Przeoczanym skutkiem ubocznym kryzysu mieszkaniowego może być narażenie Kalifornijczyków na zwiększone ryzyko katastrof klimatycznych

W nowym artykule pojawiające się w Dziennik Postępowanie Narodowej Akademii NaukNaukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz położyli podwaliny pod długo oczekiwane, nadchodzące badanie mające na celu sprawdzenie, w jaki sposób brak niedrogich mieszkań na obszarach miejskich Kalifornii może napędzać wzmożony rozwój na terenach dzikich i w ich pobliżu, prowadząc do poważniejszych skutków zmiany klimatu.

Od lat 90. XX wieku Kalifornia przewodzi w kraju pod względem rozwoju interfejsu Wildland-Urban Interface (WUI), przy czym ponad jedno na trzy gospodarstwa domowe w stanie znajduje się obecnie bezpośrednio obok obszarów naturalnych lub w ich obrębie. Bliskość dzikich terenów naraża mieszkańców WUI na większe ryzyko klęsk żywiołowych związanych z klimatem, takich jak pożary, powodzie i osunięcia ziemi. Intensywny rozwój WUI zwiększa również prawdopodobieństwo pożarów, negatywnie wpływając na siedliska dzikich zwierząt i powodując dłuższe dojazdy do pracy, co zwiększa emisję gazów cieplarnianych.

Pomimo rosnącej świadomości poważnych zagrożeń i ogromnej skali rozwoju WUI, przyczyny tego typu wzrostu nadal nie są dobrze poznane. Profesor socjologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz, Miriam Greenberg, główna autorka nowego artykułu, uważa, że ​​włączenie nowych perspektyw i metod z nauk społecznych pomoże to zmienić.

„W przeszłości większość podejść do badania WUI opierała się na perspektywie systemów naturalnych” – powiedziała. „Jednak nasze badania mają na celu wykazanie, że nie da się wydzielić dynamiki środowiskowej i ekologicznej od dynamiki miast i budynków mieszkalnych; wszystko to jest ze sobą powiązane. Dlatego jesteśmy naprawdę podekscytowani możliwością przeprowadzenia badań podstawowych, które po raz pierwszy pomogą nam zrozumieć, czynniki napędzające, demografia i powiązana dynamika wzrostu WUI, biorąc pod uwagę szerszy kontekst kryzysu mieszkaniowego.

Greenberg dodał, że Kalifornia ma niefortunny zaszczyt stawić czoła zarówno najbardziej ekstremalnemu kryzysowi mieszkaniowemu w Stanach Zjednoczonych, jak i tempu i skali wzrostu WUI, które nie mają sobie równych gdzie indziej w kraju. Czyni to państwo szczególnie ważnym laboratorium do badania tych zagadnień i potencjalnych relacji między nimi.

W przypadku nadchodzących badań, które są obecnie w toku, zespół stosuje podejście mieszane, które obejmie ankiety i wywiady etnograficzne oraz zintegruje dane ze spisu ludności z mapami WUI i danymi ekologicznymi. Innym aspektem badania, który nie był tematem najnowszego artykułu, będzie zbadanie gospodarowania gruntami przez rdzennych mieszkańców, przywracania siedlisk i zalecanego wypalania w kontekście wzrostu WUI. Badania zostaną przeprowadzone na środkowym wybrzeżu Kalifornii, jednym z najbardziej niedostępnych rynków mieszkaniowych w USA

W projekcie weźmie udział szerokie grono partnerów społecznych oraz wykładowców i pracowników z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz i stanu San Jose, w tym profesor socjologii Hillary Angelo i profesor studiów nad środowiskiem Chris Wilmers, którzy są współautorami niniejszego artykułu wraz z Greenbergiem i Uniwersytetem Kalifornijskim w Kaliforni. Absolwentka socjologii Elena Losada.

W artykule przedstawiono trzy główne przewidywania dotyczące trendów, które według zespołu badawczego można znaleźć w WUI. Po pierwsze, uważają, że nastąpiła zasadnicza zmiana w motywacjach ludzi do przenoszenia się na obszary WUI. Choć historycznie rzecz biorąc, ludzie mogli decydować się na życie w WUI ze względu na pokoleniowe powiązania z danym obszarem lub chęć bycia bliżej natury, badacze uważają, że przystępna cena mieszkań stała się głównym czynnikiem wzrostu migracji do WUI od lat 90. rosnąca liczba Kalifornijczyków została wyrzucona z obszarów miejskich z powodu pogłębiającego się kryzysu mieszkaniowego w stanie.

Demografia tego zjawiska może przebiegać różnie w różnych typach obszarów WUI, które z kolei są kształtowane przez kombinację czynników politycznych, ekonomicznych i środowiskowych. Naukowcy podejrzewają, że na przykład obszar „interfejsu” WUI rozciągający się od obszarów miejskich po obrzeża obszarów dzikich będzie prawdopodobnie wypełniony głównie osobami dojeżdżającymi do pracy o średnich dochodach. Tymczasem spodziewają się, że bardziej odległe inwestycje na obszarach dzikich – zwane rozwojem „intermix” WUI – będą charakteryzowały się szczególnie wyraźnymi nierównościami, obejmującymi połączenie osiedli dla bogatych, skromnych starszych domów i nieformalnego życia poza siecią, w tym w przyczepy i pojazdy.

W artykule argumentuje się, że wzrost migracji motywowanej przystępnością cenową prawdopodobnie spowodował ogólny wzrost nierówności w WUI, co zaostrzyło wpływ katastrof ekologicznych wywołanych zmianami klimatycznymi. Choć wszyscy mieszkańcy tych społeczności stoją w obliczu tego samego ryzyka, różnice w zamożności, dostępności czasu i znajomości lokalnego krajobrazu oznaczają, że gospodarstwa domowe mają bardzo różne zdolności do przygotowania się na klęski żywiołowe i wyjścia z nich – uważają badacze. W rezultacie nowi mieszkańcy o niższych dochodach, którzy przenoszą się do WUI głównie ze względu na przystępną cenę, mogą w przypadku katastrofy ponieść nieproporcjonalne straty.

Ogólnie rzecz biorąc, autorzy artykułu spodziewają się, że ich ustalenia wykażą potrzebę traktowania kryzysu w zakresie niedrogich mieszkań jako nie tylko głównego problemu społecznego, ale także istotnego problemu zrównoważonego rozwoju, którym należy się zająć, aby chronić społeczności przed zmianami klimatycznymi.

Sprostanie temu wyzwaniu będzie wymagało integracji planowania i polityki dotyczącej mieszkalnictwa i zmian klimatycznych na poziomie lokalnym, stanowym i federalnym, a także rutynowego łączenia nauk społecznych i przyrodniczych w celu badań nad tymi kwestiami, czytamy w artykule. Ostatecznie zespół badawczy argumentuje, że produkcja niedrogich mieszkań oraz ochrona i ochrona najemców na obszarach miejskich to kluczowe działania kształtujące zrównoważony rozwój, zarówno w miastach, jak i daleko poza nimi.

„Naprawdę musimy poszerzyć granice naszego myślenia o zrównoważonym rozwoju miast, ponieważ nie kończy się on tylko na granicach miast” – stwierdziła współautorka artykułu, profesor socjologii Hillary Angelo. „Bez wystarczającej liczby niedrogich mieszkań miejskich ludzie są wypychani do bardziej ryzykownych obszarów poza miastami, co czyni miasta niesprawiedliwymi, a jednocześnie ma straszne skutki społeczne i środowiskowe w innych miejscach. Zrozumienie tych wzajemnych powiązań jest kluczem do prawdziwego zrównoważonego rozwoju”.