Meteoryty Perseidy – które pod koniec lipca zbiegają się z Aquariidami Delty Południowej – przelatują nad Lasem Narodowym Sequoia na tym zdjęciu NASA z 2023 roku. Źródło: NASA/Preston Dyches
Rój meteorytów Aquariidów z Delty Południowej, którego szczyt przypada na 28 lipca, oferuje bardziej stonowany widok w porównaniu z jaśniejszymi Perseidami.
Deszcz, idealny dla widzów z półkuli południowej, najlepiej obserwować na najciemniejszym niebie, z potencjalną obserwacją 2–5 meteorów na godzinę. Meteory te, uważane za pochodzące z komety 96P/Machholz, można rozpoznać po promieniu w gwiazdozbiorze Wodnika.
Letnie deszcze meteorytów
Większość przypadkowych obserwatorów nieba wie, że jasny, ruchliwy rój meteorów Perseidów pojawia się pod koniec lipca, a jego szczyt przypada na połowę sierpnia. Mniej będzie prawdopodobnie wymieniać nazwy Akwariidów delty południowej, które każdego lata nakładają się na Perseidy i zazwyczaj są przyćmione przez ich jaśniejsze odpowiedniki, zwłaszcza gdy Księżyc wypłukuje Akwariidy delty południowej.
W tym roku, kiedy akwaridy w Delcie Południowej osiągną szczyt w nocy 28 lipca, deszcz słabszych gatunków nie sprawi raczej żadnych niespodzianek. Jeśli nie jesteś poniżej równika, dostrzeżenie takiego będzie wymagało bystrego oka.
„Akwarydy delty południowej są bardzo wyraźnie widoczne na radarach meteorologicznych, co może utrzymywać się tygodniami” – powiedział NASA astronom Bill Cooke, który kieruje Biurem Środowiska Meteoroidów w Centrum Lotów Kosmicznych Marshalla w Huntsville w Alabamie. „Niestety, dla większości obserwatorów na półkuli północnej są one trudne do dostrzeżenia gołym okiem, co wymaga najciemniejszego możliwego nieba”.
Najlepsze godziny i warunki oglądania
Obserwatorom meteorów – zwłaszcza na południu Stanów Zjednoczonych i na południu – najlepiej będzie obserwować nocne niebo w dniach 28–29 lipca przed wschodem księżyca o 2 w nocy
Podczas szczytowej aktywności opadów, w idealnych warunkach obserwacji, gdy na niebie nie ma Księżyca, zwykli obserwatorzy mogą zobaczyć 2-5 meteorów na godzinę, pojawiających się w polu widzenia z prędkością 40 km na sekundę. Niewielki procent z nich może pozostawić świecące smugi zjonizowanego gazu, które utrzymują się w widoczny sposób przez sekundę lub dwie po przejściu meteoru. Jednak większość zauważalnej aktywności akwarydów z Delty Południowej ma miejsce w ciągu kilku dni w okolicach szczytu, więc nie należy się spodziewać żadnej aktywności po końcu lipca.
Identyfikacja i zrozumienie rojów meteorytów
Meteorydy Aquariidów z Delty Południowej można odróżnić od Perseidów, identyfikując ich promień, czyli punkt na niebie, z którego wydaje się, że meteor pochodzi. Wodniki delty południowej wydają się pochodzić z kierunku konstelacji Wodnika, stąd nazwa. Promiennik Perseidów znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza na północnym niebie.
Większość astronomów zgadza się, że Aquariidy z Delty Południowej pochodzą z komety 96P/Machholz, która okrąża Słońce co 5,3 roku. Jądro komety, odkryte przez Donalda Machholza w 1986 roku, ma średnicę około 6,5 km – czyli mniej więcej połowę rozmiaru obiektu, który prawdopodobnie wyginął dinozaury. Naukowcy uważają, że szczątki powodujące rój meteorytów Aquariid w Delcie Południowej powstały około 20 000 lat temu.
