Samotność w wieku dorosłym ma kształt litery U, osiągając szczyt we wczesnej i starszej dorosłości, a najniższy w średniej dorosłości. Odkrycie to wynika z nowego badania przeprowadzonego przez Northwestern Medicine, w którym przeanalizowano dziewięć badań podłużnych z całego świata. „Uderzające było to, jak konsekwentny jest wzrost poziomu samotności w starszym wieku dorosłym” – stwierdziła Eileen Graham, autorka-korespondentka badania i profesor nadzwyczajny nauk medycznych i społecznych na Uniwersytecie[{” attribute=”” tabindex=”0″ role=”link”>Northwestern University Feinberg School of Medicine.
The study, recently published in Psychological Science, also explored several risk factors contributing to heightened loneliness across all stages of life. “There’s a wealth of evidence that loneliness is related to poorer health, so we wanted to better understand who is lonely and why people are becoming lonelier as they age out of midlife so we can hopefully start finding ways to mitigate it,” added Graham.
The Health Risks of Loneliness
Loneliness can elevate the risk of premature death to levels comparable to those posed by daily smoking, according to the U.S. Surgeon General. This statement was made a year ago when a call to action was issued to fight America’s loneliness epidemic. Graham believes her findings highlight the need for targeted interventions to reduce loneliness, especially among older adults. She suggests that general practitioners could assess loneliness during regular wellness visits to identify those at greatest risk.
Autorka do korespondencji Eileen Graham, profesor nadzwyczajny medycznych nauk społecznych na Northwestern University Feinberg School of Medicine, podsumowuje wyniki swojego nowego badania. Źródło: Kristin Samuelson, Northwestern University
Trwała samotność: czynniki ryzyka
Badanie wykazało, że osoby o większej trwałej samotności to nieproporcjonalnie kobiety, bardziej odizolowane, gorzej wykształcone, miały niższe dochody, miały więcej ograniczeń funkcjonalnych, były rozwiedzione lub owdowiałe, paliły papierosy lub miały gorsze zdrowie poznawcze, fizyczne lub psychiczne.
Samotność przez całe życie
Wzór samotności w kształcie litery U zaobserwowano w dziewięciu zbiorach danych z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwecji, Holandii, Australii, Izraela i innych krajów, przy czym tylko jeden zbiór danych pochodził ze Stanów Zjednoczonych. Wszystkie badania przeprowadzono przed COVID 19 pandemii, kiedy wielu badaczy stwierdziło, że samotność stała się jeszcze bardziej wyraźna.
„Nasze badanie jest wyjątkowe, ponieważ wykorzystało moc wszystkich tych zbiorów danych do odpowiedzi na to samo pytanie: «Jak samotność zmienia się na przestrzeni życia i jakie czynniki przyczyniają się do tego, że z biegiem czasu staje się ona bardziej lub mniej samotna?»” – powiedział Graham.
Średnia dorosłość: faza aktywności społecznej
Średnia dorosłość to okres najmniej samotny, prawdopodobnie ze względu na liczne wymagania społeczne stawiane jednostkom na tym etapie życia, takie jak małżeństwo, zatrudnienie i interakcje z innymi rodzicami. Jednak związek między interakcjami społecznymi a samotnością jest złożony. „Możesz mieć dużo interakcji społecznych i nadal być samotnym lub, alternatywnie, być stosunkowo odizolowanym i nie czuć się samotnym” – powiedział Graham.
Samotność u młodych i starszych dorosłych
Dane z badania rozpoczynają się pod koniec okresu dojrzewania, kiedy młodzi dorośli dokonują znaczących zmian w życiu, takich jak edukacja, kariera i relacje. „W miarę jak ludzie się starzeją i rozwijają od wczesnej dorosłości do wieku średniego, zaczynają zapuszczać korzenie i ustabilizować się, umacniając grupy dorosłych przyjaciół, sieci społecznościowe i partnerów życiowych” – wyjaśnia Tomiko Yoneda, adiunkt psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis . „Mamy dowody na to, że osoby pozostające w związku małżeńskim są zwykle mniej samotne, więc w przypadku starszych dorosłych, którzy nie są w związku małżeńskim, znalezienie stałych punktów znaczących kontaktów społecznych prawdopodobnie pomoże zmniejszyć ryzyko trwałej samotności”.
Odniesienie: „Czy z wiekiem stajemy się bardziej samotni? Skoordynowana analiza danych z dziewięciu badań podłużnych” autorstwa Eileen K. Graham, Emorie D. Beck, Kathryn Jackson, Tomiko Yoneda, Chloe McGhee, Lily Pieramici, Olivia E. Atherton, Jing Luo, Emily C. Willroth, Andrew Steptoe, Daniel K. Mroczek i Anthony D. Ong, 30 kwietnia 2024 r., Nauka psychologiczna.
DOI: 10.1177/09567976241242037
