Nowe zespoły ds. doskonalenia szkół języka angielskiego mogą skomplikować i tak już złożony system

Rząd ogłosił nowy plan poprawy szkół: Regionalna poprawa standardów i doskonałości (WZROSTU) zespoły.

Zamiast bezpośrednio interweniować w szkołach, zespoły RISE — składające się z urzędników służby cywilnej i doświadczonych doradców — będą pełnić rolę swatek, łącząc szkoły potrzebujące pomocy z lokalnymi odnoszącymi sukcesy szkołami i innymi źródłami wsparcia. Plan dzieli Anglię na dziewięć regionów, z których każdy ma własny zespół mający własne priorytety.

Zespoły będą działać w oparciu o nowe ramy wsparcia i interwencji, wykorzystując czerwony, bursztynowy i zielony system ocen oparty na wynikach inspekcji Ofsted w celu ustalenia, które szkoły potrzebują pomocy. Jednakże nie będzie to możliwe do czasu Wrzesień 2025.

Nowe zespoły RISE będą stanowić część długotrwałego modelu Anglii samodoskonalący się system. Szkoły biorą przede wszystkim odpowiedzialność za rozwój swój i innych.

Mogłyby pomóc w opracowaniu bardziej skoordynowanego podejścia do ulepszania szkół. Mogą jednak również skomplikować i tak już złożony system doskonalenia szkół.

Istniejące wsparcie

Istnieje już szereg mechanizmów podnoszenia standardów szkolnych. Najważniejszymi z nich są trusty wieloakademickie (MAT). Są to grupy akademii — szkół państwowych, które otrzymują fundusze bezpośrednio od rządu, a nie władz lokalnych — które współpracują pod jednym kierownictwem, a jego celem jest wprowadzanie ulepszeń poprzez dzielenie się wiedzą specjalistyczną.

Obok MAT istnieją niezależne akademie, które mogą wykupić usługi związane z doskonaleniem szkół. Nadal istnieją szkoły samorządowe, tradycyjnie wspierane przez samorządowe zespoły ds. doskonalenia.

Od 2010 r. zgodnie z polityką rządu fundusze powiernicze składające się z wielu akademii są głównym czynnikiem wpływającym na poprawę szkół. Rząd konserwatystów na rok 2022 Biała księga szkół założyli, że do roku 2030 wszystkie szkoły staną się częścią silnych trustów.

Fundusze składające się z wielu akademii stały się centralnym elementem samodoskonalącego się systemu szkolnego w Anglii, tworząc „rodziny” szkół, które współpracują i wspierają się nawzajem w rozwoju. Jednak dowody na ich skuteczność pozostają mieszane, m.in zróżnicowanie wyników pomiędzy trustami.

Tymczasem zdolność władz lokalnych do wspierania szkół w doskonaleniu została poważnie ograniczona przez ograniczenia budżetowe i przeniesienie szkół spod ich kontroli do funduszy powierniczych.

Rada hrabstwa Kent, największa władza lokalna w Anglii, ogłosiła niedawno, że nie stać jej już na świadczenie usług w zakresie doskonalenia szkół, co wymaga, aby szkoły same na siebie płaciły. Ten schemat powtarza się w całym kraju, a wiele samorządów ograniczyło lub wyeliminowało swoje wewnętrzne zespoły ds. doskonalenia, np obcięto finansowanie a szkoły przekształciły się w akademie.

Wprowadzenie zespołów RISE oznacza znaczącą zmianę w stosunku do podejścia rządu konserwatywnego do doskonalenia szkół skupiającego się na MAT. Zespoły RISE będą musiały zapewnić wsparcie w zakresie doskonalenia poprzez identyfikację i dopasowywanie skutecznych partnerów do szkół borykających się z problemami. Historycznie rzecz biorąc, władze lokalne posiadały zarówno specjalistyczną wiedzę, jak i wiedzę lokalną umożliwiające ułatwianie takich partnerstw. Bez tej infrastruktury zespoły RISE mogą mieć trudności ze znalezieniem odpowiednich dostawców wsparcia.

Niemniej jednak utworzenie zespołów RISE mogłoby być szczególnie pomocne dla dyrektorów szkół poszukujących ukierunkowanego wsparcia – szczególnie dla szkół samorządowych lub samodzielnych akademii działających bez wsparcia funduszu.

Możliwe napięcia

Obecnie szkoły borykające się z trudnościami są do tego zachęcane lub wymagane dołącz do MAT za wsparcie. Wprowadzenie zespołów RISE potencjalnie stworzy napięcie między ustalonym modelem doskonalenia opartym na MAT a nową warstwą wsparcia regionalnego. Scentralizowany mechanizm wsparcia i interwencji wydaje się stanowić stały wzorzec: znaczny poziom centralizacji może być sprzeczny z zamierzeniami polityki akademizacji.

Rodzi to również ważne pytania dot autonomia szkoły. Zespoły RISE są przedstawiane raczej jako osoby ułatwiające niż egzekwujące. Jednak dyrektorzy szkół mogą postrzegać swoje zaangażowanie raczej jako inną formę monitorowania niż rzeczywiste wsparcie – zwłaszcza jeśli usprawnienia nie zostaną uznane za wystarczająco szybkie.

Plan wydaje się również zakładać odpowiednią podaż doświadczonych liderów systemowych, których można oddelegować, ale sektor już ma z tym trudności rekrutować i zatrzymywać personelznalezienie wystarczającej wiedzy specjalistycznej może okazać się wyzwaniem. Istotna jest także drażliwa kwestia pieniędzy. Rząd obiecał finansowanie ukierunkowanego wsparcia, ale szczegóły pozostają niejasne.

Stopniowe wdrażanie zespołów RISE zapewnia czas na rozwiązanie tych problemów. Skoncentrowanie się na uruchamianiu, a nie na bezpośrednim zapewnianiu wsparcia, powinno pozwolić im na wykorzystanie istniejącej wiedzy specjalistycznej w całym systemie. Struktura regionalna pozwala na rozwiązania wrażliwe lokalnie. Jednak ich sukces będzie zależał od jasnych procesów identyfikacji i zapewniania jakości dostawców wsparcia. Będą także potrzebować zrównoważonego finansowania i skutecznej integracji z istniejącymi sieciami doskonalenia, zwłaszcza MAT.

Dzięki starannemu wdrożeniu zespoły RISE mogą pomóc w stworzeniu bardziej skoordynowanego podejścia do doskonalenia szkół, ale tylko wtedy, gdy udoskonalą, a nie komplikują i tak już złożony system. Unikanie tworzenia kolejnej warstwy biurokracji przy jednoczesnym zapewnieniu stałego finansowania i wsparcia eksperckiego będzie miało kluczowe znaczenie dla ich powodzenia.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.