Strona główna nauka/tech Supermasywna czarna dziura w Drodze Mlecznej powstała w wyniku niesamowitego kosmicznego zderzenia

Supermasywna czarna dziura w Drodze Mlecznej powstała w wyniku niesamowitego kosmicznego zderzenia

3
0


Grafika koncepcyjna fuzji czarnej dziury
Odkrycia poparte zdjęciami z Teleskopu Horyzontu Zdarzeń sugerują, że centralna czarna dziura Drogi Mlecznej prawdopodobnie wyłoniła się w wyniku kosmicznej kolizji, rzucając światło na powstawanie czarnej dziury i dynamiczną historię naszej galaktyki. Źródło: SciTechDaily.com

Nowe badania sugerują, że Droga Mlecznacentralny supermasywny czarna dziura powstała w wyniku połączenia z inną czarną dziurą około 9 miliardów lat temu.

Odkrycie to wykorzystuje dane z Teleskopu Horyzontu Zdarzeń i pomaga wyjaśnić szybki obrót czarnej dziury i niewspółosiowość z galaktyką.

Pochodzenie supermasywnej czarnej dziury

Pochodzenie trafnie nazwanych supermasywnych czarnych dziur – które mogą ważyć ponad milion razy więcej niż masa Słońca i znajdować się w centrach większości galaktyk – pozostaje jedną z największych tajemnic kosmosu.

Naukowcy z Nevada Center for Astrophysics przy UNLV (NCfA) odkryli teraz przekonujące dowody wskazujące, że supermasywna czarna dziura w centrum naszej galaktyki Drogi Mlecznej, znana jako Strzelec A* (Sgr A*), prawdopodobnie powstała w wyniku przeszłego kosmicznego połączenia .

Opublikowano niedawno w czasopiśmie Astronomia przyrodniczabadanie opiera się na ostatnich obserwacjach z Teleskopu Horyzontu Zdarzeń (EHT), który wykonał pierwszy bezpośredni obraz Sgr A* w 2022 r. EHT, będący wynikiem globalnej współpracy badawczej, synchronizuje dane z ośmiu istniejących obserwatoriów radiowych na całym świecie, aby stworzyć masywny wirtualny teleskop wielkości Ziemi.

Pierwsze zdjęcie naszej czarnej dziury Strzelca A*
To pierwsze zdjęcie Sgr A*, supermasywnej czarnej dziury w centrum naszej galaktyki. To pierwszy bezpośredni wizualny dowód obecności tej czarnej dziury. Zostało uchwycone przez Teleskop Horyzontu Zdarzeń (EHT), zestaw, który połączył osiem istniejących obserwatoriów radiowych na całej planecie, tworząc jeden wirtualny teleskop „wielkości Ziemi”. Nazwa teleskopu pochodzi od horyzontu zdarzeń, czyli granicy czarnej dziury, poza którą światło nie może uciec. Źródło: Współpraca EHT

Badanie formacji Strzelca A*

Astrofizycy UNLV, Yihan Wang i Bing Zhang, wykorzystali dane z obserwacji EHT Sgr A* do poszukiwania dowodów na to, jak mógł on powstać. Uważa się, że supermasywne czarne dziury rosną albo w wyniku akrecji materii w czasie, albo w wyniku połączenia dwóch istniejących czarnych dziur.

Zespół UNLV zbadał różne modele wzrostu, aby zrozumieć osobliwy szybki obrót i niewspółosiowość Sgr A* w stosunku do momentu pędu Drogi Mlecznej. Zespół wykazał, że te niezwykłe cechy najlepiej wytłumaczyć dużym zdarzeniem fuzji z udziałem Sgr A* i innej supermasywnej czarnej dziury, prawdopodobnie pochodzącej z galaktyki satelitarnej.

„To odkrycie toruje drogę do naszego zrozumienia wzrostu i ewolucji supermasywnych czarnych dziur” – powiedział Wang, główny autor badania i stażysta podoktorski NCfA w UNLV. „Niewłaściwie ustawiony wysoki spin Sgr A* wskazuje, że mogła ona połączyć się z inną czarną dziurą, radykalnie zmieniając jej amplitudę i orientację wirowania”.

Korzystając z wyrafinowanych symulacji, badacze stworzyli model wpływu fuzji, biorąc pod uwagę różne scenariusze zgodne z zaobserwowanymi właściwościami spinowymi Sgr A*. Ich wyniki wskazują, że połączenie stosunku masowego 4:1 z silnie nachyloną konfiguracją orbity mogłoby odtworzyć właściwości spinu obserwowane przez EHT.

Oś czasu fuzji i historia galaktyki

„To połączenie prawdopodobnie miało miejsce około 9 miliardów lat temu, po połączeniu Drogi Mlecznej z galaktyką Gaia-Enceladus” – powiedział Zhang, wybitny profesor fizyki i astronomii w UNLV oraz założyciel i dyrektor NCfA. „To wydarzenie nie tylko dostarcza dowodów na teorię hierarchicznego łączenia się czarnych dziur, ale także zapewnia wgląd w dynamiczną historię naszej galaktyki”.

Sgr A* znajduje się w centrum galaktyki, w odległości ponad 27 000 lat świetlnych od Ziemi, a wyrafinowane narzędzia, takie jak EHT, zapewniają bezpośrednie obrazowanie, które pomaga naukowcom wystawiać na próbę teorie predykcyjne.

Przyszłe implikacje i detektory kosmiczne

Naukowcy twierdzą, że wnioski z badania będą miały znaczące implikacje dla przyszłych obserwacji za pomocą nadchodzących kosmicznych detektorów fal grawitacyjnych, takich jak laserowa interferometryczna antena kosmiczna (LISA), której wystrzelenie planowane jest na 2035 r. i które ma wykrywać podobne supermasywne czarne obiekty. łączenie się dziur w całym wszechświecie.

Odniesienie: „Dowody przeszłego połączenia czarnej dziury w Centrum Galaktyki” autorstwa Yihan Wanga i Bing Zhanga, 6 września 2024 r., Astronomia przyrodnicza.
DOI: 10.1038/s41550-024-02358-w



Link źródłowy