Sekret dożycia 110 lat? Badacz twierdzi, że prowadzi się złe zapisy

Według jednego z badaczy większość tego, co wiemy o ludziach dożywających bardzo późnego wieku, opiera się na błędnych danych, w tym na informacjach naukowych dotyczących „niebieskich stref”, słynących z wysokiego odsetka osób powyżej 100. roku życia.

Chęć życia tak długo, jak to możliwe, napędza dynamicznie rozwijający się przemysł lifestylowy, sprzedający suplementy, książki, technologie i wskazówki tym, którzy chcą poznać sekrety najstarszych ludzi na świecie.

Jednak Saul Justin Newman, badacz z Centrum Studiów Longitudinalnych przy University College London, powiedział AFP, że najbardziej ekstremalne dane dotyczące starości „to bzdury w naprawdę szokującym stopniu”.

W badaniu Newmana, które jest obecnie recenzowane, przeanalizowano dane dotyczące stulatków i superstulatków – osób, które dożywają 100 i 110 lat – w Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Anglii, Francji i Japonii.

Wbrew temu, czego można by się spodziewać, odkrył, że superstulatkowie zazwyczaj pochodzą z obszarów o złym zdrowiu, wysokim poziomie ubóstwa i złym prowadzeniu dokumentacji.

Prawdziwym sekretem ekstremalnej długowieczności wydaje się być „przeprowadzka tam, gdzie metryki urodzenia są rzadkie, nauczenie dzieci oszustw emerytalnych i zaczęcie kłamać” – powiedział Newman we wrześniu, odbierając nagrodę Ig Nobla, humorystyczną wersję Nobla.

Jednym z wielu przykładów jest Sogen Kato, który do czasu odkrycia jego zmumifikowanych szczątków w 2010 roku był uważany za najstarszą żyjącą osobę w Japonii.

Okazało się, że nie żyje od 1978 roku. Jego rodzinę aresztowano za pobieranie trzech dekad składek emerytalnych.

Następnie rząd przeprowadził przegląd, w wyniku którego stwierdzono, że 82 procent stulatków w Japonii, czyli 230 000 osób, zaginęło lub nie żyje.

„Ich dokumentacja jest w porządku, po prostu nie żyją” – powiedział Newman.

To ilustruje problem, na który Newman starał się rzucić światło – że potwierdzanie wieku w tej dziedzinie wymaga potrójnego sprawdzenia bardzo starych dokumentów, które od początku mogły być błędne.

Przemysł, który pojawił się wokół niebieskich stref, jest jednym z „objawów” tego problemu – stwierdził.

„Żyje tylko w dniu emerytury”

Niebieskie strefy to regiony na całym świecie, w których, jak się uważa, ludzie żyją nieproporcjonalnie dłużej i zdrowiej.

Termin ten został po raz pierwszy użyty w 2004 roku przez badaczy w odniesieniu do włoskiej wyspy Sardynii.

W następnym roku reporter National Geographic Dan Buettner napisał artykuł, w którym dodał japońskie wyspy Okinawa i kalifornijskie miasto Loma Linda.

W październiku Buettner przyznał w dzienniku „New York Times”, że umieścił Lomę Lindę tylko dlatego, że jego redaktor powiedział mu: „musisz znaleźć niebieską strefę Ameryki”.

Reporter nawiązał współpracę z kilkoma demografami, aby stworzyć lifestylową markę Blue Zones, a oni dodali do listy półwysep Nicoya w Kostaryce i grecką wyspę Ikaria.

Jednakże, jak widać w Japonii, późniejsze dane rządowe podają w wątpliwość dane dotyczące wieku emerytalnego w tych regionach.

Badania przeprowadzone w Kostaryce w 2008 roku wykazały, że 42 procent stulatków „kłamało na temat swojego wieku” we wcześniejszym spisie powszechnym – stwierdził Newman.

W przypadku Grecji znalazł dane z 2012 r. wskazujące, że 72 procent stulatków w tym kraju nie żyło lub było wyimaginowanych.

„Żyją tylko w dniu przejścia na emeryturę” – powiedział Newman.

Na początku tego roku kilku wybitnych badaczy niebieskiej strefy napisało obalenie, nazywając pracę Newmana „nieodpowiedzialną etycznie i naukowo”.

Oskarżyli Newmana o odniesienie się do szerszych regionów Japonii i Sardynii, gdy niebieskie strefy obejmowały mniejsze obszary.

Demografowie podkreślili również, że „skrupulatnie sprawdzili” wiek superstulatków w niebieskich strefach, dokładnie sprawdzając zapisy historyczne i rejestry sięgające XIX wieku.

Newman powiedział, że ten argument ilustruje jego punkt widzenia.

„Jeśli zaczniesz od błędnego aktu urodzenia, zostanie on skopiowany do wszystkiego i otrzymasz całkowicie spójne, całkowicie błędne zapisy” – powiedział.

Zegar do pomiaru wieku

Jedynym „wyjściem z tego bagna” jest fizyczne zmierzenie wieku ludzi, powiedział Newman.

Steve Horvath, badacz starzenia się na Uniwersytecie Kalifornijskim, powiedział AFP, że stworzył nową technikę zwaną zegarem metylacji „w wyraźnym celu potwierdzenia twierdzeń o wyjątkowej długowieczności”.

Zegar może „niezawodnie wykrywać przypadki poważnego oszustwa”, na przykład gdy dziecko przyjmuje tożsamość rodzica, ale nie potrafi jeszcze odróżnić 115-latka od 120-latka – dodał.

Horvath zaproponował, że przetestuje próbkę DNA Francuzki Jeanne Calment, która zmarła w 1997 r. w wieku 122 lat i jest rekordzistką najstarszego potwierdzonego wieku.

Analiza Newmana „wydaje się być zarówno rygorystyczna, jak i przekonująca” – stwierdził Horvath, dodając, że kilka niebieskich stref jest nadzorowanych przez rygorystycznych naukowców.

„Podejrzewam, że obie opinie zawierają ziarno prawdy” – stwierdził.

Co zatem mieszkańcy domu mogą wynieść z tej debaty?

„Jeśli chcesz żyć długo, wykonaj krok numer jeden: nic nie kupuj” – powiedział Newman.

„Słuchaj swojego lekarza rodzinnego, ćwicz, nie pij, nie pal – to wszystko”.

© 2024 AFP