Kończy się czas na traktat mający położyć kres zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi – oto dlaczego ma to znaczenie

2 marca 2022 r. delegaci na Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska przyjęli ambitny plan rezolucja do opracowania do końca 2024 r. tekstu nowego traktatu mającego położyć kres zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi. Po zakończeniu 24-dniowych formalnych negocjacji między prawie 200 krajami, rozłożonych na spotkania w Peru, Francji, Kenii i Kanadzie, piąte i ostatnie spotkanie negocjacyjne odbędzie się w Busan w Korei Południowej. To jest krytyczny czas. Należy znaleźć porozumienie, w przeciwnym razie szansa na podjęcie globalnych działań w celu rozwiązania problemu zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi może zostać utracona.

Przez ostatnią dekadę studiowałem międzynarodowe działania mające na celu walkę z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi. W tym czasie byłem świadkiem niezwykłego wzrostu ilości odpadów z tworzyw sztucznych – szacunkowo 400 milionów ton jest wyrzucana co roku. Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi jest teraz wszechobecny.

Kwestia zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi poruszyła dyskusję publiczną i polityczną w sposób, jaki niewielu mogło przewidzieć. Działania globalne zawsze były brakującym elementem obrazu, ponieważ gospodarka tworzywami sztucznymi przekracza granice krajowe, a działania w jednej jurysdykcji, choć korzystne lokalnie, zwykle nie rozwiązują problemu globalnych wzorców zanieczyszczeń.

Aby uporać się z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi, konieczna jest zmiana w całej gospodarce tworzywami sztucznymi. Na tym należy się skupić programy ponownego wykorzystania i uzupełnianiaktóre zmniejszają zapotrzebowanie na nowe produkty z tworzyw sztucznych i zastępowanie tworzyw sztucznych innymi materiałami, które są mniej zanieczyszczające lub szkodliwe.

Wraz z moim zespołem badaczy polityki uczestniczyłem w trzech ostatnich spotkaniach negocjacyjnych dotyczących traktatu w sprawie tworzyw sztucznych jako obserwator, aby ocenić postęp w kierunku traktatu globalnego. W przeważającej części postęp jest powolny, głównie z powodu taktyk opóźniania i blokowania stosowanych przez kilka krajów zależnych od przemysłu paliw kopalnych. Lobbing ze strony przemysł petrochemiczny utrudnia dalszy postęp. Biorąc pod uwagę krótki czas na uzgodnienie traktatu, obawiam się, że porozumienie nie zostanie osiągnięte.

Trzy priorytety

Końcowe negocjacje muszą uwzględniać trzy rzeczy.

Bezpośrednim priorytetem jest uzgodnienie zasad regulujących sposób podejmowania decyzji w negocjacjach między państwami członkowskimi, zwanych „regulaminami proceduralnymi”. Obecnie decyzje podejmowane są w drodze konsensusu, co oznacza, że ​​wszystkie delegacje muszą wyrazić zgodę, zanim zostanie podjęta decyzja.

Biorąc pod uwagę ugruntowane stanowiska niektórych krajów, jest mało prawdopodobne, aby podejmowanie decyzji w oparciu o konsensus doprowadziło do szybkiego porozumienia, ponieważ stanowiska niektórych narodów są tak bardzo od siebie rozbieżne. Regulamin wewnętrzny musi obejmować mechanizm głosowania, aby w przypadku zdecydowanego porozumienia między większością narodów można było podjąć decyzję i osiągnąć postęp, gdy nie można osiągnąć konsensusu.

Drugą kluczową kwestią są finanse. Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi to wyzwanie, przed którym stoją najdotkliwiej kraje o niskich i średnich dochodach. Traktat w sprawie tworzyw sztucznych będzie prawdopodobnie skuteczny tylko pod warunkiem zapewnienia odpowiednich środków finansowych dla krajów najbardziej dotkniętych zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi, aby mogły podjąć działania.

Jak wynika z debata klimatycznafinanse są niezwykle kontrowersyjne i rodzą krytyczne pytania. Obejmuje to, kto zapłaci za problemy, które zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi już spowodowało, oraz nowe środki mające na celu walkę z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi, a także najlepsze sposoby, w jakie kraje wspierające mogą zapewnić niezbędną technologię i szkolenia.

W gospodarce tworzyw sztucznych istotna jest także rola sektora prywatnego, o której toczą się dyskusje innowacyjne opcje Do finanse prywatne w celu wsparcia wdrażania traktatu. Aby traktat był wiarygodny, niezbędne jest porozumienie w sprawie ogólnych warunków mechanizmu finansowego jego wdrożenia.

Traktat musi także skupiać się na działaniach, które najprawdopodobniej przyczynią się do ograniczenia zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Istnieją wyraźne dowody na to, że ograniczenie produkcji pierwotnych polimerów z tworzyw sztucznych zmniejsza zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi najskuteczniej i najefektywniej.

Plastik produkowany jest w takim tempie, że systemy gospodarki odpadami nie są w stanie nadążyć. Zatem traktat skupiający się na gospodarce odpadami nie zmniejszy wystarczająco znacząco zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi. Tylko zahamowanie produkcji tworzyw sztucznych zatrzyma zalew plastikowych odpadów.

Jest oczywiście wiele innych ważnych elementów, które należy uzgodnić podczas negocjacji. Należy ustalić kryteria identyfikacji problematyczne, niepotrzebne i możliwe do uniknięcia tworzywa sztuczne których firmy powinny zaprzestać produkcji. Problematyczne tworzywa sztuczne mają szkodliwy wpływ na zdrowie ludzkie lub środowisko, a więc każde chemikalia budzące obawy należy usunąć z materiałów i produktów z tworzyw sztucznych. Niepotrzebne tworzywa sztuczne to te, które pełnią funkcję uważaną za nieistotną, natomiast tworzywa sztuczne, których można uniknąć, pełnią zasadniczą funkcję, ale można je zastąpić alternatywą niebędącą tworzywem sztucznym.

Dotacje na pierwotne tworzywa sztuczne które sprawiają, że produkty jednorazowego użytku są tak atrakcyjne finansowo, należy porzucić. Wszelkie zmiany w gospodarce tworzywami sztucznymi, jakie powoduje ten traktat, muszą nastąpić przynosić korzyści pracownikom w nieformalnym odpadach sektor też.

Ten tydzień jest krytyczny dla światowego stosunku do tworzyw sztucznych. Od tego zależą ludzie i planeta.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.