Witamy w cotygodniowym raporcie ekonomicznym EURACTIV. Możesz zapisać się do newslettera Tutaj.
Dyskusje UE z Australią na temat „podwójnych cen” surowców podczas negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu (FTA) wskazują na konflikt celów w podejściu UE do zapewnienia dostaw surowców krytycznych.
Negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu zakończyły się niepowodzeniem na początku tego tygodnia, kiedy australijski minister handlu Don Farrell uznał dostęp do rynku rolnego oferowany przez negocjatorów UE za niewystarczający, a następnie udał się z powrotem do Canberry.
Chociaż główny punkt sporu dotyczy dostępu do rynku rolnego, różnica zdań dotycząca podwójnych cen ma ogromne znaczenie dla krytycznej polityki UE w zakresie surowców.
UE chciałaby mieć dostęp do australijskich surowców na takich samych warunkach jak australijscy konsumenci, dlatego też chce, aby Australia zobowiązała się do stosowania polityki zakazującej stosowania tzw. podwójnych cen, które stawiają przedsiębiorstwa z UE w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z przedsiębiorstwami australijskimi.
Jedną z takich polityk jest polityka władz regionalnych Australii Zachodniej polegająca na rezerwowaniu 15% produkcji skroplonego gazu ziemnego (LNG) w ramach każdego projektu eksportu LNG na rynek krajowy, co obniża ceny dla krajowych odbiorców gazu.
Z europejskiego punktu widzenia naleganie na tę kwestię ma sens. Tym bardziej, że Komisja Europejska w swojej ustawie o surowcach krytycznych (CRMA) zaproponowała UE zwiększenie do 2030 r. mocy przerobowych wynoszącej co najmniej 40% jej zapotrzebowania na przetworzone materiały strategiczne.
Obecna liczba jest daleka od tego celu, jak pokazuje poniższy wykres tygodnia, a państwa członkowskie UE w swoim stanowisku negocjacyjnym w sprawie CRMA chcą jeszcze wyższego celu wynoszącego 50%.
Jeżeli UE ma zwiększyć tę zdolność przerobową i jeśli rodzący się przemysł europejski ma być konkurencyjny, należy zaopatrywać go w surowce po rozsądnych cenach.
Komisja Europejska chce jednak, aby CRMA była czymś więcej niż tylko polityką gwarantującą dostawy surowców krytycznych. UE chce być alternatywą dla innych aktorów, którzy po prostu wydobywają cenne zasoby, a kraje pochodzenia pozostawiają z problemami, jakie niesie ze sobą uzależnienie od górnictwa.
UE chce pomóc krajom trzecim rozwijać ich przemysł w łańcuchu wartości, aby mogły one prowadzić działalność o większej wartości dodanej niż tylko wydobywanie surowców.
Już teraz trochę trudno jest zrozumieć, w jaki sposób UE chce połączyć ogromny wzrost krajowych zdolności w zakresie przetwarzania z dodatkową eskalacją zdolności w zakresie przetwarzania w innych krajach. Biorąc jednak pod uwagę, że ideą CRMA jest znacznie mniejsze uzależnienie od Chin, być może uda się zrobić jedno i drugie.
W praktyce jednak napięcie między tymi dwoma celami staje się widoczne w debacie takiej jak ta dotycząca podwójnych cen.
Eksporterzy surowców często mają trudności z założeniem innych gałęzi przemysłu.
Wysoce dochodowy sektor surowców przyciąga pracowników bardzo konkurencyjnymi płacami, co podnosi koszty pracy we wszystkich gałęziach przemysłu. Dodaj do tego fakt, że eksport surowców podnosi wartość waluty krajowej, a producentom niższego szczebla będzie jeszcze trudniej być konkurencyjnym na rynku globalnym.
Podwójne ceny mogą zrekompensować część tych niedogodności poprzez zmniejszenie kosztów produkcji dla przedsiębiorstw. Mogłaby zatem stanowić jedną z niewielu opcji politycznych dla tych krajów, polegającą na pomocy w tworzeniu bardziej wyrafinowanych gałęzi przemysłu obok ich górniczych gigantów.
Zamiast podwójnych cen UE chce pomóc krajom trzecim poprzez „strategiczne partnerstwa”, które mogłyby obejmować europejskie inwestycje w lokalne zakłady przetwórcze.
Nie można powiedzieć nic przeciwko takim partnerstwom strategicznym, ale jeśli mają one nastąpić kosztem konieczności powstrzymywania się krajów trzecich od działań w ramach polityki przemysłowej, takich jak podwójne ceny, to UE wcale nie różni się tak bardzo od jakiejkolwiek innej twardej potęgi gospodarczej.
Komisja Europejska zaproponowała 40% zdolności przetwarzania surowców krytycznych do 2030 r. jako cel UE w zakresie samowystarczalności w ustawie o surowcach krytycznych (CRMA).
Jak pokazuje wykres z tego tygodnia, cel ten zostaje osiągnięty lub przekroczony jedynie w przypadku bardzo nielicznych surowców, np. kobaltu, żelaza i miedzi.
Jak wynika z danych Eurostatu, w przypadku wielu surowców UE nie posiada żadnych możliwości przetwarzania.
Lista na wykresie nie obejmuje wszystkich surowców krytycznych, a jedynie te, dla których dane udostępnia Europejski Urząd Statystyczny Eurostat.
Możesz znaleźć wszystkie poprzednie edycje Wykresu Tygodnia Economy Brief Tutaj.
Komisja UE przyjmuje przepisy wykonawcze dotyczące rozporządzenia w sprawie subsydiów zagranicznych (FSR). W poniedziałek (10 lipca) Komisja Europejska przyjęty rozporządzenie wykonawcze FSR, które wejdzie w życie w środę (12 lipca) i jest bardzo oczekiwane zwłaszcza przez międzynarodowych przedsiębiorców. Przepisy wykonawcze określają, które przedsiębiorstwa muszą zgłaszać, jakie dotacje zagraniczne i w jaki sposób. Przedsiębiorcy będą musieli zacząć zgłaszać odpowiednie informacje do 12 października br.
Oczekuje się, że negocjacje w sprawie unijnych zasad należytej staranności nabiorą tempa we wrześniu. Oczekuje się, że hiszpańska prezydencja Rady UE będzie kontynuować rozmowy na temat proponowanych zasad odpowiedzialności korporacyjnej począwszy od września, aby osiągnąć porozumienie przed końcem obecnej kadencji. Chociaż negocjatorzy Parlamentu Europejskiego i państw członkowskich osiągnęli w tym tygodniu porozumienie w sprawie niektórych punktów projektu ustawy, nie osiągnęli jeszcze porozumienia w sprawie najbardziej kontrowersyjnych aspektów, takich jak zakres działalności firmy i poziom harmonizacji. Czytaj więcej.
Rada UE dokonuje przeglądu proponowanego budżetu na 2024 r. w dół. W środę (12 lipca) ambasadorowie państw członkowskich UE osiągnęli wspólne stanowisko w sprawie proponowanego budżetu UE na 2024 rok, proponując korekty w dół w kilku działach, ale zwiększając wydatki na pomoc humanitarną dla Ukrainy. Przyjmując podejście określone jako „ostrożne i realistyczne”, ambasadorowie UE zaproponowali 187 miliardów euro na rok 2024 (w porównaniu z 189,3 miliarda euro). Decyzji tej prawdopodobnie sprzeciwi się Parlament Europejski w nadchodzących negocjacjach.
Postęp w realizacji filaru 1 umowy podatkowej OECD. W środę (12 lipca) 138 krajów Zgoda w sprawie „oświadczenia o wyniku”, stwierdzając, że nastąpił „znaczący postęp” w pracach nad uzgodnieniem sposobu wdrożenia filaru 1 umowy podatkowej OECD z października 2021 r. Filar 1 powinien umożliwiać przeniesienie części podatku dochodowego płaconego przez duże międzynarodowe przedsiębiorstwa z kraju ich siedziby do kraju, w którym generowane są dochody, co stanowi główne pytanie wielu krajów europejskich, które rozpoczęły wdrażanie podatków cyfrowych w celu opodatkowania niektórych dochodów generowanych przez amerykańskich gigantów technologicznych w Europie. Jednak nie wszystkie szczegóły zostały jeszcze uzgodnione. OECD ma nadzieję zakończyć prace do stycznia 2024 r.
Cyfrowa waluta banku centralnego i heterogeniczne przekonania na temat stabilności banku: rola pieniądza publicznego jako magazynu wartości. Manuel Muñoz i Oscar Soons przyglądają się zagrożeniom dla stabilności finansowej w wyniku wdrożenia cyfrowych walut banku centralnego (CBDC), argumentując, że CBDC mogą zwiększyć dobrobyt społeczny pomimo częściowego wycofania się banków z pośrednictwa.
Długa droga do wdrożenia filaru pierwszego: wpływ globalnych minimalnych progów dla kluczowych krajów na skuteczną realizację reformy. W niniejszej notatce Mony Barake, Elvina Le Pouhaera i Quentina Parrinello z Obserwatorium Podatkowego UE, biorąc pod uwagę niedawny przełom w ramach filaru I OECD, bardzo aktualna jest analiza wpływu niedawnego wprowadzenia minimalnych progów na globalne wdrożenie reformy filaru I, argumentując, że że wdrożenie przez USA będzie miało kluczowe znaczenie.
Dodatkowe raporty Silvii Elleny.
[Edited by Nathalie Weatherald]
