Naukowcy znaleźli bezpośrednie dowody na to, że ludzie Clovis w dużym stopniu polegali na mamutach jako pożywieniu, wykorzystując analizę izotopową, aby potwierdzić, że 40% diety matki Clovis pochodziło od mamutów. Badanie podkreśla, jak polowanie na duże zwierzęta wsparło mobilność i szybkie rozprzestrzenianie się ludu Clovis, przyczyniając się jednocześnie do wyginięcia megafauny epoki lodowcowej.
Naukowcy odkryli pierwszy bezpośredni dowód na to, że starożytni Amerykanie żywili się głównie mamutami i innymi dużymi zwierzętami. Badania te dostarczają nowych informacji na temat szybkiego rozprzestrzeniania się człowieka w obu Amerykach i wymierania dużych ssaków z epoki lodowcowej.
Badanie zamieszczono na okładce czasopisma z 4 grudnia Postęp naukiwykorzystali analizę stabilnych izotopów do zrekonstruowania diety matki niemowlęcia znalezionego w miejscu pochówku Clovisa sprzed 13 000 lat w Montanie. Wcześniej badacze wyciągali wnioski na temat diety prehistorycznej głównie na podstawie dowodów pośrednich, takich jak narzędzia kamienne lub zachowane szczątki zwierząt drapieżnych.
Odkrycia potwierdzają hipotezę, że lud Clovis skupiał się na polowaniu na duże zwierzęta, zamiast polegać głównie na żerowaniu na mniejsze zwierzęta i rośliny.
Lud Clovis zamieszkiwał Amerykę Północną około 13 000 lat temu. W tym okresie zwierzęta takie jak mamuty żyły zarówno w północnej Azji, jak i w obu Amerykach. Migrowały na duże odległości, co czyniło je niezawodnym źródłem tłuszczu i białka dla wysoce mobilnych ludzi.
„Skoncentrowanie się na mamutach pomaga wyjaśnić, w jaki sposób ludzie Clovis mogli rozprzestrzenić się w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej w ciągu zaledwie kilkuset lat” – powiedział współautor James Chatters z McMaster University.
„Uderzające jest dla mnie to, że potwierdza to wiele danych z innych stron. Na przykład części zwierząt pozostawione na stanowiskach w Clovis są zdominowane przez megafaunę, a groty pocisków są duże, przymocowane do strzałek, które stanowią skuteczną broń dystansową” – powiedział współautor Ben Potter, profesor archeologii na Uniwersytecie Alaski w Fairbanks .
Mobilność i adaptacja: klucze do przetrwania
Potter stwierdził, że polowanie na mamuty zapewnia elastyczny sposób życia. Umożliwiło to ludowi Clovis przenoszenie się na nowe obszary bez konieczności polegania na mniejszej, zlokalizowanej zwierzynie łownej, która mogła się znacznie różnić w zależności od regionu.
„Ta mobilność jest zgodna z tym, co widzimy w technologii Clovis i wzorcach osadnictwa” – powiedział Potter. „Byli bardzo mobilni. Transportowali zasoby, takie jak kamień narzędziowy, przez setki mil.
Naukowcom udało się wymodelować dietę ludu Clovis, najpierw analizując dane izotopowe opublikowane podczas wcześniejszych badań przeprowadzonych przez innych badaczy szczątków Anzick-118-miesięczne dziecko Clovisa. Uwzględniając karmienie, byli w stanie oszacować wartości diety jego matki.
„Izotopy stanowią chemiczny odcisk palca diety konsumenta i można je porównać z izotopami z potencjalnych produktów diety w celu oszacowania proporcjonalnego udziału różnych produktów diety” – powiedział Mat Wooller, autor badania i dyrektor ośrodka Alaska Stable Isotope w UAF .
Zespół porównał stabilny izotopowy odcisk palca matki z odciskiem palca pochodzącym z wielu różnych źródeł żywności z tego samego okresu i regionu. Odkryli, że około 40% jej diety pochodziło od mamutów, a resztę stanowiły inne duże zwierzęta, takie jak łoś i żubr. Małe ssaki, czasami uważane za ważne źródło pożywienia, odgrywały bardzo niewielką rolę w jej diecie.
Wgląd w wymieranie i stres środowiskowy
Na koniec naukowcy porównali dietę matki z dietą innych wszystkożerców i mięsożerców z tego samego okresu, w tym lwów amerykańskich, niedźwiedzi i wilków. Dieta matki była najbardziej podobna do diety kota bułatowego, specjalisty od mamutów.
Odkrycia sugerują również, że pierwsi ludzie mogli przyczynić się do wyginięcia dużych zwierząt z epoki lodowcowej, zwłaszcza że zmiany środowiskowe ograniczyły ich siedliska.
„Jeśli klimat zmienia się w sposób, który ogranicza odpowiednie siedliska dla części tej megafauny, wówczas czyni je potencjalnie bardziej podatnymi na drapieżnictwo człowieka. Ci ludzie byli bardzo skutecznymi łowcami” – powiedział Potter.
„Mieliśmy połączenie wysoce wyrafinowanej kultury łowieckiej – z umiejętnościami doskonalonymi przez 10 000 lat w Eurazji – i spotykaliśmy naiwne populacje megafauny w warunkach stresu środowiskowego” – powiedział Chatters.
Według Pottera i Chattersa ważnym aspektem tych badań jest dotarcie do rdzennych Amerykanów w Montanie i Wyoming w sprawie ich obaw i zainteresowania tą pracą.
„Ważne i etyczne jest konsultowanie się z ludnością tubylczą w kwestiach związanych z jej dziedzictwem” – stwierdzili.
Współpracowali z Shane’em Doylem, dyrektorem wykonawczym Yellowstone Peoples, który skontaktował się z licznymi przedstawicielami rządów plemiennych w Montanie, Wyoming i Idaho. „Reakcja była pełna uznania i włączenia” – powiedział Doyle.
„Gratuluję zespołowi zdumiewającego odkrycia na temat sposobów życia rdzennych mieszkańców epoki Clovis i dziękuję im za włączenie plemienne i szacunek podczas prowadzonych badań” – powiedział. „To badanie zmienia nasze rozumienie tego, jak rdzenni mieszkańcy Ameryki prosperowali dzięki polowaniu na jedno z najniebezpieczniejszych i najbardziej dominujących zwierząt tamtych czasów, mamuta”.
Odniesienie: „Mamut jest szeroko stosowany w diecie Western Clovis” autorstwa Jamesa C. Chattersa, Bena A. Pottera, Stuarta J. Fiedela, Juliet E. Morrow, Christophera N. Jassa i Matthew J. Woollera, 4 grudnia 2024 r., Postęp nauki.
DOI: 10.1126/sciadv.adr3814
