Nowe badanie ostrzega, że nawet krótkotrwałe przekroczenie 1,5°C powoduje nieodwracalne skutki klimatyczne. Niezbędne jest natychmiastowe działanie w celu osiągnięcia ujemnych emisji netto.
Nowe badanie opublikowane dzisiaj w Natura ostrzega, że chociaż możliwe może być odwrócenie globalnego wzrostu temperatury po tymczasowym przekroczeniu 1,5°C, niektóre skutki klimatyczne, takie jak podnoszenie się poziomu mórz i inne szkody powstałe w szczytowym okresie ocieplenia, będą nieodwracalne.
Badanie stanowi zwieńczenie trzyipółletniego projektu wspieranego przez europejski fundusz innowacji HORIZON2020, w ramach którego analizuje się tak zwane scenariusze „przekroczenia”, w których temperatury tymczasowo przekraczają limit 1,5°C określony w porozumieniu paryskim, a następnie ponownie spadają poprzez osiągnięcie ujemnego CO netto2 emisje.
„W tym artykule odrzucono pogląd, że przekroczenie progu zapewniłoby podobny wynik klimatyczny w przyszłości, w której zrobiliśmy więcej wcześniej, aby zapewnić ograniczenie szczytowego ocieplenia do 1,5°C” – wyjaśnia Carl-Friedrich Schleussner, zintegrowane badanie wpływu klimatu Lider grupy w IIASA Program Energia, Klimat i Środowisko oraz doradca naukowy w Climate Analytics, który kierował badaniem. „Tylko robiąc znacznie więcej w tej krytycznej dekadzie, aby obniżyć emisje i możliwie najniższe temperatury, możemy skutecznie ograniczyć szkody” – dodaje.
Ważne jest, jak wysoko i jak długo pozwolimy, aby temperatura rosła
W artykule podkreślono, że jeśli przekroczymy 1,5°C, odwrócenie ocieplenia przyniesie wyraźne korzyści poprzez podjęcie działań na rzecz osiągnięcia ujemnych emisji netto na całym świecie. Osiągnięcie długoterminowego spadku temperatury mogłoby obniżyć wzrost poziomu morza w roku 2300 o około 40 cm w porównaniu do sytuacji, w której temperatury zaledwie przestały rosnąć.
„Dopóki nie osiągniemy zera netto, ocieplenie będzie kontynuowane. Im wcześniej osiągniemy zero netto, tym niższy będzie szczyt ocieplenia i tym mniejsze ryzyko wystąpienia nieodwracalnych skutków” – zauważa współautor badania Joeri Rogelj, profesor nauk o klimacie i polityki oraz dyrektor ds. badań Instytutu Grantham w Imperial College w Londynie oraz starszy pracownik naukowy w programie IIASA dotyczącym energii, klimatu i środowiska. „Podkreśla to znaczenie przedstawienia przez kraje nowych, ambitnych zobowiązań w zakresie redukcji, czyli tak zwanych wkładów ustalonych na szczeblu krajowym (NDC), na długo przed przyszłorocznym szczytem klimatycznym w Brazylii”.
Aby zabezpieczyć się przed większym ociepleniem, konieczna jest pełna zdolność usuwania dwutlenku węgla
W badaniu podkreślono, że chociaż nadal istnieją możliwości ograniczenia ocieplenia do 1,5°C lub mniej w dłuższej perspektywie, należy „zabezpieczyć się” przed większymi skutkami ocieplenia, jeśli system klimatyczny ociepli się bardziej niż mediana szacunków. Aby to osiągnąć, ambitne redukcje emisji muszą iść w parze ze skalowanymi i zrównoważonymi dla środowiska technologiami usuwania dwutlenku węgla. Może być wymagana „zdolność zapobiegawcza” wynosząca kilkaset gigaton pochłaniania netto.
„Nie można wykluczyć potrzeby posiadania dużych mocy produkcyjnych w zakresie ujemnych emisji netto, dlatego naprawdę musimy zminimalizować nasze emisje resztkowe. Nie możemy marnować usuwania dwutlenku węgla na kompensację emisji, których jesteśmy w stanie uniknąć” – skomentował współautor badania Gaurav Ganti, asystent badawczy w IIASA i analityk ds. badań w Climate Analytics.
„Nasza praca utwierdza w przekonaniu, że rządy muszą pilnie podjąć działania w celu ograniczenia naszych emisji już teraz, a nie w przyszłości. Wyścig do zera netto należy postrzegać jako sprint” – podsumowuje Schleussner.
Odniesienie: „Nadmierna pewność siebie w kwestii przekroczenia klimatu” autorstwa Carla-Friedricha Schleussnera, Gaurava Gantiego, Quentina Lejeune, Biqing Zhu, Petera Pfleiderera, Rubena Prütza, Philippe Ciais, Thomasa L. Frölichera, Sabine Fuss, Thomasa Gassera, Matthew J. Giddena, Chahana M. Kropf, Fabrice Lacroix, Robin Lamboll, Rosanne Męczennik, Fabien Maussion, Jamie W. McCaughey, Malte Meinshausen, Matthias Mengel, Zebedee Nicholls, Yann Quilcaille, Benjamin Sanderson, Sonia I. Seneviratne, Jana Sillmann, Christopher J. Smith, Norman J. Steinert, Emily Theokritoff, Rachel Warren, Jeff Price i Joeri Rogelj, 9 października 2024 r., Natura.
DOI: 10.1038/s41586-024-08020-9
