, takie jak „ai” w „Ayyy!” i „och” w „Och!” Jednak w przypadku emocji zniesmaczonych i radosnych, w przeciwieństwie do wokalizacji, wykrzyknikom brakowało regularności w różnych kulturach. Naukowcy wyrazili zdziwienie tym ostatnim odkryciem.
Zespół zamierza rozszerzyć te badania na większą liczbę kultur i emocji, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstają powszechne ekspresje wokalne i skąd pochodzą.
Odniesienie: „Podpisy samogłoskowe w wykrzyknikach emocjonalnych i wokalizacjach pozajęzykowych wyrażających ból, wstręt i radość w różnych językach” Maïa Ponsonnet, Christophe Coupé, François Pellegrino, Garcia Arasco Aitana i Katarzyna Pisanski, 12 listopada 2024 r., Journal of Acoustical Society of America.
DOI: 10.1121/10.0032454
