Nowy światowy rynek handlu uprawnieniami do emisji może stać się zakładnikiem spekulantów

Przyszłość naszej planety wisi na włosku ze względu na niesłabnącą emisję gazów cieplarnianych ze spalania paliw kopalnych. Traktowanie tych emisji jako czegoś, co można posiadać i wymieniać na rynku, jest reklamowane jako rozwiązanie od początku lat 90. XX wieku, kiedy rozpoczęły się negocjacje ONZ w sprawie uzgodnienia limitu globalnego ogrzewania. Podczas ostatniej rundy rozmów w Azerbejdżanie kraje ostatecznie uzgodniły zasady dotyczące globalnego rynku kredytów węglowych.

Studiuję świat obecnie największy schemat: unijny system handlu uprawnieniami do emisji (ETS). ETS, jak każdy inny rynek, jest nękany spekulacjami cenowymi i oszustwami. Jeśli ten szablon zostanie powielony na skalę globalną, po prostu zmarnuje się cenny czas, który można wykorzystać na zatrzymanie i odwrócenie emisji gazów cieplarnianych.

EU ETS to nie to samo, co rynek kredytów węglowych ONZ. Nadal nie wiemy, jakimi mechanizmami ten ostatni będzie się posługiwał, aby wygenerować cenę za emisję dwutlenku węgla. Ponieważ jednak oba mają swoje korzenie w Protokole z Kioto z 1997 r., pierwszym światowym porozumieniu w sprawie ograniczenia zmian klimatycznych, które zostało zastąpione porozumieniami paryskimi w 2021 r., możemy oczekiwać, że rynek kredytów węglowych ONZ będzie co najmniej przypominał EU ETS.

To znaczy, rynek cap-and-trade w którym organy regulacyjne ograniczają całkowite emisje i zezwalają zanieczyszczającym na posiadanie gazów cieplarnianych przekraczających ten limit oraz na handel nimi. Rynek kredytów węglowych ONZ będzie prawdopodobnie miał inny limit dla każdego kraju członkowskiego. Prawdopodobnie będzie to zależeć od kraju obietnice redukcji emisji.

Umożliwienie uczestnikom rynku ustalania w ten sposób ceny emisji może na przykład zachęcić do stosowania bardziej wydajnych elektrowni. Ci, którzy potrafią dokonać takich zmian, aby obniżyć emisję poniżej limitu, mogą sprzedać nadwyżkę kredytu tym, którzy nie mogą. Organ regulacyjny stopniowo obniża górny pułap i oczekuje się, że zachęta finansowa ograniczy emisje i ich szkodliwe skutki.

Czego ETS może nauczyć świat

EU ETS, podobnie jak wiele jego odpowiedników, zaprojektowano na wzór rynku finansowego. Nie musisz zarządzać fabryką, aby być objętym EU ETS, wystarczy bycie zarządzającym funduszem hedgingowym lub pracownikiem działu handlu uprawnieniami do emisji w banku inwestycyjnym. Skuteczna reakcja na zmiany klimatyczne musi uwzględniać wpływ tych podmiotów na ogólną cenę rynkową uprawnień do emisji dwutlenku węgla.

Udział tych spekulantów finansowych jest powszechny w EU ETS, a szacowany stanowić większość wielomiliardowej działalności handlowej na rynku. Jedna z osób znających branżę finansową określiła EU ETS jako miejsce „wspaniała (cena) zmienność”, na czele której stoją spekulanci, którzy kupują i sprzedają kredyty węglowe w oczekiwaniu na zmianę ich cen.

Zmienność na rynku globalnym najbardziej zaszkodziłaby krajom rozwijającym się, które w przeciwnym razie należałyby do tego rynku główni beneficjenci. Na przykład sprzedaż kredytów węglowych mogłaby finansować ochronę stosunkowo niewykorzystanych gruntów i lasów lub projekty dotyczące energii odnawialnej, które nie tylko ograniczają emisje, ale także gwarantują energię i godność osobom najbardziej bezbronnym. Gwałtowny spadek cen emisji dwutlenku węgla może w fatalny sposób zagrozić finansowaniu takich projektów.

Spekulanci często to robią dwie rzeczy: zgadnij, jaka będzie cena emisji dwutlenku węgla, analizując ceny z przeszłości (według niektórych astrologia). ekonomiści) oraz wymyślać i działać na podstawie historii z najbliższej przyszłości, które będą miały pewien wpływ na cenę emisji dwutlenku węgla.

Nie tylko spekulanci finansowi mogą wywoływać zmienność cen. Nieuczciwi uczestnicy rynku czerpać korzyści z luk regulacyjnych i powodować załamanie cen. Jedna luka dotyczyła chęci UE do akceptowania kredytów węglowych w ramach protokołu z Kioto, które pochodziły z pojedynczych projektów redukcji emisji w dowolnym miejscu na świecie.

Zachęciło to niektórych uczestników przemysłu do niepotrzebnej emisji gazów cieplarnianych, których wyeliminowanie jest tańsze, np HCFC-22/-23i zamieniają późniejsze redukcje emisji na kredyty mierzone w ekwiwalencie C0₂, czyli o wiele droższego gazu, którego należy wyeliminować.

Był to wyraźny przypadek handlu carry (kupuj tanio, sprzedawaj drogo), podstawowego elementu rynków finansowych, który wymusił spadki ceny dwutlenku węgla w EU ETS i podważyło pomysł ograniczania emisji dwutlenku węgla i handlu nim, którego emisja ma być coraz droższa. Wyrazy uznania dla UE za zamknięcie tych luk regulacyjnych, choć z opóźnieniem prawie dziesięć lat.

Nawet jeśli funkcjonują, istniejące rynki ograniczania emisji i handlu mają wątpliwe osiągnięcia w zakresie ograniczania emisji. Ujawniono, że system ETS przyczynił się do mniej niż 2% rocznych redukcji emisji w UE w roku badanie z 2021 r.

Jednak UE również to zrobiła światowym mistrzem ograniczania emisji od rozpoczęcia negocjacji klimatycznych ONZ. Pokazuje to, że podatki i polityka ekologiczna, taka jak dotacje na energię odnawialną i zrównoważone fundusze inwestycyjnektóre posiada UE, działają.

Będziemy musieli poczekać i zobaczyć, jak światowy rynek kredytów węglowych, zarówno dla krajów, jak i przedsiębiorstw, radzi sobie z problemami, których doświadczył EU ETS.

Im bardziej ten nowy globalny rynek kredytów węglowych przypomina taki rynek, z jego spekulantami, gawędziarzami i astrologami, tym większy chaos cenowy i tym bardziej napięta będzie globalna ekologiczna transformacja.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.