Najnowsze zdjęcie opublikowane na Instagramie Toma Voyce’a to zdjęcie drużynowe sprzed pięciu tygodni., zewnętrzny
Niektóre nieco węższe na górze, inne nieco grubsze w talii, oznaczało to spotkanie po 20 latach zwycięskiej drużyny Wasps z sezonu 2003–2004, która zdobyła dublet Premiership i mistrzostw Europy.
Voyce, 23-letni skrzydłowy, który pracował w klubie po raz pierwszy od przybycia z Bath, rozpoczął oba finały i był czołową postacią w drużynie, w której skład wchodzili Lawrence Dallaglio, Joe Worsley, Rob Howley, Josh Lewsey, Simon Shaw i Trevor Leota.
Był najlepszym strzelcem drużyny Wasps w lidze i dwukrotnie przedarł się przez Munster w emocjonującym półfinale Pucharu Heinekena, co dało im pierwszą w historii szansę na zdobycie nagrody kontynentalnej.
To był początek chwalebnej ery dla Kornwalijczyka i jego klubu.
Zanim pięć lat później opuścił Wasps, Voyce zdobył kolejne dwa tytuły mistrzowskie, powtórzył sukces w Pucharze Heinekena, wygrywając z Leicester w 2007 roku, a do swojej listy wyróżnień dodał Puchar Angielsko-Walijski.
Voyce, potomek wielkiego reprezentanta Anglii z lat dwudziestych XX wieku o tym samym nazwisku, zdobył swój pierwszy występ w reprezentacji Anglii w 2001 roku, ale wypadł z łask, zanim przeprowadzka do Wasps ożywiła jego międzynarodowe perspektywy.
Skończył na dziewięciu międzynarodowych występach, strzelając po drodze trzy próby, ale nie był w stanie trwale wyprzeć Iaina Balshawa, Marka Cueto, Bena Cohena i kolegi z drużyny Lewseya w trzech defensywnych pozycjach.
Słaby występ w w 2006 roku przegrał z Australią 34:3 ostatecznie oznaczał koniec jego kariery testowej.
Opuścił Wasps w 2009 roku na trzyletni staż w Gloucester, początkowo znajdując się za Jamesem Simpsonem-Danielem, Lesleyem Vainikolo i młodym Charliem Sharplesem, zanim wkroczył, aby pomóc klubowi w zdobyciu Pucharu Anglo-Walii w 2011 roku, strzelając gola w finał z Newcastle.
Po zwolnieniu z drużyny Cherry and Whites przeżył frustrujące poszukiwania klubu, zanim podpisał kontrakt na ostatni, pożegnalny sezon w London Welsh.
Voyce przeszedł na emeryturę w 2013 roku w wieku 32 lat, po zdobyciu 66 przyłożeń w 220 meczach najwyższej klasy, aby rozpocząć karierę w usługach finansowych
Przyszły skrzydłowy Anglii, Freddie Burns, pojawiał się w Kingsholm podczas występu Voyce’a w Gloucester.
„Był moim partnerem na siłowni od samego początku w Gloucester i wiele mnie nauczył” – napisał. „Będę wdzięczny na zawsze”.
Andy Goode, który występował u boku Voyce’a w reprezentacji Anglii, powiedział: „To był wspaniały facet, z którym spędziłem wiele fajnych chwil”.
Były reprezentant Anglii Matt Dawson, który grał u boku Voyce’a w Wasps, opisał go jako „jednego z najwspanialszych ludzi w życiu”.
„Nie mogę teraz wyrazić mojego smutku” – Dawson dodano w poście na Instagramie , zewnętrznyz emoji konia, nawiązaniem do pseudonimu Voyce’a.
Były flanker Wasps i Anglii powiedział James Haskell, zewnętrzny Voyce był „kolegą z drużyny, przyjacielem i niesamowitym graczem – kimś, kogo podziwiałem, a który zawsze uderzał powyżej swojej wagi”.
Zwycięzca Pucharu Świata Dallaglio, który był kapitanem Voyce’a i Wasps w tym wypełnionym sztućcami złotym okresie, błagał o prywatność rodziny swojego byłego kolegi z drużyny.
Siostra Dallaglio, Francesca, znalazła się wśród 51 osób, które zginęły w katastrofie markizy w 1989 r., kiedy zatonęła w Tamizie łódź przewożąca imprezowiczów.
„To najbardziej przerażająca wiadomość i jedyne, co chciałbym w tym momencie powiedzieć, to to, że proszę, abyśmy wszyscy szanowali rodzinę Toma i jej cierpienie w tej chwili i pamiętali o nich” – napisał Dallaglio.
„To po prostu tragedia. Przesyłam całą moją miłość”.
