Mity na temat gwałtu mogą wpływać na postrzeganie przemocy na tle seksualnym przez przysięgłych i to musi się zmienić

W 2022 r. w Kanadzie zgłoszono policji ponad 34 000 przypadków napaści na tle seksualnym, co stanowi wzrost o 38% w porównaniu z 2017 rokiem.

Szacuje się jednak, że tylko ok 6% przypadków napaści na tle seksualnym zgłasza się policjico sprawia, że ​​rzeczywista liczba napaści na tle seksualnym w Kanadzie jest znacznie wyższa.

W niedawnym badaniu przeprowadzonym z moją studentką Lauren E. Thompson staraliśmy się zrozumieć sposób, w jaki przysięgli postrzegają wiarygodność zarzutów o napaść na tle seksualnym w przypadku opóźnienia w ich zgłoszeniu.

W szczególności staraliśmy się zrozumieć, jak na postrzeganie przysięgłych może wpłynąć opóźnienie w zgłaszaniu sprawy (o dwa miesiące, 10 lat, 20 lat) oraz przyczyny opóźnień w zgłaszaniu: brak dowodów, obawa przed odwetem lub niechęć rodziny, aby się o tym dowiedziała. My zastosował paradygmat udawanego przysięgłego, aby ocenić sposób postrzegania ofiary i wydać wyrok.

Obawy ofiary dotyczące jej zeznań

Powodów jest kilka ofiary przemocy na tle seksualnym mogą nie zgłaszać przestępstw na tle seksualnym lub dlaczego mogą opóźniać ich zgłaszanie.

Ofiary mogą obawiać się, że im nie uwierzą, zwłaszcza jeśli nie ma fizycznych dowodów, a jedynie zeznania ofiary.

Rozważmy przypadek E. Jean Carroll, która oświadczyła, że ​​w 1996 r. była ofiarą przemocy na tle seksualnym ze strony byłego prezydenta USA Donalda Trumpa w domu towarowym.

Kiedy w 2023 r. wszczęto postępowanie w sprawie, Carroll zeznała, że ​​Trump ją zgwałcił. Jury uznało, że Trump jest odpowiedzialny za mniejszy stopień wykorzystywania seksualnegookoło 27 lat od zdarzenia, ale uznał także, że Trump jest odpowiedzialny za zniesławienie Carroll w związku z jej zarzutami.

Strach przed odwetem

Ofiary mogą również obawiać się odwetu, zwłaszcza jeśli sprawca ma wyższy status.

Rozważmy przypadek były potentat filmowy Harvey Weinstein, skazany za przestępstwa seksualne i gwałtw 2020 r. po wiele aktorek postawiło mu zarzuty napaści, a niektóre twierdzą, że to on może sabotować kariery.

Wyrok za gwałt w 2020 r. został wydany odkąd został przewróconypodczas gdy inny wyrok za gwałt z 2022 r wciąż stoi.

Presja na zachowanie tajemnic

Ofiary mogą również chcieć chronić członków rodziny lub czuć presję, aby zachować tajemnicę.

Rozważmy niedawno ujawnioną publicznie sprawę córki Alice Munro, Andrei Skinner, która miała dziewięć lat, kiedy została wykorzystana na tle seksualnym przez swojego ojczyma, Geralda Fremlina. Skinner zgłosiła sprawę Fremlin na policję, gdy miała 38 lat.

W jej niedawnym Gwiazda Toronto W eseju Skinner napisał, że kiedy była dzieckiem, jej ojciec o tym wiedział, ale radził, aby nie dopuszczać do przemocy wobec matki. Kiedy matka Skinnera, Munro, w końcu usłyszała prawdę, określiła ją jako zdradę siebie. Fremlin przyznał się do napaści na tle obyczajowym.

Inne przyczyny opóźnionego zgłaszania to poczucie zawstydzenia lub wstydu i brak wiary w to, że sprawca zostanie pociągnięty do odpowiedzialności w sądzie.

Szacuje się, że w Kanadzie ok 12% przypadków napaści na tle seksualnym zgłoszonych policji kończy się wyrokiem skazującym w porównaniu z 23% za ataki fizyczne.

Mity na temat gwałtu i opóźnione zgłaszanie

W naszym badaniu 709 fałszywych przysięgłych zapoznało się z fikcyjnym protokołem procesu dotyczącym rzekomej napaści na tle seksualnym z udziałem kobiety-ofiary i oskarżonego.

Do naszych kluczowych ustaleń należało to, że pozorowani przysięgli częściej wydawali wyrok skazujący i oceniali zeznania ofiary jako bardziej zgodne z prawdą, gdy ofiara opóźniała zeznanie ze względu na obawy, że rodzina się dowie, w porównaniu do sytuacji, gdy opóźniała zeznanie ze względu na brak dowodów.

Rozważaliśmy również, czy poparcie mitów o gwałcie—fałszywe przekonania na temat przemocy na tle seksualnym—było związane z tym, jak postrzegano opóźnione raportowanie. Te mity mogą sprawić, że ofiary będą mniej skłonne do zgłaszania napaści.

Poglądy, werdykty

Zbadaliśmy, czy udawani przysięgli, którzy popierali mity dotyczące gwałtu, wpłynęli na ich postrzeganie i werdykt. Aby określić poparcie dla mitu o gwałcie, wykorzystaliśmy Skalę Akceptacji współczesnych mitów na temat agresji seksualnej, która składa się z 30 stwierdzeń odnoszących się do agresji seksualnej. Dla każdego uczestnika obliczono średni wynik, przy czym wyższe wyniki całkowite wskazywały na większą akceptację mitów dotyczących gwałtu.

Do mitów zaliczały się: „Jeśli kobieta zaprasza mężczyznę do swojego domu na filiżankę kawy po nocy spędzonej poza domem, oznacza to, że ma ochotę na seks” oraz „Każda kobieta, która jest na tyle nieostrożna, aby spacerować nocą ciemnymi uliczkami, jest częściowo winić, jeśli zostanie zgwałcona”.

Próbni ławnicy popierający kilka z tych mitów uznali zeznania ofiary za bardziej zgodne z prawdą, jeśli natychmiast zgłosiła napaść na tle seksualnym, w porównaniu do sytuacji, gdy zwlekała ze zgłoszeniem. Z drugiej strony, w przypadku przysięgłych potwierdzających kilka mitów na temat gwałtu szybkość zgłaszania przestępstwa nie miała wpływu na ich postrzeganie prawdziwości zeznań ofiary.

Trzeba zrozumieć różne przyczyny opóźnień

Nasze badanie podkreśla, że ​​popieranie mitów na temat gwałtu wiąże się z mniejszym prawdopodobieństwem uznania opóźnionego zgłaszania za uzasadnione.

Niezależnie jednak od przyczyny opóźnienia zgłoszenia nie należy jej używać jako miary prawdziwości napaści na tle seksualnym.

Niezbędne jest, aby ławnicy byli wykształceni w zakresie rozumienia różnych przyczyn opóźnień w zgłaszaniu przestępstw oraz błędnych mitów na temat gwałtu.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł.