Naukowcy odkryli skamieniałe nasiona w żołądku Longipteryx chaoyangensisstarożytny ptak, który wcześniej uważano, że żywi się rybami lub owadami.
To odkrycie pokazuje, że tak gatunek faktycznie spożywał owoce, co podważa wcześniejsze hipotezy dotyczące jego diety. W badaniu zbadano także implikacje niezwykłych cech uzębienia i szkieletu Longipteryksa, sugerując, że mogły one być wykorzystywane do funkcji niezwiązanych z dietą, takich jak dobór społeczny lub seksualny.
Odkrywanie diety: niezwykłe znalezisko skamieniałości
Dla paleontologów badających zwierzęta, które żyły dawno temu, skamieniałe szczątki opowiadają tylko część historii życia zwierzęcia. Chociaż dobrze zachowany szkielet może dostarczyć wskazówek na temat tego, co jadło starożytne zwierzę i jak się poruszało, trudno jest znaleźć niezbity dowód tych zachowań. Czasami jednak naukowcom udaje się znaleźć niezwykłe skamieliny, w których zachowało się coś poza ciałem zwierzęcia.
Przykład: nowe badanie opublikowane dzisiaj (10 września) w czasopiśmie Aktualna biologianaukowcy odkryli skamieniałe nasiona w żołądkach jednego z najwcześniejszych ptaków. Odkrycie to pokazuje, że ptaki te zjadały owoce, pomimo od dawna hipotezy, że ten gatunek ptaka żerował na rybach (a nowsze hipotezy zjadał owady) swoimi niesamowicie mocnymi zębami.
Wgląd w Longipteryx chaoyangensis
Longipteryks chaoyangensis żył 120 milionów lat temu na terenach dzisiejszych północno-wschodnich Chin. Jest to jeden z najwcześniej znanych ptaków i jeden z najdziwniejszych.
„Longipteryks to jeden z moich ulubionych ptaków kopalnych, ponieważ jest po prostu dziwny — ma długą czaszkę i zęby tylko na czubku dzioba” – mówi Jingmai O’Connor, zastępca kustosza ds. gadów kopalnych w Centrum Badań Integracyjnych Neguanee w Field Museum i główny autor badania.
„Szkliwo zębów jest najtwardszą substancją w organizmie i Longipteryksszkliwo zębów ma grubość 50 mikronów. To taka sama grubość szkliwa jak u ogromnych drapieżnych dinozaurów Allozaur który ważył 4000 funtów, ale Longipteryks jest wielkości modójki błękitnej” – mówi Alex Clark, doktorant w Field Museum and the Uniwersytet w Chicago i współautor artykułu.
Nowe podejście do prehistorycznej diety ptaków
Longipteryks został odkryty w 2000 roku i wówczas naukowcy sugerowali, że jego wydłużona czaszka przypominająca zimorodka oznacza, że on również poluje na ryby. Jednak hipoteza ta została zakwestionowana przez wielu naukowców, w tym O’Connora.
„Istnieją inne ptaki kopalne, jak np Yanornisktóre jadły ryby, a wiemy o tym, ponieważ znaleziono okazy z zachowaną treścią żołądkową, a ryby zwykle dobrze się zachowują. Poza tym te ptaki żywiące się rybami miały mnóstwo zębów na całej długości dziobów, w przeciwieństwie do innych Longipteryks ma zęby tylko na samym czubku dzioba” – mówi O’Connor. „To po prostu nie pasowało.”
Jednakże brak egzemplarzy Longipteryks Znaleziono je ze skamieniałym pożywieniem wciąż w żołądkach, aby naukowcy mogli potwierdzić, co zjadły – aż do teraz.
O’Connor odwiedziła Muzeum Przyrody Shandong Tianyu w Chinach, gdzie zauważyła dwa Longipteryks okazy, które wyglądały, jakby miały coś w żołądkach. Konsultowała się ze swoją koleżanką, paleobotaniczką i kuratorką roślin kopalnych w Field Museum, Fabiany Herrerą, która ustaliła, że maleńkie, okrągłe struktury w żołądkach ptaków to nasiona owoców starożytnego drzewa. (Lub technicznie rzecz biorąc, nasiona okryte miąższem – „prawdziwe owoce” można znaleźć tylko w roślinach kwitnących, które dopiero zaczynały kwitnąć 120 milionów lat temu, kiedy Longipteryks żył. Drzewa, które Longipteryks żywił się roślinami nagonasiennymi, krewnymi dzisiejszych drzew iglastych i miłorzębów.)
Nawyki żywieniowe i adaptacje ewolucyjne
Od Longipteryks żył w klimacie umiarkowanym, prawdopodobnie nie jadł owoców przez cały rok; O’Connor i jej współpracownicy podejrzewają, że miał mieszaną dietę, która obejmowała na przykład owady, gdy owoce nie były dostępne.
Longipteryks należy do większej grupy prehistorycznych ptaków zwanych enantiornithines, a odkrycie to jest pierwszym przypadkiem, w którym naukowcy odkryli jakąkolwiek zawartość żołądka enantiornithine w chińskim Jehol Biota pomimo tysięcy odkrytych skamieniałości. „Zawsze było dziwne, że nie wiedzieliśmy, co jedzą, ale to badanie wskazuje również na szerszy problem paleontologii, a mianowicie fakt, że cechy fizyczne skamieniałości nie zawsze mówią całą historię o tym, co zwierzę jadło i jak to robiło. żył” – mówi O’Connor.
Od Longipteryks najwyraźniej nie polował na ryby, więc pozostaje pytanie: do czego używał swojego długiego, spiczastego dzioba i szalenie mocnych zębów? „Gruba emalia jest obezwładniona, wydaje się, że jest uzbrojona” – mówi Clark, który przyglądał się współczesnym ptakom, próbując zrozumieć, co Longipteryks robił z dziobem. „Jedną z najczęstszych części szkieletu wykorzystywanych przez ptaki do agresywnych pokazów jest mównica, czyli dziób. Posiadanie uzbrojonego dzioba ma sens, ponieważ oddala broń od reszty ciała, aby zapobiec obrażeniom.
„Nie ma współczesnych ptaków z zębami, ale są naprawdę fajne małe kolibry, które mają keratynowe wypustki w pobliżu czubka mównicy, które przypominają to, co widzisz na Longipteryksi używają ich jako broni do wzajemnej walki” – mówi O’Connor. Uzbrojone dzioby kolibrów ewoluowały co najmniej siedem razy, co pozwoliło im konkurować o ograniczone zasoby. Clark wysunął hipotezę, że być może Longipterykszęby i dziób służyły również za broń, być może ewoluując w wyniku doboru społecznego lub płciowego
Naukowcy twierdzą, że poza dowiedzeniem się więcej o życiu jednego dziwnego prehistorycznego ptaka, mają nadzieję, że ich badania pomogą rzucić światło na szersze pytania paleontologiczne dotyczące tego, na ile naukowcy mogą (lub nie mogą) ufać cechom szkieletu w opowiadaniu historii o zachowaniu zwierząt.
„Próbujemy otworzyć nowy obszar badań dla tych wczesnych ptaków i skłonić paleontologów, aby przyjrzeli się tym strukturom, takim jak dziób, i pomyśleli o złożoności zachowań, w które te zwierzęta mogły się zaangażować, wykraczających poza to, czym były wcześniej. jedzenie” – mówi O’Connor. „Istnieje wiele czynników, które mogą kształtować struktury, które widzimy”.
Odniesienie: „Bezpośredni dowód owocożerności w Mezozoik ptak Longipteryx zaprzecza morfologicznym zastępcom diety” 10 września 2024, Aktualna biologia.
Wkład w niniejsze badanie wnieśli: Jingmai O’Connor (Muzeum terenowe), Alex Clark (Muzeum terenowe, Uniwersytet w Chicago), Fabiany Herrera (Muzeum terenowe), Xin Yang (Muzeum terenowe, Uniwersytet w Chicago), Xiaoli Wang (Muzeum Shandong Tianyu of Nature, Uniwersytet Linyi, Uniwersytet Nauki i Technologii w Shandong), Xiaoting Zheng (Muzeum Natury Shandong Tianyu), Han Hu (Instytut Paleontologii i Paleoantropologii Kręgowców, Chińska Akademia Nauk) i Zhonghe Zhou (Instytut Paleontologii i Paleoantropologii Kręgowców , Chińska Akademia Nauk).
