Podczas gdy w 2020 r gdy szalała pandemia Covid-19, stale rosnąca epidemia nadal wypalała swoje ścieżki w całych Stanach Zjednoczonych. Przemoc z użyciem broni odebrała życie 45 222 Amerykanom w tym pamiętnym roku, najgorszym w dotychczasowej historii roku pod względem liczby zgonów z powodu broni palnej.
Ścieżka prowadząca do każdej z tych śmierci jest wielowarstwowa i złożona. Każdy Amerykanin zabity przez kulę, każda rodzina opłakująca ukochaną osobę zasługuje na osobną książkę. Ani razu nie pomyślałam, że to ja napiszę taką historię.
Jestem lekarzem medycyny ratunkowej posiadającym broń, ojcem i kuzynem mężczyzny, który został zastrzelony. Gdyby nie Krajowy Związek Strzelecki deklarując w 2018 r że lekarze, podobnie jak ja, powinni „pozostać na swoim” i milczeć w sprawie żniw tej zarazy, nie pisałbym na ten temat. Jednak przemoc z użyciem broni pochłania moje życie. Prawie codziennie widzę ofiary przemocy z użyciem broni będącej skutkiem tragedii rodzinnych – dzieci, młodzież i dorosłych.
Zajęcie się przemocą i śmiercią jest obowiązkiem każdego, kto kiedykolwiek musiał opatrzyć rany ofiary postrzału, podjąć heroiczne kroki na oddziale urazowym, skrupulatnie opiekować się rannymi na oddziale intensywnej terapii lub przyznać się do porażki przed własną rodziną. ukochani. Nie znam gorszego uczucia niż konieczność powiedzenia matce lub ojcu, że ich dziecko zginęło od kuli. Od dziesięcioleci praktykujemy i doskonalimy medycynę opartą na faktach. W podobny sposób powinniśmy praktykować politykę zdrowotną opartą na dowodach. Jeśli chodzi o broń, część tych dowodów już istnieje.
Jako lekarz rozumiem ograniczenia nauki. Najlepsze badania, przynajmniej w sferze biomedycznej, zwykle wymagają wyników randomizowanych badań klinicznych, ale wykorzystanie ich do celów kształtowania polityki często jest niewykonalne. W przypadku zdrowia publicznego następną najlepszą opcją jest naturalny eksperyment, w którym jedna jurysdykcja wdraża politykę, a podobna, pobliska jurysdykcja nie, a decydenci mogą zaobserwować różnicę.
Firma RAND Nauka o polityce dotyczącej broni— synteza badań nad amerykańską polityką dotyczącą broni — zazwyczaj opiera się na tego typu badaniach w swoich analizach. Czasami jest niejednoznaczny, czasem słaby, czasem mocny w swoich twierdzeniach na temat wpływu różnych polityk, które mogą mieć wpływ na życie ludzkie w obliczu epidemii przemocy z użyciem broni, ale ogólnie jej analiza opisuje niezliczone dźwignie polityczne, które nasi obecni prawodawcy mogliby i moim zdaniem powinni: szybko wdrożyć na poziomie federalnym, stanowym i lokalnym. Dowody wskazują, że możemy uratować życie poprzez:
- Sprawdzanie przeszłości przez federalnych sprzedawców broni palnej przy każdym zakupie broni palnej
- Licencje i zezwolenia dla osób chcących kupić broń
- Podniesienie minimalnego wieku dla wszystkich zakupów broni palnej do 21 lat
- Surowe przepisy zapobiegające dostępowi dzieci
- Krótkie okresy oczekiwania
- Nakazy powstrzymujące przed przemocą domową, które wymagają zrzeczenia się istniejącej broni palnej.
Uważam jednak również, że należy uchylić dwie dodatkowe ustawy. Ich obecność w społeczeństwie powinna zaniepokoić lekarzy, adwokatów i ludzi piszących prawa.
Zalecenie polityczne nr 1: Odwróć niezmienne prawa
26 lutego 2012 roku Trayvon Martin, czarny dzieciak mojego wzrostu i podobnej budowy, spacerował po dzielnicy w Sanford na Florydzie, po zakupie paczki Skittlesów i napoju. Właściwie był prześladowany przez kapitana lokalnego patrolu straży sąsiedzkiej. Po sprzeczce – której dyspozytor numeru 911 nalegał, aby zbyt gorliwy stróż sąsiedzki jej unikał – Martin leżał na ziemi, zastrzelony pojedynczą kulą, która przeszła przez jego serce i płuco.
Wszystkie nadzieje i marzenia tego młodego człowieka o zostaniu lotnikiem zostały pokrzyżowane przez mężczyznę, który ostatecznie został uniewinniony od morderstwa na mocy obowiązującej na Florydzie ustawy o niepodważaniu stanowiska, która stworzyła kulturę zbliżania się, prowokowania i zabijania. Nie poddawaj się, z pewnością przyczyniłeś się do śmierci chłopca.
