Odkrycie maleńkiej kości rzuca światło na tajemniczych „hobbitów” ludzi

Odkrycie maleńkiej kości ramienia sugeruje, że starożytny człowiek zwany „hobbitami” skurczył się do swoich niewielkich rozmiarów dopiero po przybyciu na indonezyjską wyspę milion lat temu – stwierdzili we wtorek naukowcy.

Od czasu, gdy w 2003 roku na wyspie Flores odnaleziono pierwsze skamieliny sugerujące ich istnienie, wiele informacji na temat małego Homo floresiensis było owianych tajemnicą.

Uważa się, że te homininy posługujące się narzędziami żyły na wyspie zaledwie 50 000 lat temu, kiedy nasz własny gatunek homo sapiens już przechadzał się po Ziemi, w tym w pobliskiej Australii.

Na podstawie zębów i kości szczęki sprzed około 60 000 lat znalezionych w jaskini na wyspie naukowcy oszacowali wcześniej, że hobbici mieli około 1,06 metra wzrostu.

Jednak z badania opublikowanego w czasopiśmie wynika, że ​​odkrycie części kości ramienia oraz kilku zębów na wyspie na świeżym powietrzu sugeruje, że około 700 000 lat temu niektórzy hobbici mieli zaledwie metr wzrostu. Komunikacja przyrodnicza.

Kość była tak mała, że ​​początkowo międzynarodowy zespół badaczy pomyślał, że musiała pochodzić od dziecka.

Współautor badania Adam Brumm, archeolog z australijskiego Uniwersytetu Griffith, powiedział AFP, że jest to najmniejsza skamieniałość kości ramiennej dorosłego hominina, jaką kiedykolwiek znaleziono.

„Naprawdę epicki”

Odkrycie może przechylić szalę w gorącej debacie wśród naukowców na temat tego, jak H.floresiensis stał się tak mały.

Jedna ze stron twierdzi, że hobbici – nazwani na cześć małych bohaterów powieści fantasy JRR Tolkiena – wywodzą się od już małego, wcześniejszego hominina, który przybył na Flores około miliona lat temu.

Inni uważają, że to nasz przodek Homo erectus, który był mniej więcej naszej wielkości i rozprzestrzenił się po całej Azji, został uwięziony na wyspie, by w ciągu następnych 300 000 lat wyewoluować w mniejszego H.floresiensis.

Naukowcy stojący za najnowszym odkryciem uważają, że zdecydowanie potwierdza ono tę drugą teorię.

Ci starożytni ludzie „drastycznie zmniejszyli rozmiary ciała zgodnie z dobrze znanym zjawiskiem ewolucyjnym znanym jako karłowatość wyspowa” – powiedział Brumm.

W ramach tego procesu większe zwierzęta z czasem kurczą się, aby dostosować się do ograniczonego otoczenia.

Na tropikalnej wyspie żyły inne mniejsze niż zwykle ssaki, w tym krewny słonia wielkości krowy.

Naukowcy stwierdzili, że nowo odkryte zęby również wyglądają jak mniejsze wersje zębów Homo erectus.

„Jeśli mamy rację, wydaje się, że Homo erectus w jakiś sposób był w stanie przekroczyć potężne bariery głębinowe i dotrzeć do odizolowanych wysp, takich jak Flores” – powiedział Brumm.

„Nie wiemy, jak oni to robili” – powiedział, dodając, że jedną z możliwości jest „przypadkowy «spływ» po gruzach po tsunami”.

Kiedy ci starożytni ludzie zostali uwięzieni na wyspie, udało im się przetrwać setki tysięcy lat, ewoluując w „nowe, dziwne formy” – powiedział Brumm.

Mark Moore, archeolog z australijskiego Uniwersytetu Nowej Anglii niezaangażowany w badania, powiedział, że odkrycie oznacza, że ​​„możemy teraz śmiało powiedzieć”, że teoria Homo erectus jest bardziej prawdopodobnym scenariuszem.

Moore, który badał kamienne narzędzia używane przez hobbitów, powiedział AFP, że „technologia ta nie ochroniła naszych kuzynów przed siłami ewolucji biologicznej”.

Dodał, że fakt, że hobbici zmienili się tak bardzo w ciągu zaledwie 300 000 lat, „przypomina o potędze doboru naturalnego”.

„Historia ewolucji tej grupy homininów jest naprawdę epicka”.

© 2024 AFP