Obserwacje Webba badają gromadę gwiazd Westerlund 1

Międzynarodowy zespół astronomów wykorzystał Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) do obserwacji supermasywnej Galaktycznej gromady otwartej znanej jako Westerlund 1. Wyniki kampanii obserwacyjnej przedstawiono w artykule opublikowany 20 listopada na arXiv preprint, dostarczają ważnych informacji na temat struktury i właściwości tego klastra.

Gromady otwarte (OC), utworzone z tego samego gigantycznego obłoku molekularnego, to grupy gwiazd luźno ze sobą powiązane grawitacyjnie. Do tej pory w Drodze Mlecznej odkryto ich ponad 1000, a naukowcy wciąż szukają kolejnych, mając nadzieję, że uda im się znaleźć różnorodne zgrupowania gwiazd. Poszerzenie listy znanych galaktycznych gromad otwartych i szczegółowe ich zbadanie może mieć kluczowe znaczenie dla lepszego zrozumienia powstawania i ewolucji naszej galaktyki.

Zakłada się, że większość procesów gwiazdotwórczych ma miejsce w masywnych gromadach gwiazd, zwanych gromadami supergwiazd (SSC). Są to bardzo masywne młode OC, zwykle zawierające bardzo dużą liczbę młodych, masywnych gwiazd. Całkowita masa typowego SSC przekracza 10 000 mas Słońca.

Znajdująca się w odległości około 13 800 lat świetlnych Westerlund 1 to supermasywna SSC o szacunkowej całkowitej masie 50 000–100 000 mas Słońca i promieniu około 3,26 lat świetlnych. Dlatego uważa się, że Westerlund 1 jest najbardziej masywną znaną gromadą gwiazd w Drodze Mlecznej, a jej wiek szacuje się na 5–10 milionów lat.

Grupa astronomów pod przewodnictwem Mario Giuseppe Guarcello z Obserwatorium Astronomicznego w Palermo we Włoszech postanowiła przyjrzeć się bliżej Westerlund 1. W tym celu wykorzystali instrument średniej podczerwieni (MIRI) i kamerę bliskiej podczerwieni (NIRCam) należącą do JWST.

„Prezentujemy obserwacje JWST/NIRCam i JWST/MIRI supermasywnej gromady gwiazd Westerlund 1. Obserwacje te mają specjalnie na celu odsłonięcie członków gromady aż do reżimu masowego brązowego karła oraz umożliwienie nam wybrania i zbadania dysków protoplanetarnych w gwiazdach klastra i zbadanie wzajemnych informacji zwrotnych między członkami klastra a otaczającym go środowiskiem” – wyjaśnili naukowcy.

Obserwacje ujawniły rozproszoną mgławicę otaczającą rdzeń Westerlund 1. Zdecydowana większość tej emisji mgławicowej wydaje się składać z obiektów przypominających kropelki, skierowanych w stronę grup masywnych gwiazd w gromadzie.

Dalsze badania tej mgławicy wykazały, że zawiera ona wydłużony pień o przewidywanej wielkości około 3,3 roku świetlnego, skierowany w stronę centrum Westerlund 1. Co więcej, okazało się, że emisja mgławicy obejmuje również małą grupę fragmentów obłoków owijających się wokół grupa masywnych gwiazd.

Analizując uzyskane obrazy, astronomowie wykryli także rozciągnięte powłoki otaczające niektóre nadolbrzymy typu M w Westerlund 1. W przypadku trzech nadolbrzymów powłoki te mają wydłużoną strukturę w kierunku przeciwnym do centrum gromady, natomiast w kolejnych trzech , przeważnie wąskie odpływy są widoczne w określonych kierunkach.

© 2024 Sieć Science X