Anglia nie wypadła całkowicie z tego testu, ale byłaby w znacznie lepszej sytuacji, gdyby wykorzystała swoje szanse.
Imponujący Brydon Carse padł ofiarą trzech nieudanych prób. Saud Shakeel miał tylko dwa, kiedy minął Roota przy pierwszym wślizgu. Root, próbując złagodzić niskie odbicie, stał tak blisko, że miał na sobie hełm. Było to niesamowicie trudne, ale takie, jakie Anglia musiała znieść.
Carse miał przewagę Rizwana nad Benem Stokesem, aby utrzymać uchylone drzwi przed decydującym zakończeniem. Odejście Smitha od Salmana było aberracją, najgorszą, jaką może spotkać bramkarza Testu. Root ma wymówkę, że jest blisko, choć nadal było to regulaminowe złapanie po jego prawej stronie. Gdyby którykolwiek z nich został wybrany, prowadzenie Pakistanu byłoby poniżej 200 przy sześciu bramkach straconych. Anglia i kapitan Stokes byli zauważalnie i niezwykle osłabieni.
Anglia zadrżała, gdy Leach i Shoaib Bashir połączyli siły, aby zdobyć trzy bramki w 11 biegach po herbacie, w tym Shakeel za 31. Skończyli się partnerzy, Salman miał 25 z 57 piłek i gwałtownie ożył.
Oddał 30 z kolejnych 19 piłek, z którymi się spotkał, w tym sześć z rzędu od Jacka Leacha, aby przekazać 50. Przy wsparciu Sajida, który przewrócił się, gdy otrzymał lbw po pełnym rzucie Matthew Pottsa, para dziewiątych bramek zdobyła prawie sześć bramek na minutę nad.
Zaczynało stawać się wątpliwe, czy Anglia odbije piłkę przed końcem, dopóki niestrudzony Carse nie doprowadzi do błędnego zagrania Salmana. Do tego czasu szkody zostały już wyrządzone.
