Strona główna nauka/tech Roboty-odkrywcy odkrywają brakującą połowę fitoplanktonu

Roboty-odkrywcy odkrywają brakującą połowę fitoplanktonu

14
0


Rozmieszczenie pływaka BGC-Argo na Morzu Labradorskim
Rozmieszczenie pływaka BCG-Argo na Morzu Labradorskim w maju 2024 r. Źródło: Adam Stoer

Naukowcy obliczyli biomasę fitoplanktonu na Ziemi: około 346 milionów ton, czyli około 250 milionów słoni.

Wykorzystując dane z pływaków BGC-Argo, naukowcy sporządzili mapę globalnego rozmieszczenia biomasy węglowej fitoplanktonu, wynoszącej w przybliżeniu 314 Tg C. To podejście pokazuje, że tradycyjne metody satelitarne, koncentrujące się wyłącznie na chlorofilu powierzchniowym, znacząco nie odzwierciedlają całkowitej biomasy, szczególnie warstw podpowierzchniowych, i błędnie oceniają godziny szczytu sezonowego w większości oceanów.

Fitoplankton morski odgrywa kluczową rolę w ekologii i biogeochemii Ziemi. Tradycyjnie nasze zrozumienie dynamiki biomasy fitoplanktonu na dużą skalę opiera się na satelitarnych obserwacjach koloru oceanów, w ramach których szacuje się, że chlorofil-a (Chla) jest wskaźnikiem zastępczym biomasy węgla. Jednak satelity mogą rejestrować jedynie dane powierzchniowe, pozostawiając fitoplankton podpowierzchniowy w dużej mierze bez monitorowania. Ponadto Chla jest niedoskonałą miarą biomasy węgla, ponieważ zmiany w fizjologii komórkowej powodują znaczne wahania stosunku Chla do węgla.

Globalna sieć platform Biogeochemical (BGC)-Argo uzupełnia obecnie dane satelitarne, wypełniając te luki. W badaniu tym wykorzystano około 100 000 profili słupów wody z BGC-Argo do zmapowania biomasy węglowej fitoplanktonu Ziemi i jej zmian w czasie i przestrzeni. Naukowcy szacują, że globalna biomasa fitoplanktonu w otwartym oceanie wynosi około 314 Tg C, z czego prawie połowa występuje na głębokościach przekraczających możliwości wykrycia przez satelity. Porównując sezonowe cykle biomasy węglowej i powierzchniowej Chla, badacze odkryli, że powierzchniowa Chla nie rejestruje dokładnie czasu szczytowego biomasy w około dwóch trzecich oceanu.

Rozmieszczenie pływaka BGC-Argo na Morzu Labradorskim
Rozmieszczenie pływaka BGC-Argo na Morzu Labradorskim w maju 2024 r. Źródło: Adam Stoer

Badanie to wykazuje wykonalność globalnego, dogłębnego monitorowania fitoplanktonu, co stanowi kluczowy krok w kierunku lepszego zrozumienia zmian związanych z klimatem i oceny potencjalnego wpływu interwencji geoinżynieryjnych na ekosystemy oceaniczne.

Odniesienie: „Węglocentryczna dynamika ziemskiego fitoplanktonu morskiego” 28 października 2024 r., Postępowanie Narodowej Akademii Nauk.
DOI: 10.1073/pnas.2405354121



Link źródłowy