Poród wywołał przerażającą psychozę, która sprawiła, że ​​uwierzyłam, że moje życie to odcinek Gry Squid

Mama dwójki dzieci opowiedziała, jak psychoza poporodowa sprawiła, że ​​pomyślała, że ​​znajduje się w prawdziwej wersji Squid Game.

Gemma Porter (35 l.) z Manchesteru zmagała się z depresją, będąc w ciąży z dziewięciomiesięcznym dzieckiem, mimo że w przeszłości nie chorowała psychicznie.

Po „stresujących” czterech miesiącach opiekowania się dzieckiem i jego czteroletnim bratem Gemma zaczęła mieć urojenia.

Zaczęła wierzyć, że jest Jezusem – mającym moc uzdrawiania bólu nieznajomych.

Później przekonania zmieniły się w myślenie, że jest ofiarą handlu ludźmi i bierze udział w wersji koreańskiego serialu horrorów „Squid Game”.

Serial opowiada o setkach pozbawionych gotówki graczy biorących udział w śmiercionośnej grze o przetrwanie, której stawką jest nagroda o wartości 45,6 miliarda wonów.

Sekcję przeprowadzono, gdy jej dziecko miało cztery miesiące i zdiagnozowano u niego psychozę poporodową.

Teraz wraca do zdrowia, nie ma już urojeń i „niszczy życie”.

Bierze leki przeciwpsychotyczne, chodzi do różnych grup wsparcia, a lekarze twierdzą, że w ciągu roku całkowicie wyzdrowieje.

Gemma, prawniczka korporacyjna, powiedziała: „Psychoza poporodowa nie jest tak rzadka, jak nam się wydaje – i chcę, aby inne mamy, które przez to przechodzą, wiedziały, że nie są same.

„Byłam maniakalna – czułam, że mam supermoce. Ale byłem naprawdę podły w nastroju.

„Moje ciało było niespokojne, czułam się podekscytowana, szczęśliwa, przestraszona i smutna jednocześnie.

„Kiedy zostałam podzielona na części, myślałam też, że moje dziecko zostanie zabrane i sprzedane bogatej rodzinie w Chinach”.

Gemma twierdzi, że jej ciąża była trudna, w związku z czym przepisano jej sertralinę na depresję.

Kiedy 23 listopada 2023 roku urodziło się jej dziecko, bardzo cierpiało na kolkę i język miał przywiązany kawałek skóry do dolnej wargi.

Nawet po chirurgicznym usunięciu miał problemy ze snem – zasypiał dopiero, gdy Gemma woziła go po Manchester Moors.

„Nie był łatwym dzieckiem” – dodała Gemma. „Kiedy się urodził, był roztrzęsiony, miał kolkę i zawiązany język.

– Ustabilizowałby się dopiero wtedy, gdybym go woził.

W Boże Narodzenie 2023 r. Gemma i jej partner, z którym była od 10 lat, rozstali się.

Mówi, że „bardzo ciężko to przeżyła” i rzuciła się na planowanie chrztu syna, żeby sobie z tym poradzić.

„Miałam weekend w marcu, podczas którego powiedziałam rodzinie, że nie można się ze mną skontaktować” – powiedziała.

„Byłam zajęta planowaniem chrztu.

„To było stresujące i nie spałem szczególnie dobrze”.

Dzień przed chrztem, 16 marca 2024 roku, podczas jazdy Gemma zaczęła doświadczać pierwszych urojeń.

Powiedziała: „Pamiętam, że widziałam słońce w chmurach.

„To było naprawdę powiększone, naprawdę jasne.

Patrzyłem na to i czułem się, jakbym został stworzony na tej ziemi, aby pomagać ludziom.

„Miałem podwyższone poczucie inteligencji emocjonalnej i intuicji”.

Gemma powiedziała nawet swojej 27-letniej siostrze, że czuje się jak „zmartwychwstały Jezus”.

Jej urojenia nasiliły się w ciągu następnych czterech dni, a także czuła się „irracjonalnie” przestraszona swoimi rodzicami.

20 marca 2024 r. siostra Gemmy umówiła ją na pilną wizytę u lekarza rodzinnego, ponieważ ciągle powtarzała, jak bardzo się czuje „podekscytowana i smutna”.

„Powiedziałam mu, że czuję, że mam supermoce” – dodała. „Polecił mojej siostrze, żeby zawiozła mnie prosto na oddział ratunkowy”.

Gemma została zaklasyfikowana do sekcji drugiej ustawy o zdrowiu psychicznym, która pozwala na umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym na okres do 28 dni.

Czekała w prywatnym „pokoju zdrowia psychicznego” do 1 w nocy 21 marca, kiedy przyszedł po nią personel oddziału matki i dziecka w Wythenshawe.

„Czułam się jak przestępca” – powiedziała Gemma.

„Wysadzili mnie do mojego pokoju i od tego momentu byłam przekonana, że ​​jestem ofiarą handlu ludźmi.

– Myślałam, że ten szpital jest fałszywy.

Urojenia Gemmy trwały intensywnie przez trzy dni. Nie wychodziła ze swojego pokoju, a z lekarzami rozmawiała jedynie przez prowizoryczną barykadę, ustawiając szafkę pod drzwiami.

„Kupowała ludziom sojusz” za czekoladki, na wypadek, gdyby „były jej potrzebne, gdy przyjdą po nią handlarze”.

W międzyczasie dzieckiem opiekowali się członkowie rodziny, a Gemma powoli zaczęła przyjmować pomoc.

Powiedziała: „Trzeciego dnia w końcu zaczęłam brać leki przeciwpsychotyczne, które mi przepisywali.

„Bałam się nawet skorzystać z łazienki.

„Ale 14 dnia w końcu wziąłem pierwszy prysznic na oddziale”.

Gemma odwołała się do swojej sekcji, twierdząc, że pozostanie dobrowolnie.

Zostało ono przyznane na początku trzeciego tygodnia i przez kolejne trzy tygodnie przebywała tam dobrowolnie.

Od maja Gemma wracała do zdrowia w domu, a gdy psychoza minęła, popadła w depresję.

„Wsparcie mojej rodziny pomogło mi przez to przejść” – powiedziała. – Przez cały czas była ze mną jedna osoba.

„Dobrze jadłem, spałem i chodziłem na spacery”. Teraz Gemma znów może prowadzić samochód, pracować i opiekować się dwójką swoich dzieci. Czuje się nawet bardziej pewną siebie wersją siebie.