Naukowcy odkrywają tajemnice rolnictwa sprzed 7000 lat w Europie Zachodniej

Badania pokazują, że neolityczni rolnicy w Europie Zachodniej, zwłaszcza w La Draga, stosowali zaawansowane metody uprawy zbóż, co odzwierciedla znaczną ewolucję w stosunku do wcześniejszych metod rolnictwa, które wywodzą się z Bliskiego Wschodu.

Zespół badaczy pod kierownictwem Uniwersytetu w Barcelonie odkrył nowe spojrzenie na pojawienie się i ekspansję rolnictwa w okresie neolitu w Europie Zachodniej. Odkryli, że prawie 7000 lat temu pierwsi rolnicy w zachodniej części Morza Śródziemnego stosowali zaawansowane praktyki rolnicze podobne do dzisiejszych, wybierając najbardziej żyzne dostępne gleby, uprawiając odmiany zbóż bardzo podobne do dzisiejszych i oszczędnie wykorzystując odchody zwierząt domowych.

Wyniki badania opublikowano niedawno w czasopiśmie Proceedings of National Academy of Sciences (PNAS), rekonstruuje warunki środowiskowe, praktyki zarządzania uprawami oraz cechy roślin, które istniały, gdy rolnictwo pojawiło się w Europie Zachodniej, nawiązując do stanowiska La Draga (Banyoles, Girona, Hiszpania), jednego z najbardziej znaczących i złożonych stanowisk na Półwyspu Iberyjskiego, a także dane dotyczące szesnastu innych stanowisk z początków rolnictwa w regionie.

Z ich ustaleń wynika, że ​​w momencie pojawienia się na Półwyspie Iberyjskim rolnictwo osiągnęło już skonsolidowany poziom technik rolniczych w uprawie zbóż, co sugeruje ewolucję w trakcie migracji po Europie metod i materiału genetycznego pochodzącego z żyznego półksiężyca, kolebka rewolucji neolitycznej na Bliskim Wschodzie.

Eksperci z Uniwersytetu w Lleidzie (UdL) i wspólnej jednostki badawczej CTFC-Agrotecnio, Universitat Autònoma de Barcelona (UAB), Hiszpańskiej Krajowej Rady ds. Badań Naukowych (CSIC), Universitat de València, Uniwersytetu w Bazylei (Szwajcaria), W artykule uczestniczą także Centrum Badań i Technologii Rolno-Spożywczych Aragonii (CITA) oraz Niemiecki Instytut Archeologiczny (DAI). Wykopaliska w La Draga koordynuje Muzeum Archeologiczne w Banyoles w ramach czteroletnich projektów wykopalisk archeologicznych Departamentu Kultury Rządu Katalonii.

Odkrycia archeologiczne z La Draga

Od chwili pojawienia się prawie dwanaście tysięcy lat temu na terenach tzw. żyznego półksiężyca rolnictwo zmieniło relacje ze środowiskiem przyrodniczym oraz strukturę społeczno-ekonomiczną populacji ludzkiej. Teraz zespół zastosował techniki rekonstrukcji paleośrodowiskowej i archeobotanicznej, aby zidentyfikować warunki panujące w wiosce La Draga, gdy pojawiło się rolnictwo.

Położona na wschodnim brzegu jeziora Banyoles, jest jedną z najstarszych osad rolników i hodowców bydła w północno-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego (5200-4800 p.n.e.) i niezwykłym świadectwem pierwszych społeczeństw rolniczych i hodowlanych na Półwyspie Iberyjskim . Aby nadać badaniu wymiar regionalny, zbadano także dane dotyczące zbóż z innych stanowisk neolitycznych na Półwyspie Iberyjskim i południowej Francji.

Praktyki agronomiczne rolników neolitycznych

Chociaż było to rolnictwo pionierskie – zaczynało się na terenach wcześniej nieuprawnych – „warunki uprawy wydają się być sprzyjające, prawdopodobnie ze względu na świadomy wybór przez rolników najodpowiedniejszej ziemi. Uprawy nie wydają się zbytnio różnić od tradycyjnych odmian, które były uprawiane przez następne tysiąclecia” – mówi pierwszy autor, profesor Josep Lluís Araus z Wydziału Biologii Uniwersytetu w Barcelonie, który jest także członkiem Agrotechnio, Centrum CERCA Badań w Agrotechnice.

W badaniu Araus przeprowadził rekonstrukcję warunków agronomicznych i cech charakterystycznych upraw w oparciu o analizę próbek zebranych i zidentyfikowanych przez archeobotaników z UAB, DAI i Uniwersytetu w Bazylei.

Głównym źródłem informacji do badania praktyk rolniczych w czasach prehistorycznych „są pozostałości archeobotaniczne (nasiona i owoce), które znajdujemy w wykopanych przez nas złożach archeologicznych. Najczęściej spotykanymi szczątkami są zwęglone ziarna zbóż. Zatem badania izotopowe tych szczątków pozwalają nam otworzyć alternatywną linię interpretacyjną w celu scharakteryzowania dawnych praktyk rolniczych” – zauważa Ferran Antolín z DAI.

Należą do nich pszenica durum i mak gatunek które były uprawiane głównie w La Draga. „Ponadto pojawia się także jęczmień – zawsze w małych ilościach – i okazjonalnie drobne ślady drobnego orkiszu, pszenicy orkiszowej i Triticum timopheevii kukurydza. Ponadto proporcje zbóż w poszczególnych fazach okupacji praktycznie się nie zmieniły – mówi Antolin.

Juan Pedro Ferrio, naukowiec CSIC w Stacji Doświadczalnej Aula Dei, mówi: „Chociaż udomowienie zwierząt nie jest głównym tematem artykułu, kilka dowodów wskazuje, że zwierzęta pasły się na tych samych polach uprawnych. Fakt ten może wyjaśniać umiarkowany udział organicznej marynaty pochodzenia zwierzęcego, na co wskazuje skład izotopowy azotu w nasionach zbóż.

Warunki środowiskowe i ekspansja rolnicza

W La Draga dobre warunki środowiskowe sprzyjały uprawie roli, kiedy ta neolityczna populacja osiedliła się na brzegach jeziora Banyoles. „Badania izotopowe zwęglonego drewna i nasion zbóż potwierdzają, że dostępność wody na tym obszarze była lepsza niż obecnie. Poprzednie badania archeobotaniczne wykazały, że na obszarze wokół stanowiska rosła roślinność zupełnie inna od tej, którą znajdujemy dzisiaj. W środowisku dominowałyby dęby i lasy łęgowe z dużą ilością drzew laurowych, a ten typ roślinności wymaga bardziej wilgotnych warunków klimatycznych niż obecnie” – wyjaśnia profesor Raquel Piqué z Katedry Prehistorii UAB.

„Te dowody na istnienie bardziej wilgotnych niż obecnie warunków – a zatem bardziej odpowiednich dla rolnictwa – można ekstrapolować na inne obszary z początków rolnictwa w zachodniej części Morza Śródziemnego” – mówi Araus. „Jest całkiem prawdopodobne, że rolnictwo nie zostałoby przyjęte w odpowiedzi na negatywne warunki środowiskowe – na przykład zmiany klimatyczne – i potrzebę zapewnienia ludności żywności, ale raczej jako sposób na zwiększenie zasobów i uczynienie ich bardziej stabilnymi w porównaniu do gospodarkę łowiecko-zbieracką”.

Zrozumienie szczegółów eksploatacji nowego systemu utrzymania rolnictwa ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia szerszego procesu neolitycznych zmian gospodarczych, kulturowych i społecznych. „W przypadku Półwyspu Iberyjskiego dowody archeobotaniczne zebrane w ostatnich dziesięcioleciach sugerują szybki rozwój rolnictwa, przy niemal jednoczesnym pojawieniu się pierwszych udomowionych roślin w różnych regionach” – mówi Jordi Voltas, profesor na UdL i wspólnym CTFC -Jednostka badawcza Agrotecnio.

„Nowe badanie wspiera istniejące modele archeologiczne rozprzestrzeniania się praktyk rolniczych opartych głównie na zjawiskach migracyjnych (dyfuzja demiczna). W szczególności oznaczają skonsolidowane rolnictwo pod względem dobrych warunków agronomicznych i rozwiniętych cech upraw w czasie, gdy rolnictwo dotarło do zachodnich wybrzeży Europy.

Wiedza na temat charakteru praktyk uprawnych stosowanych w populacjach wczesnego neolitu jest nadal ograniczona. „Mówimy o społeczeństwach prehistorycznych, które poza wyjątkowymi miejscami, takimi jak La Draga, pozostawiły po sobie stosunkowo niewiele pozostałości materiału, które można odpowiednio zbadać jedynie poprzez szczegółowe prace w ramach kolejnych kampanii wykopaliskowych. W tych kontekstach ekofizjologia upraw i wszystkie metodologie relacyjne – stabilne izotopy itp. – odegrały decydującą rolę w wniesieniu nowej wiedzy w ciągu ostatnich dziesięcioleci do debaty naukowej na temat pochodzenia i rozprzestrzeniania się rolnictwa. Jak pokazuje to badanie, będzie tak również w przyszłości” – podsumowuje Araus.

Odniesienie: „Dowody izotopowe i morfometryczne ujawniają pakiet technologiczny związany z przyjęciem rolnictwa w Europie Zachodniej” autorstwa José L. Araus, Mireia Gascón, Eva Ros-Sabé, Raquel Piqué, Fatima Z. Rezzouk, Mònica Aguilera, Jordi Voltas, Leonor Peña- Chocarro, Guillem Pérez-Jordà, Xavier Terradas, Antoni Palomo, Juan Pedro Ferrio i Ferran Antolín, 29 lipca 2024 r., Postępowanie Narodowej Akademii Nauk.
DOI: 10.1073/pnas.2401065121