Polne kwiaty pokrywają Molok Luyuk (dawniej Walker Ridge) w pomniku narodowym Berryessa Snow Mountain. Pomimo bogatej różnorodności biologicznej, zanim objęto ochroną teren ten, mimo swojej bogatej różnorodności biologicznej, miał służyć do produkcji energii wiatrowej. Źródło: Jesse Pluim/Biuro Gospodarki Gruntami
Niedawne badania podkreślają ogromną różnorodność biologiczną Kalifornii i jej podatność na zagrożenia klimatyczne, takie jak upał, pożary i zmieniające się ekosystemy.
W badaniu podkreślono znaczenie kalifornijskiej inicjatywy 30 x 30, której celem jest ochrona 30% jej gruntów i wód przybrzeżnych do 2030 r., i wezwano do zmiany polityki zarządzania pożarami, aby lepiej dostosować się do nowych realiów ekologicznych. W artykule opowiada się za innowacyjnymi, proaktywnymi strategiami ochrony, aby zapewnić zrównoważony rozwój i różnorodność biologiczną w obliczu zmian klimatycznych.
Bogata różnorodność biologiczna i wyzwania klimatyczne Kalifornii
Kalifornia to światowy hotspot botaniczny: od przybrzeżnych sekwoi i drzew Jozuego po złote maki i krzewy szałwii. To także miejsce zmagające się z ekstremalnymi upałami, pożarami i walącymi się wybrzeżami. Naturalne piękno stanu i historia pionierskich wysiłków na rzecz ochrony środowiska czynią z niego poligon doświadczalny w zakresie ochrony różnorodności biologicznej w obliczu obecnych i przyszłych zmian klimatycznych, jak wynika z badania prowadzonego pod kierunkiem Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis.
Opublikowano dzisiaj (29 lipca) w Postępowanie Narodowej Akademii Naukbadanie zatytułowane „Zmiany klimatyczne i różnorodność biologiczna lądu w Kalifornii” stanowi część badania specjalnego PNAS kwestię zrównoważonego rozwoju w Kalifornii. Z badania wynika, że kalifornijska inicjatywa 30 x 30 mająca na celu ochronę 30% jej gruntów i wód przybrzeżnych do 2030 r., wraz z wysiłkami na rzecz harmonizacji ochrony różnorodności biologicznej i energii odnawialnej, to obiecujący krok. Podkreśla także potrzebę odejścia przez Kalifornię od trwającej od kilkudziesięciu lat polityki przeciwpożarowej i przyjęcia strategii przeciwpożarowych odzwierciedlających nowe reżimy przeciwpożarowe.
Naukowcy i pracownicy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis wraz z leśnikami amerykańskiej służby leśnej odwiedzają miejsce, w którym w 2018 r. doszło do pożaru obozu w pobliżu Paradise w Kalifornii. Źródło: Jim Thorne, UC Davis
„Kalifornia od ponad 100 lat jest liderem w ochronie środowiska – od tworzenia parków dla ludzi po adaptację do zmian klimatycznych” – powiedziała główna autorka Susan Harrison, profesor na Wydziale Nauk i Polityki Środowiskowej Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis. „Zagrożenia są ekstremalne i bezprecedensowe, ale Kalifornia zawsze była stanem, w którym pojawiały się nowe, kreatywne rozwiązania”.
Z badania wynika, że od połowy XX wieku klimat Kalifornii stał się cieplejszy, bardziej suchy i bardziej zmienny. Zbadano główne zagrożenia, jakie zmiany klimatyczne stwarzają dla różnorodności biologicznej i zrównoważonego rozwoju stanu. Należą do nich skutki zmiany różnorodności biologicznej roślin, zmiany użytkowania gruntów, pożarów lasów i energii odnawialnej, a także reakcje polityczne na te wyzwania.
Innowacyjne strategie ochrony i zarządzania pożarami
Autorzy stworzyli model rozmieszczenia około 6400 roślin rodzimych gatunekidentyfikując 15 regionalnych punktów zapalnych pod względem różnorodności biologicznej roślin – od małych obszarów, takich jak Wyspy Normandzkie, po rozległe części Sierra Nevada i pasma przybrzeżne.
Modele wskazują, że zgodnie z obecnymi prognozami klimatycznymi te gorące miejsca mogą utracić średnio 19% rodzimych gatunków roślin do 2080 r. Złożona mozaika mikroklimatów Kalifornii oznacza, że gatunki tego stanu mogą reagować na zmiany klimatyczne na wiele różnych sposobów. Oczekuje się, że niektóre gorące punkty przesuną się w kierunku wybrzeża lub w górę zboczy, podczas gdy inne pozostaną lub znikną.
Redbud kwitnie w podgórskim kanionie Sekwoi i Parku Narodowym Kings Canyon. Źródło: Jim Thorne, UC Davis
Stawki te pomagają określić potrzebę dostosowania projektów dotyczących energii odnawialnej do oczekiwanych zmian i potrzeb w zakresie różnorodności biologicznej. Na przykład Molok Luyuk, czyli Condor Ridge (dawniej Walker Ridge), pomimo swojej bogatej różnorodności biologicznej, miał być przeznaczony pod projekty rozwoju energetyki wiatrowej wzdłuż jego porywistego grzbietu, zanim uzyskał ochronę w ramach pomnika narodowego Berryessa Snow Mountain.
„Ten artykuł wskazuje, że musimy być proaktywni” – powiedział współautor James H. Thorne, pracownik naukowy w Departamencie Nauki i Polityki Środowiskowej Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis. „Nie możemy reagować w stylu: «Och, ten pożar wymknął się spod kontroli. Oj, ten gatunek zanika. Och, źle zlokalizowaliśmy miejsce, w którym powinien znajdować się ten zakład zajmujący się ekologiczną energią. Mamy narzędzia, które można wykorzystać, a niektóre z nich omawiamy w tym artykule”.
Nowe podejście do kwestii ochrony środowiska w obliczu zmian
Wildfire to niemal całoroczne przypomnienie cieplejszego i bardziej suchego klimatu stanu.
Autorzy piszą, że polityka zarządzania pożarami w Kalifornii jest mniej postępowa niż polityka dotycząca klimatu i ochrony przyrody. W artykule zachęca się państwo do odejścia od swojej wieloletniej polityki tłumienia pożarów i dostosowania swoich strategii tak, aby wykorzystywać ogień jako narzędzie zarządzania ekosystemem. Agencje stanowe i federalne wyznaczyły ambitne cele w zakresie zwiększenia wykorzystania ognia w gospodarce gruntami, jednak przeszkodziły im zakazy stosowania przepisanego ognia motywowane względami bezpieczeństwa i jakości powietrza.
Harrison nazywa pożary i zmiany klimatyczne „zmiennikami zasad gry”, jeśli chodzi o sposób, w jaki myślimy o ochronie przyrody.
„Tradycyjnie „ochrona” miała ograniczające znaczenie – staramy się, aby wszystko pozostało takie samo. Jeśli czegoś brakuje, staramy się to odłożyć” – powiedział Harrison. „Ale teraz potrzebujemy innego sposobu myślenia. Musimy chcieć modyfikować tradycyjne poglądy na temat ochrony przyrody. Potrzebujemy ciągłych innowacji.”
Odniesienie: „Dodatkowi współautorzy to Rebecca R. Hernandez i Hugh Safford z UC Davis, Janet Franklin z San Diego State University oraz Makihiko Ikegami z Narodowego Instytutu Studiów nad Środowiskiem – Shiga, Japonia” 29 lipca 2024 r., Postępowanie Narodowej Akademii Nauk.
DOI: 10.1073/pnas.2310074121
