Nastolatka, która zażyła sól do kąpieli w Alpach, przez ponad miesiąc znajdowała się w stanie katatonicznym, nie mogąc się poruszać ani mówić.
17-latek na wakacjach zażył małą tabletkę, która później została potwierdzona przez policję jako „sole do kąpieli” – syntetyczny środek pobudzający, który może powodować euforię i czujność, a także agresję, przemoc, paranoję i halucynacje.
Miała halucynacje i była zdezorientowana pod wpływem leku. Kiedy opuścił jej organizm, objawy przekształciły się w silny lęk i depresję.
Tydzień później poszła do szpitala zaniepokojona, zdezorientowana i rozkojarzona, ponieważ nie spała od kilku dni. Miała słabą równowagę, niewyraźną mowę i trudności z mówieniem.
Lekarze uznali, że dziewczynka przeżyła załamanie psychotyczne i rozpoczęli leczenie przeciwpsychotyczne, które blokują receptory dopaminy w mózgu.
Sole do kąpieli zalewają mózg dopaminą, neuroprzekaźnikiem najściślej powiązanym z przyjemnością, nagrodą i motywacją, a także kontrolą motoryczną.
Jednak zbyt dużo dopaminy może prowadzić do halucynacji i paranoi, czyli objawów psychozy.
Jej stan się jednak pogorszył i w końcu całkowicie przestała mówić, co nazywa się mutyzmem. Nie reagowała na prośby i polecenia lekarzy (tzw. negatywizm), zwiotczała, gdy lekarze próbowali ją poruszyć, i odmawiała jedzenia, co wymagało podłączenia do rurki do karmienia.
Chociaż lekarze wówczas tego nie rozpoznawali, u ich pacjenta rozwinęła się katatonia – zagrażająca życiu choroba psychiczna, która może prowadzić do zakrzepów krwi w wyniku długotrwałego braku ruchu, a także niedożywienia, odwodnienia, rozpadu mięśni i uszkodzenia nerek.
Nastoletni pacjent wpadł w stan katatoniczny około 24 godziny po zażyciu – jak później potwierdziła policja – „soli do kąpieli”, syntetycznego środka pobudzającego, o którym wiadomo, że powoduje inność i agresję, a także objawy psychozy (zdjęcie stock)
Rozwinęła się u niej zakrzepica żył głębokich – skrzep krwi tworzący się w głębokiej żyle organizmu, zwykle w podudzie lub udzie, który może przedostać się przez krwioobieg i przedostać się do płuc, blokując przepływ krwi.
Może to prowadzić do zagrażającej życiu zatorowości płucnej.
Kiedy po raz pierwszy trafiła do szpitala, lekarze sądzili, że w wyniku zażywania narkotyków przeżyła załamanie psychotyczne.
Początkowo leczona była rysperydonem (lek przeciwpsychotyczny), który następnie przerwano, gdy jej stan pogorszył się do tego stopnia, że potrzebowała rurki do karmienia, ponieważ nie mogła jeść i przestała mówić.
Kiedy na skutek niewielkiej aktywności przez około dwa tygodnie utworzył się zakrzep krwi, lekarze przenieśli ją do skrzydła medycznego szpitala na leczenie.
Na miejscu ponownie sprawdzili jej ocenę psychiatryczną i zastosowali narzędzie przesiewowe w kierunku katatonii zwane Skalą Oceny Katatonii Busha-Francisa.
Uzyskała wysokie wyniki za bezruch, mutyzm, puste spojrzenie, nietypową postawę i negatywizm – wszystkie oznaki katatonii.
Usunęli risperidon z jej schematu leczenia i uznali za jego dodanie Lorazepam (lek przeciwlękowy) pomógł jej w objawach, ale nie był w pełni skuteczny nawet w dużej dawce.
Następnie na krótko podali olanzapinę (drugi lek przeciwpsychotyczny), ale jej stan nadal się pogarszał, a objawy nasilały się.
Opisała uczucie życia we śnie, jak w grze „The Sims”.
W końcu, gdy objawy katatoniczne się pogorszyły, lekarze całkowicie odstawili jej leki przeciwpsychotyczne. Kiedy jednak trzymali ją na benzodiazepinie, jej stan się poprawił.
Chociaż nigdy nie szukała profesjonalnego leczenia z powodu problemów psychicznych, w jej rodzinie występowała choroba afektywna dwubiegunowa typu 1, charakteryzująca się wysokoenergetycznymi epizodami maniakalnymi trwającymi tydzień lub dłużej, po których następowały epizody depresji trwające co najmniej dwa tygodnie.
Lekarze zaczęli podawać jej leki na chorobę afektywną dwubiegunową – lit i memantynę. Kontrolowali ją, chociaż w opisie przypadku nie podano, ile czasu minęło od jej wypisu, a ona nadal czuła się dobrze.
Według jej przypadku medycznego raportpo dwóch tygodniach opuściła szpital, a tydzień później powróciła do zdrowia.
Katatonia wynikająca z odstawienia narkotyków częściej występuje u osób, które regularnie zażywają narkotyki przez miesiące lub lata i nagle przestają je brać.
Jednak w przypadku tej pacjentki jej stan zdrowia podupadł po jednorazowym zażyciu narkotyków, co było wynikiem „złośliwej, nierozpoznanej konsekwencji stosowania nowszych, brudnych dopalaczy, takich jak „sole do kąpieli””, a także predyspozycji genetycznych”.
