Wybuch ptasiej grypy w 2023 r. zdziesiątkował kolonię rybitwy kaspijskiej na Wyspie Szczurów i rozprzestrzenił się na foki pospolite, stwarzając nowe zagrożenie dla lokalnej fauny i flory.
Badanie epidemiologiczne przeprowadzone w 2023 r. wykazało, że 56% dużej kolonii lęgowej rybitwy kaspijskiej na Rat Island w stanie Waszyngton padło w wyniku wybuchu wysoce zjadliwej grypy ptaków. W następstwie tego wydarzenia żadnemu ptakowi na wyspie nie udało się rozmnażać, co zwiększa obawy dotyczące potencjalnego wpływu epidemii na i tak już zmniejszającą się populację wybrzeża Pacyfiku.
W ramach badania zespół składający się z Washington Department of Fish and Wildlife (WDFW) oraz badacze z Washington State University również udokumentowali, że ptasia grypa wirus H5N1 został po raz pierwszy przeniesiony na foki pospolite w północno-wschodnim Pacyfiku.
Chociaż od tego czasu nie doszło do kolejnej dużej epidemii wirusa H5N1 na wybrzeżach dzikiej fauny i flory, badacze oszacowali, że około 10–14% populacji rybitwy kaspijskiej na szlaku przelotowym na Pacyfiku zginęło w wyniku infekcji H5N1.
„To wydarzenie rybitwy wielkodziobej było pierwszą dużą epidemią ptasiej grypy w środowisku morskim w Waszyngtonie. Spowodowało to znaczną, przerywaną śmiertelność rybitw kaspijskich, które były już ok gatunek zmniejsza się na całej trasie przelotu” – stwierdziła Katherine Haman, weterynarz zajmujący się dziką przyrodą w WDFW i główna autorka badania opublikowanego w czasopiśmie Granice nauk weterynaryjnych.
Zanikanie siedlisk i tworzenie nowych kolonii
Rybitwy wielkodziobe występują w całym kraju, a jeszcze kilka lat temu ich największym miejscem lęgowym była wyspa na dolnej rzece Columbia, poniżej Portland. Ponieważ ptaki żerowały na młodych, zagrożonych łososiach, zniechęcano je do zakładania gniazd na tej wyspie. Jest prawdopodobne, że część niezwykle dużej kolonii nad rzeką Columbia przeniosła się na wyspę Rat Island w pobliżu Fort Flagler Park w hrabstwie Jefferson — wtedy w 2023 r. pojawiła się ptasia grypa.
Haman przypisał wolontariuszom-wolontariuszom z Towarzystwa Przyjaciół Fort Flagler i lokalnym przewodnikom kajakowym wczesne zauważenie pierwszych zgonów ptaków na Wyspie Szczurów i zaalarmowanie urzędników. Umożliwiło to badaczom wczesną reakcję, zbieranie martwych ptaków i eutanazję chorych. Ogółem w wyniku epidemii zginęło 1101 osób dorosłych i 520 piskląt.
Naukowcy odnotowali także 15 martwych fok pospolitych na tym obszarze, na którym zwykle odnotowuje się tylko 1 lub 2 przypadki śmierci fok rocznie. Dzięki próbkom tkanek badacze z WSU w Waszyngtońskim Laboratorium Diagnostycznym Chorób Zwierząt (WADDL) byli w stanie najpierw zidentyfikować H5N1 u ptaków, ale testy na fokach były trudniejsze do potwierdzenia.
Niezwykła patologia fok pospolitych
„Mamy tendencję do myślenia o ptasiej grypie jako o chorobie układu oddechowego, ale próbki z dróg oddechowych fok początkowo dały wynik negatywny na obecność wirusa H5N1. Wydawało się to dziwne, ponieważ foki charakteryzowały się stosunkowo wysoką śmiertelnością, a jednocześnie chorowały ptaki” – powiedział współautor Kevin Snekvik, patolog weterynaryjny z WSU i dyrektor wykonawczy WADDL.
Dalsze badania innych narządów wykazały, że ptasia grypa ma inną patologię u fok pospolitych, powodując reakcję zapalną w ich mózgach. Zespół przeprowadził sekwencjonowanie całego genomu wirusa, potwierdzając, że foki prawdopodobnie zaraziły się wirusem od rybitw.
Ptasia grypa zabiła wiele fok i lwów morskich w innych częściach świata, zwłaszcza w Ameryce Południowej, ale jak dotąd takie samo rozprzestrzenianie się nie miało jeszcze miejsca na północno-zachodnim Pacyfiku. Konsekwencje dla rybitw w tym regionie były jednak bardziej tragiczne. W USA nie jest jeszcze dostępna szczepionka ani leczenie dla zwierząt dotkniętych ptasią grypą. Trudno jest ją kontrolować u dzikich zwierząt, biorąc pod uwagę szybkie rozprzestrzenianie się i trudności związane z chwytaniem i obchodzeniem się z dzikimi zwierzętami, dlatego na tym etapie badacze starają się uzyskać wgląd w rozprzestrzenianie się choroby w dzikich populacjach, śledząc rozprzestrzenianie się i poznając mechanizmy uderzenie.
Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom przypadki ptasiej grypy u ludzi w Waszyngtonie i innych częściach Stanów Zjednoczonych występowały głównie u pracowników rolnych, którzy mieli bliski kontakt z zakażonymi zwierzętami domowymi.
Naukowcy podkreślili, że ludzie nie powinni dotykać chorych lub umierających zwierząt, a zamiast tego zgłaszać je stronie internetowej WDFW.
„Sukces tego badania i trwającego dochodzenia jest wynikiem płynnej współpracy dużej liczby organizacji. W przypadku badań nad dziką przyrodą absolutnie najważniejsze jest, abyśmy działali ponad podziałami” – powiedział współautor Tom Waltzek, badacz z WADDL i College of Veterinary Medicine WSU.
Odniesienie: „Kompleksowe podejście epidemiologiczne dokumentujące wybuch wysoce zjadliwego wirusa ptasiej grypy H5N1 klad 2.3.4.4b wśród mew, rybitw i fok pospolitych na północno-wschodnim Pacyfiku” autor: Emma Rovani-Rhoades, Chrissy Eckstrand, Dyanna M. Lambourn, Casey Clark, SCOTT F. PEARSON i Katherine Haman, 9 października 2024 r., Granice nauk weterynaryjnych.
DOI: 10.3389/fvets.2024.1483922
Badania te uzyskały wsparcie ze strony legislatury stanu Waszyngton, Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom, Narodowego Stowarzyszenia Oceanicznego i Atmosferycznego, Departamentu Zdrowia Waszyngtonu, WDFW i WADDL. Badanie było możliwe dzięki szerokiej współpracy, w skład której weszli dodatkowi badacze z WSU i WDFW, a także Center Valley Animal Rescue, National Marine Fisheries Service, Pennsylvania State University, Washington Department of Health i University of California w Davis.
