Naukowcy wprowadzili triazenolizę, przełomowy proces chemiczny, który przekształca alkeny w wielofunkcyjne aminy.
Aminy te mają potencjał do zastosowania w produkcji polimerów, farmaceutyków i rolnictwa. W przeciwieństwie do stuletniej ozonolizy, która tworzy wiązania węgiel-tlen, triazenoliza skutecznie tworzy kluczowe wiązania węgiel-azot, zwiększając jej użyteczność w różnych dziedzinach nauki i przemysłu.
Zaprezentowano innowacyjny proces chemiczny
Naukowcy z Wydziału Chemii Schulicha w Technion zaprezentowali innowacyjny proces chemiczny wytwarzania surowców stosowanych w polimerach, środkach farmaceutycznych i związkach rolniczych.
Opublikowano niedawno w Chemia Przyrodyw badaniu przedstawiono rozwój tej metody, poparty analizą obliczeniową, która rzuca światło na jej mechanizmy i etapy krytyczne. W skład zespołu badawczego weszli doktoranci Alexander Koronatov i Deepak Ranolia, a także pracownik naukowy ze stopniem doktora Pavel Sakharov, pod kierunkiem prof. Marka Gandelmana.
Ten przełomowy proces, znany jako triazenoliza, przekształca alkeny – powszechnie występujące związki organiczne, takie jak te pochodzące z ropy naftowej – w wielofunkcyjne aminy. Aminy te mają różnorodne zastosowania zarówno w przemyśle, jak i badaniach, co czyni ten proces znaczącym postępem we współczesnej chemii.
Łączenie wiązań węgla i azotu
Opracowany przez firmę Technion proces naśladuje ozonolizę – od dawna stosowaną technologię stosowaną do tworzenia cząsteczek z wiązaniami węgiel-tlen. Ozonoliza, opracowana ponad sto lat temu, skutecznie tworzy wiązania węgiel-tlen, ale nie wytwarza wiązań węgiel-azot. W tym miejscu wchodzi w grę triazenoliza, wytwarzająca wiązania węgiel-azot istotne dla szerokiego zakresu zastosowań poprzez rozszczepianie wiązań węgiel-węgiel w olefinach (klasa substancji chemicznych składających się z wodoru i węgla z jedną lub większą liczbą par atomów węgla połączonych wiązanie podwójne).
Odniesienie: „Triazenoliza alkenów jako wersja aza ozonolizy” autorstwa Aleksandra Koronatowa, Pavla Sakharova, Deepaka Ranolii, Alexandra Kaushansky’ego, Natalii Fridman i Marka Gandelmana, 11 października 2024 r., Chemia Przyrody.
DOI: 10.1038/s41557-024-01653-3
Badania były wspierane przez Izraelską Fundację Naukową (ISF).
