Nuno powrócił do Premier League po pobycie w Arabii Saudyjskiej i było kilka wątpliwości, kiedy zastąpił Steve’a Coopera w grudniu ubiegłego roku.
Z Al-Ittihadem wygrał Saudi Pro League i Superpuchar, ale po krótkim i trudnym okresie w Tottenhamie kibicom Forest można było wybaczyć, że byli rozczarowani jego nominacją.
Jego czteroletni pobyt w Wolves dobiegł końca, gdy w Molineux sytuacja się pogorszyła, a drużynie nie udało się utrzymać spektakularnego awansu z mistrzostw do ćwierćfinału Ligi Europy.
Jednak przed upadkiem zbudował skład – z pomocą agenta Jorge Mendesa – który składał się z młodych talentów, takich jak Ruben Neves, w połączeniu z doświadczeniem Joao Moutinho.
Powoli robi to samo na City Ground wraz z przybyciem sześciu starszych zawodników, w tym obrońcy Milenkovica, który pomógł Forest wzmocnić grę w obronie i stracić do tej pory zaledwie siedem bramek. Tylko Liverpool – sześć – wysłał mniej.
Ci, którzy relacjonowali Nuno w Wolves, Spurs lub teraz w Forest, wiedzą, że nie jest on najbardziej wyrazisty na konferencjach prasowych.
Skrupulatnie planuje wszystko, co dzieje się na boisku, co w ciągu roku stale poprawia perspektywy na stadionie City Ground, mimo że nadal czerpał korzyści z fundamentów, które położył poprzednik Cooper.
Wpływy i relacje Coopera były kluczowe dla podpisania kontraktu z Gibbsem-Whitem – z którym zdobył Puchar Świata do lat 17, będąc menadżerem Anglii – podczas gdy obecny menadżer Leicester sprowadził Wooda do klubu i utrzymał go w Premier League.
Nuno wykorzystał ten sukces, choć pozwolił, by emocje zwyciężyły na linii bocznej – mimo że obiecał powstrzymać krytykę sędziów – a w sierpniu został ukarany grzywną w wysokości 40 000 funtów i zawieszeniem na jeden mecz po komentarze po porażce 2:0 z Evertonem w zeszłym sezonie.
Zawieszenie zostało aktywowane, gdy został zwolniony za zakwestionowanie czerwonej kartki Gibbsa-White’a w losowaniu w Brighton we wrześniu, co oznacza, że ostatnie trzy mecze Forest oglądał z trybun.
