Badanie koncentruje się na zatwierdzonych przez FDA lekach do wstrzykiwań, semaglutydzie i liraglutydzie.
W badaniu przeprowadzonym przez klinikę w Cleveland zidentyfikowano kluczowe czynniki wpływające na długoterminową utratę masy ciała u pacjentów z otyłością, którym przepisano semaglutyd lub liraglutyd we wstrzyknięciach w leczeniu cukrzycy typu 2 lub otyłości. Badanie zostało opublikowane w Sieć JAMA otwarta.
„U pacjentów z otyłością, którym przepisano semaglutyd lub liraglutyd, odkryliśmy, że długoterminowa redukcja masy ciała różniła się znacznie w zależności od substancji czynnej leku, wskazań do leczenia, dawkowania i trwałości leku” – powiedział dr Hamlet Gasoyan, dr. główna autorka badania i badaczka w Centrum Badań nad Opieką Opartą na Wartości w Cleveland Clinic.
Semaglutyd (sprzedawany pod markami Wegovy i Ozempic) i liraglutyd (sprzedawany pod markami Saxenda i Victoza) są agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1lub leki na RA GLP-1. Te leki zatwierdzone przez FDA pomagają obniżyć poziom cukru we krwi i sprzyjają utracie wagi.
Otyłość jest złożoną chorobą przewlekłą, na którą wpływa ponad 41% dorosłej populacji USA. Badania kliniczne wykazały, że leki przeciw otyłości są skuteczne; jednakże dane pochodzące z rzeczywistych warunków dotyczące czynników związanych z długoterminową zmianą masy ciała i klinicznie istotną utratą masy ciała są ograniczone.
W tym badaniu naukowcy zidentyfikowali kluczowe czynniki powiązane z długoterminową utratą masy ciała u pacjentów z otyłością. Wskazywali także elementy, które wiązały się z prawdopodobieństwem osiągnięcia 10% lub większej utraty wagi.
Projekt badania i uczestnicy
Do tego retrospektywnego badania kohortowego włączono 3389 dorosłych pacjentów z otyłością, którzy rozpoczęli leczenie semaglutydem lub liraglutydem we wstrzyknięciach w okresie od 1 lipca 2015 r. do 30 czerwca 2022 r. Obserwacja zakończyła się w lipcu 2023 r.
Na początku badania mediana linii bazowej wskaźnik masy ciała wśród uczestników badania wyniósł 38,5; Wskazaniem do leczenia u 82,2% pacjentów była cukrzyca typu 2. Wśród pacjentów 68,5% było rasy białej, 20,3% rasy czarnej, a 7,0% było Latynosami. Ponad połowę uczestników stanowiły kobiety (54,7%). Większość pacjentów była leczona z powodu cukrzycy typu 2. Ogółem 39,6% pacjentów przepisano semaglutyd na cukrzycę typu 2, 42,6% liraglutyd na cukrzycę typu 2, 11,1% semaglutyd na otyłość i 6,7% liraglutyd na otyłość.
Kluczowe wnioski: Czynniki utraty wagi
Wyniki pokazują, że rok po zrealizowaniu pierwotnej recepty zmiana masy ciała była powiązana z następującymi czynnikami:
- Substancja czynna leku. Średnio zmiana masy ciała wyniosła -5,1% w przypadku semaglutydu w porównaniu do -2,2% w przypadku liraglutydu.
- Dawkowanie. U pacjentów przy stosowaniu małej dawki podtrzymującej wystąpiła średnia zmiana masy ciała o -3,5% w porównaniu do -6,6% po zastosowaniu dużej dawki.
- Wskazanie do leczenia. U pacjentów, którzy otrzymywali leki na cukrzycę typu 2, średnia zmiana masy ciała wyniosła -3,2% w porównaniu z -5,9% w przypadku leczenia otyłości.
- Trwałość przy lekach. U pacjentów, którzy wytrwale przyjmowali lek przez jeden rok, wystąpiła średnio zmiana masy ciała o -5,5% w porównaniu z -2,8% w przypadku pacjentów, którzy przyjmowali lek przez 90–275 dni w pierwszym roku i -1,8% w przypadku pacjentów, którzy byli objęci leczeniem przez mniej niż 90 dni.
Naukowcy odkryli, że czterech na 10 pacjentów (40,7%) wytrwale przyjmowało leki przez rok od zrealizowania pierwotnej recepty. Odsetek pacjentów, którzy nadal przyjmowali semaglutyd, wyniósł 45,8% w porównaniu z 35,6% w przypadku pacjentów otrzymujących liraglutyd.
Wśród pacjentów, którzy kontynuowali przyjmowanie leku przez 12 miesięcy, średnia redukcja masy ciała wyniosła -12,9% w przypadku semaglutydu w przypadku otyłości w porównaniu z -5,9% w przypadku semaglutydu w przypadku cukrzycy typu 2. Zmniejszenie masy ciała wyniosło -5,6% w przypadku liraglutydu w leczeniu otyłości, w porównaniu do -3,1% w przypadku liraglutydu w leczeniu cukrzycy typu 2.
Studia wykazali, że osiągnięcie trwałej utraty wagi o 10% lub więcej zapewnia klinicznie istotne korzyści zdrowotne. Mając to na uwadze, dr Gasoyan i współpracownicy sprawdzili odsetek pacjentów, u których uzyskano redukcję masy ciała o 10% lub więcej.
Ogółem u 37,4% pacjentów otrzymujących semaglutyd z powodu otyłości osiągnięto redukcję masy ciała o 10% lub więcej w porównaniu z 16,6% pacjentów otrzymujących semaglutyd z powodu cukrzycy typu 2. Dla porównania, 14,5% osób otrzymujących liraglutyd z powodu otyłości osiągnęło redukcję masy ciała o 10% lub więcej w porównaniu z 9,3% osób otrzymujących liraglutyd z powodu cukrzycy typu 2.
Wśród pacjentów, którzy kontynuowali przyjmowanie leku przez rok od pierwszego przepisania leku, odsetek pacjentów, którzy osiągnęli redukcję masy ciała o 10% lub więcej, wyniósł 61% w przypadku semaglutydu w leczeniu otyłości, 23,1% w przypadku semaglutydu w leczeniu cukrzycy typu 2, 28,6% w przypadku liraglutydu w leczeniu otyłości i 12,3 % z liraglutydem w leczeniu cukrzycy typu 2.
Osiągnięcie klinicznie znaczącej utraty wagi
W oparciu o analizę wielu zmiennych przeprowadzoną w badaniu, która uwzględniała istotne zmienne społeczno-demograficzne i kliniczne, następujące czynniki powiązano z większymi szansami na osiągnięcie 10% lub większej redukcji masy ciała po roku od pierwszego przepisania leku:
- Pacjenci otrzymujący semaglutyd w porównaniu z liraglutydem
- Wysoka dawka podtrzymująca leku w porównaniu z niską
- Otyłość jako wskazanie do leczenia a cukrzyca typu 2
- Pacjenci, którzy kontynuowali przyjmowanie leku przez pierwszy rok lub mieli od 90 do 275 dni leczenia w porównaniu z mniej niż 90 dniami leczenia
- Pacjenci, którzy mieli wyższe początkowe BMI
- Pacjenci będący kobietami i mężczyznami
„Nasze odkrycia mogą pomóc w informowaniu pacjentów i świadczeniodawców o niektórych kluczowych czynnikach związanych z prawdopodobieństwem osiągnięcia trwałej utraty wagi na tyle dużej, aby zapewnić klinicznie istotne korzyści zdrowotne” – stwierdził dr Gasoyan. „Posiadanie rzeczywistych danych może pomóc w zarządzaniu oczekiwaniami dotyczącymi redukcji masy ciała za pomocą leków na RZS GLP-1 i utwierdzić się w przekonaniu, że wytrwałość jest kluczem do osiągnięcia znaczących wyników”.
W poprzednim badaniedr Gasoyan i współpracownicy przyjrzeli się czynnikom wpływającym na długotrwałe stosowanie leków przeciw otyłości. Przyszłe badania będą kontynuowane w celu zbadania trwałości i skutków zdrowotnych pacjentów przyjmujących leki na RA GLP-1.
Odniesienie: „Roczna redukcja masy ciała za pomocą semaglutydu lub liraglutydu w praktyce klinicznej” autorstwa Hamleta Gasoyana, Elizabeth R. Pfoh, Rebecci Schulte, Phuc Le, W. Scotta Butscha i Michaela B. Rothberga, 13 września 2024 r., Sieć JAMA otwarta.
DOI: 10.1001/jamanetworkopen.2024.33326
Doktor Gasoyan utrzymuje się z grantu Narodowego Instytutu Raka.
