Nowe badania podkreślają przeoczane zagrożenia wynikające z subtelnego i ukrytego molestowania w związkach intymnych

Nowe badania przeprowadzone na Uniwersytecie Anglii Wschodniej odkryły znaczną lukę w rozumieniu szkodliwej formy przemocy domowej, zwanej subtelną lub ukrytą przemocą.

W przeciwieństwie do bardziej oczywistych form przemocy fizycznej lub słownej, subtelna przemoc jest mniej widoczna, ale może być równie szkodliwa dla ofiary. Przegląd wykazał, że obecne badania na ten temat są ograniczone, pomimo ich potencjalnie szerokiego wpływu. Wyniki sugerują, że subtelne znęcanie się często wynika z poczucia, że ​​sprawca ma prawo do przemocy, co prowadzi do długotrwałej szkody emocjonalnej i psychicznej dla ofiar.

Praca pojawia się w Przemoc i molestowanie związane z traumą.

Główna autorka Rosemary Parkinson ze Szkoły Nauk o Zdrowiu UEA pracuje jako psychoterapeutka od prawie 30 lat i jest szczególnie zainteresowana badaniem subtelnego molestowania heteroseksualnych kobiet o wysokim statusie edukacyjnym i społeczno-ekonomicznym w związkach intymnych, grupy populacji z z którym blisko współpracowała.

Powiedziała: „Moja praca ma na celu zdefiniowanie tego rodzaju przemocy. Interesuje mnie również, w jaki sposób można przeszkolić terapeutów, aby rozpoznawali klientki, które doświadczyły lub doświadczają subtelnej przemocy. Same kobiety obecne na terapii nie wiedzą, że były lub są ofiarami przemocy. molestowani, a zamiast tego myślą, że jest z nimi coś nie tak, co powinni zmienić”.

Szczególną obawą wyrażoną w badaniu jest to, że terapeuci nie posiadają obecnie wiedzy i przeszkolenia, aby rozpoznać tę formę przemocy, ponieważ partnerzy stosujący przemoc mogą prezentować się jako pomocni i zaniepokojeni w kontaktach z pracownikami służby zdrowia.

Jednak ze względu na niedostatek literatury i szkoleń w tym zakresie terapeutom brakuje wiedzy pozwalającej zidentyfikować doświadczenia subtelnej lub ukrytej przemocy w związkach intymnych.

Dlatego też relacje, w których stosowano przemoc, mogą zostać pominięte, a w niektórych przypadkach praca terapeutyczna może nawet pozwolić na ich kontynuację. Przemoc często ma charakter pośredni i może być połączona z pozytywnymi zachowaniami lub przeprowadzona w pozytywny sposób, dlatego łatwo ją usprawiedliwić i staje się normą w związku.

Do kluczowych zachowań tego typu sprawcy należą:

• Podważanie — zaprzeczanie postrzeganiu rzeczy przez ofiarę, dezaprobata poprzez wzdychanie lub zadawanie pytań, wyrażanie rozczarowania, kłamanie i dopalanie gazu, protekcjonalność, obwinianie, granie w gry umysłowe i okazywanie podwójnych standardów.

• Ograniczanie – odwrócenie uwagi ofiary od jej potrzeb na sprawcę, poczucie winy, naruszenie granic, zmuszenie partnerów do skupienia się na nich i uniemożliwienie partnerom rozwoju siebie i swoich zainteresowań.

• Wstrzymywanie — unikanie komunikacji, wycofanie fizyczne i emocjonalne, bycie ponurym, nadąsanym i biernie agresywnym oraz brak troski, uwagi i uczucia, bez wsparcia, zrozumienia, towarzystwa i uznania.

Pani Parkinson, która przygotowuje się do doktoratu w dziedzinie zdrowia i opieki społecznej, powiedziała: „Zmiany u kobiet będących ofiarami mogą obejmować zwątpienie w siebie, utratę poczucia własnej wartości, negatywne zmiany nastroju i ograniczanie siebie. To z kolei prowadzi do ofiary skupiają się na potrzebach sprawców i ignorują własne.

„Subtelne lub ukryte molestowanie może być jednym z najbardziej szkodliwych ze wszystkich nadużyć, a nie ma badań poświęconych wyłącznie temu rodzajowi molestowania. Pokazuje to, że niewiele wiemy o typie molestowania, które wyrządza krzywdę ofiarom i może być rozpowszechniony.”

Przegląd podkreśla pilną potrzebę przeprowadzenia dalszych badań nad subtelnym molestowaniem, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób rozpoznawać jego oznaki, oferować ofiarom skuteczne wsparcie i przeszkolić terapeutów w zakresie dostrzegania ich objawów.