Dwa rekiny gatunekw tym zagrożonego rekina zupnopłetwego, zostały potwierdzone w Puget Sound, co oznacza zauważalne zmiany ekologiczne.
Naukowcy z Oregon State University dokonali pierwszego naukowego potwierdzenia istnienia dwóch odrębnych gatunków rekinów w Puget Sound, w tym jednego krytycznie zagrożonego. Odkrycie rekina szerokonosego i zagrożonego rekina zupnopłetwego w cieśninie południowej części Morza Salish może wskazywać na zmiany w tym, co biolodzy z Big Fish Lab OSU opisują jako śródlądową drogę wodną cenną ekonomicznie, kulturowo i ekologicznie.
Morze Salish oddziela północno-zachodni Waszyngton od wyspy Vancouver w Kolumbii Brytyjskiej. Zbiornik wodny o powierzchni 6500 mil kwadratowych rozciąga się do Waszyngtonu w pobliżu Puget Sound, a rekiny zostały złowione w pobliżu Olimpii, w pobliżu najbardziej wysuniętego na południe punktu cieśniny.
Taylor Chapple, adiunkt w College of Agricultural Sciences w stanie Oregon oraz absolwenci Jessica Schulte i Ethan Personius donoszą o dokumentacji siedmiolistka szerokonosego i płetwy zupnej w artykułach opublikowanych w czasopiśmie Granice nauk o morzu.
Współpraca badawcza i metodologia
Autorzy współpracowali z partnerami w NIEAANational Marine Fisheries Service oraz Departament Rybołówstwa i Dzikiej Przyrody stanu Waszyngton, aby potwierdzić, że siedmionosy szerokonosy, drapieżnik wierzchołkowy, który może osiągnąć prawie 3 metry, zamieszkuje obecnie silnie zurbanizowaną cieśninę South Puget Sound.
„Zrozumienie obecności siódemek w tym nowym siedlisku ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia sieci pokarmowych Morza Salisha i podkreśla potrzebę ciągłego monitorowania i badań – w tym ich powiązań z innymi gatunkami objętymi ochroną, takimi jak łosoś” – powiedział Schulte, główny autor artykułu Sevengill.
Ekologia rekinów Sevengill i poszerzanie zasięgu
Rekiny szerokonose – nazwane tak, ponieważ mają o dwie szczeliny skrzelowe więcej niż większość gatunków rekinów – zjadają różnorodne ofiary: ryby (w tym płaszczki i inne rekiny), skorupiaki i ssaki morskie. Żyją w wodach umiarkowanych na całym świecie, a u zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej występują od południowej Alaski po Baja California.
Przed 2021 rokiem w Morzu Salish w Point Roberts w stanie Waszyngton, w pobliżu granicy z Kanadą, potwierdzono występowanie tylko jednego rekina siedmioskrzelnego. Jednak w sierpniu 2021 r. niepotwierdzone raporty wskazywały, że kilka z nich zostało złowionych w South Puget Sound.
W ciągu 10 dni prac terenowych w 2022 i 2023 r. naukowcy złowili dziewięć siedmiorożców w odległości ponad 300 km od wcześniej udokumentowanego zasięgu. Osiem z nich to samce – największy mierzył niecałe 7 stóp, a samica około 4 stóp i 6 cali.
„Nasze ciągłe badania tego gatunku w wodach Oregonu i Waszyngtonu pozwolą nam lepiej zrozumieć jego rolę w naszych cennych ekosystemach morskich” – powiedział Schulte.
Obawy dotyczące ochrony i badania nad rekinami zupnopłetwymi
To samo tyczy się rekina zupnopłetwego, stwierdził Personius, główny autor tej publikacji. Jest to największy gatunek rekina gończego, może mieć nawet 6 1/2 stopy, a swoją nazwę zawdzięcza zastosowaniu jako kluczowego składnika zupy z płetwy rekina.
„W latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku rekiny zupnopłetwe były bezlitośnie eksploatowane, między innymi ze względu na ich wątroby, które są bogate w witaminę A” – powiedział Personius. „Pomimo mniejszej presji połowowej gatunek ten nie był w stanie się zregenerować i obecnie rozważa się objęcie go ochroną federalną na mocy ustawy o gatunkach zagrożonych”.
Podobnie jak rekin szerokonosy, rekin zupnopłetwy występuje w wodach umiarkowanych na całym świecie i jest głównym drapieżnikiem w każdym ekosystemie, który zamieszkuje, zjadając głowonogi a także różne ryby. Rekiny zupnopłetwe są znane z silnych pływaków, a ich migracje mogą przekraczać 3000 km.
Podczas prac terenowych prowadzonych równolegle z projektem Sevengill naukowcy złowili jednego rekina zupnopłetwego – samca mierzącego nieco ponad 15 metrów.
„Morze Salish doświadczyło wszechobecnych zmian w liczebności i składzie gatunków, wraz z industrializacją i znaczną degradacją siedlisk” – powiedział Personius. „Pojawienie się rekinów zupnopłetwych może być wynikiem zmian klimatycznych i zmian w dostępności ofiar”.
Wyjaśnił, że po ekstremalnej morskiej fali upałów w latach 2014–2015, znanej jako „Blob”, sardele stały się dominującym gatunkiem ryb pastewnych w Morzu Salish, mimo że historycznie były tam rzadkie. Rekiny zupne są znanym drapieżnikiem sardeli.
Absolwentka Maddie English jest współautorką artykułu o rekinach zupnopłetwych wraz z naukowcami z Służby Rybołówstwa Morskiego NOAA i Departamentu Ryb i Dzikiej Przyrody stanu Waszyngton. Współpracownik naukowy Alexandra McInturf przyczyniła się do badania Sevengill.
Odniesienie: „Postęp w narracji ekologicznej: dokumentacja rekinów szerokonosych (Notorynchus cepedianus) w South Puget Sound, Waszyngton, USA”: Jessica M. Schulte, Ethan M. Personius, Dayv Lowry, Lisa Hillier, Alexandra G. McInturf i Taylor K. Kaplica, 6 czerwca 2024 r., Granice nauk o morzu.
DOI: 10.3389/fmars.2024.1430962
