Rhys McClenaghan opowiedział o tych pełnych niepokoju sekundach, kiedy czekał, aż usłyszy, czy jego marzenie o złotym medalu olimpijskim nadal żyje.
Irlandzka gimnastyczka powiedziała, że jego szeroki uśmiech, gdy zsiadł z konia z łękami w sobotnim finale, oznaczał poczucie ulgi, „że wykonałem swoją pracę”.
Przyznał jednak, że nie może być pewien, czy pobił „potworny wynik” wynoszący 15,433, jaki uzyskał pierwszy zawodnik finału, Kazachstan Nariman Kurbanov.
„Nie, absolutnie nie” – powiedział 25-letni mieszkaniec Newtownards, gdy od razu wiedział, że po zakończeniu rutyny zrobił wystarczająco dużo.
„Kiedy przekroczyliśmy poziom 0,1, zdaliśmy sobie sprawę, że to może być dzień, w którym zostanę mistrzem olimpijskim”.
Irlandczyk z Irlandii Północnej musiał jeszcze poczekać, aż pozostali zawodnicy wykonają swoje programy, zanim jego złoty medal został potwierdzony.
McClenaghan przyznał, że nie dodanie złota olimpijskiego do swoich poprzednich tytułów na Igrzyskach Świata, Europy i Wspólnoty Narodów pozostawiłoby „tę pustą lukę”, mimo że „nadal odszedłbym jako irlandzka gimnastyczka odnosząca największe sukcesy w historii i jedna z najlepszych w tym sporcie”.
„Cały cykl igrzysk olimpijskich był odkupieniem, zdobyciem kolejnych tytułów mistrza świata i Europy, a następnie zwieńczeniem go tytułem olimpijskim” – powiedziała złota gimnastyczka w programie Good Morning Ulster w BBC Northern Ireland.
„To była era odkupienia dla Rhysa McClenaghana. Bardzo się cieszę, że to się skończyło”.
Cudowne dziecko gimnastyki od ponad dekady jasno dawało do zrozumienia, że ma ambicje zdobycia tytułu olimpijskiego.
„Mówię to od około 15 lub 16 roku życia.
„Mówienie tego wtedy wielu osobom mogło zostać odebrane jako aroganckie lub zbyt pewne siebie, na przykład: «Co daje temu facetowi prawo do powiedzenia czegoś takiego?». Teraz wszyscy zdają sobie sprawę, dlaczego to powiedziałem”.
