Jeden z nich, nazwany Argus II, został dopuszczony do użytku komercyjnego w Europie w 2011 r. i w USA w 2013 r. Implant ten zawierał większe elektrody, które umieszczano na siatkówce. Jego producent, firma Second Sight, zaprzestała produkcji urządzenia w 2020 roku ze względu na trudności finansowe. Tymczasem Neuralink i kilka innych firm zamierzają całkowicie ominąć oko i zamiast tego stymulować korę wzrokową mózgu.
Hodak twierdzi, że Prima różni się od innych implantów siatkówki zdolnością do zapewniania „widzenia kształtów”, czyli percepcji kształtów, wzorów i innych elementów wizualnych obiektów. To, co widzą użytkownicy, nie jest jednak „normalnym” wzrokiem. Po pierwsze, nie widzą kolorów. Zamiast tego widzą przetworzony obraz z żółtawym odcieniem.
Do badania włączono osoby cierpiące na atrofię geograficzną, zaawansowaną postać zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, czyli AMD, która powoduje stopniową utratę widzenia centralnego. Osoby cierpiące na tę chorobę nadal mają widzenie peryferyjne, ale mają martwe punkty w polu widzenia centralnego, co utrudnia czytanie, rozpoznawanie twarzy lub widzenie w słabym świetle.
W AMD wyspecjalizowane komórki zwane fotoreceptorami z biegiem czasu ulegają uszkodzeniu. Fotoreceptory znajdujące się w tylnej części siatkówki przekształcają światło w sygnały wysyłane do mózgu. „Fotoreceptory zanikają, ale siatkówka zostaje w dużym stopniu zachowana. W naszym podejściu implant zastępuje fotoreceptory” – mówi Daniel Palanker, profesor okulistyki na Uniwersytecie Stanforda, twórca implantu Prima.
