Naukowcy z Uniwersytetu Connecticut opracowali obiecującą terapię, która nie tylko wydłuża życie myszy, ale także poprawia ich funkcje fizyczne przez całe życie. W badaniu tym monitorowano wskaźniki zdrowotne, takie jak siła uścisku i prędkość chodzenia, od zaawansowanego wieku aż do śmierci, wykazując, że w ostatnich dniach życia leczone myszy były zdrowsze i mniej wątłe niż myszy nieleczone. Wyniki sugerują potencjał wydłużenia życia zdrowego człowieka nawet o 10 lat.
Comiesięczne leczenie może nie tylko przedłużyć życie myszy, ale także pomóc im zachować dobre zdrowie i witalność aż do późnej starości.
Naukowcy odkryli, że usuwanie co miesiąc niektórych komórek wywołujących zapalenie u myszy, począwszy od ich średniego wieku, nie tylko wydłuża ich życie, ale także poprawia zdrowie serca i ogólną sprawność fizyczną przez całe życie. Metoda ta wydaje się obiecująca w zakresie wydłużania okresu dobrego zdrowia w miarę starzenia się myszy, co potencjalnie wskazuje na nowe metody leczenia starzenia się u ludzi.
Każdy chce dożyć sędziwego wieku, ale nikt nie chce być zniedołężniały. Teraz naukowcy z Uniwersytetu Connecticut zademonstrowali terapię, która może wydłużyć życie i wigor aż do samego końca.
Mimo że w ciągu ostatniego stulecia długość życia człowieka wydłużyła się, w ostatniej dekadzie życia większość osób w podeszłym wieku cierpi na poważny uszczerbek na zdrowiu. Choroby przewlekłe, takie jak rak, cukrzyca lub choroba sercowo-naczyniowa może się rozpocząć, po czym nastąpi osłabienie. Wiele interwencji może przedłużyć życie, ale niekoniecznie dobry stan zdrowia. I nikt nie chce spędzić ostatnich lat wyjątkowo długiego życia w niedołężności.
Ale ten kruchy upadek może nie być nieunikniony. W numerze z 6 sierpnia Metabolizm komórkowyGerontolog ze Szkoły Medycznej UConn, Ming Xu, opisuje, jak grupa myszy żyła o 9% dłużej, gdy otrzymywały comiesięczne leczenie, czyli około 79 dodatkowych dni życia. Jednak uderzające było nie tylko to, że myszy żyły dłużej, ale także to, że mogły chodzić szybciej i chwytać przedmioty z większą siłą niż nieleczone myszy w tym samym wieku. U ludzi zmniejszona prędkość chodzenia i osłabiony chwyt są ściśle powiązane ze zwiększoną ogólną słabością. Leczone myszy zachowały siłę i szybkość chodzenia przez cały okres leczenia aż do samego końca życia.
Szczegółowa metodologia badań
Badania te są szczególnie istotne ze względu na żmudne pomiary i prowadzenie dokumentacji wymaganej w ramach tego projektu. Większość eksperymentów na myszach, zdrowiu i długowieczności wybiera określony punkt końcowy w czasie – 18 lub 24 miesiące – i mierzy efekt leczenia w tym konkretnym punkcie końcowym. Jednak Xu wraz z postdoktorami Binshengiem Wangiem i Lichao Wangiem oraz ich współpracownikami co miesiąc mierzyli stan zdrowia, siłę chwytu i prędkość chodzenia na myszach, a także szereg dodatkowych wskaźników, od chwili, gdy myszy osiągnęły wiek 20 miesięcy (co odpowiada 60-letni ludzie) aż do śmierci.
Niektóre myszy żyły nawet 43 miesiące. W ten sposób mogli ocenić funkcjonowanie fizyczne i ogólne zmiany w stanie zdrowia każdej myszy przez cały okres leczenia. Ponieważ każda mysz umierała w innym wieku, podejście to pozwala także zespołowi Xu ocenić stan zdrowia w okresie poprzedzającym śmierć, który często stanowi najsłabszy i najbardziej chory etap życia.
Co ekscytujące, odkryli, że chociaż leczone myszy były starsze w chwili śmierci, ich sprawność fizyczna i ogólna słabość były lepsze niż u myszy kontrolnych na ostatnim etapie życia.
„Wszyscy jesteśmy bardzo podekscytowani tym odkryciem, ponieważ pokazuje ono, że nie tylko wydłużamy życie myszy, ale w istocie przedłużamy je przy zachowaniu dobrego zdrowia, co jest kluczowym celem w dziedzinie starzenia się” – mówi Xu, adiunkt w laboratorium Centrum UConn ds. starzenia się oraz Wydział Genetyki i Nauk o Genomie w Szkole Medycznej UConn.
Naukowcy wykorzystali dwie grupy myszy. Jedna grupa otrzymywała comiesięczne leczenie mające na celu usunięcie z tkanek komórek o silnym zapaleniu; grupa kontrolna nie. „Komórki o wysokim stopniu zapalenia” zdefiniowano jako te, w których aktywnie zachodzi ekspresja specyficznego genu zwanego p21.
Zespół, w skład którego wchodzili badacze z UConn Health, Uniwersytetu Teksasu, Cedars-Sinai, Jackson Laboratory for Genomic Medicine i UNMC College of Dentistry, odkrył, że comiesięczne leczenie wydłużyło zarówno maksymalną długość życia myszy – najstarsze leczone myszy dożyły wynosić 43 miesiące, co odpowiada około 130 latom życia człowieka, a także średnią długość życia, tak aby przeciętna mysz leczona żyła dłużej i zdrowiej niż przeciętna mysz nieleczona.
Naukowcy pracują obecnie nad sposobem przełożenia wyników swoich badań na ludzi. Jeśli leczenie będzie równie skuteczne w przypadku ludzi, oznaczałoby to 8–10 dodatkowych lat zdrowej starości.
Odniesienie: „Przerywany klirens komórek z wysoką ekspresją p21 wydłuża żywotność i zapewnia trwałe korzyści dla zdrowia i funkcjonowania fizycznego” Binsheng Wang, Lichao Wang, Nathan S. Gasek, Chia-Ling Kuo, Jia Nie, Taewan Kim, Pengyi Yan, Junyu Zhu, Blake L. Torrance, Yueying Zhou, Lisa C. Flores, Colton Allen, Allison M. Andrade, Chun Guo, Rachel L. Cohn, Evan R. Jellison, Jenna M. Bartley, George A. Kuchel, Sheng Li, Tamar Pirtskhalava, Tamar Tchkonia, Sumit Yadav, Laura Haynes, James L. Kirkland, Yuji Ikeno i Ming Xu, 6 sierpnia 2024 r., Metabolizm komórkowy.
DOI: 10.1016/j.cmet.2024.07.006
Badania te były wspierane głównie przez Narodowy Instytut Agingu NIH, Amerykańską Federację Badań nad Agingiem (AFAR) i Fundację Hevolution.
