Nie możemy wstrzymać wysyłki. Dlatego instytucje UE i przemysł muszą współpracować, aby znaleźć rozwiązania, które drastycznie zmniejszą emisję gazów cieplarnianych, piszą Tiemo Wölken i Pernille Weiss.
Tiemo Wölken jest niemieckim eurodeputowanym z grupy S&D, Pernille Weiss jest duńskim eurodeputowanym z Europejskiej Partii Ludowej.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak Twoje awokado trafia do supermarketu, maska medyczna do apteki, a para dżinsów do sklepu, w którym je kupiłaś?
Odpowiedź jest dość prosta. Transport morski.
Podczas pandemii COVID-19 to źródło transportu okazało się niezbędne do zaopatrywania całego świata we wszystko, od żywności po leki. Jest to niezwykle ważny sektor w naszym codziennym życiu, a w handlu między krajami i kontynentami żegluga jest często ekologicznym sposobem transportu.
Ale to nie przychodzi bez problemów. Transport morski emituje ok. 940 milionów ton CO2 rocznie. Stanowi to około 2,5 procent światowej emisji gazów cieplarnianych. Gdyby sektorem tym był kraj, byłby szóstym co do wielkości emitentem na świecie.
To jest problem, z którym musimy się uporać. Teraz.
Nie możemy zatrzymać wysyłki; nadal potrzebujemy naszych dóbr codziennego użytku. Zamiast tego wszyscy musimy współpracować. Parlament Europejski, Komisja Europejska i Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) muszą współpracować, aby znaleźć i przyjąć rozwiązania, które radykalnie zmniejszą emisję gazów cieplarnianych.
Potrzebujemy porozumienia w IMO, że osiągnięcie przez żeglugę międzynarodową zerowej emisji gazów cieplarnianych do 2050 r. jest niezbędne, aby utrzymać cele w zakresie temperatury określone w porozumieniu paryskim, i potrzebujemy tego porozumienia natychmiast, aby utorować drogę do porozumienia w sprawie międzynarodowej ceny emisji gazów cieplarnianych i poczynić postępy w zakresie dekarbonizacja żeglugi.
Dlatego niepokojące jest to, że Komisja i państwa członkowskie wzbraniają się przed przyjęciem rezolucji, aby uniknąć niepopularności wśród tych, którzy sprzeciwiają się bardziej ambitnemu celowi.
Konieczne jest, aby zwłaszcza Komisja Europejska objęła przywództwo i nalegała, aby państwa członkowskie UE współpracowały w celu osiągnięcia ambitnego globalnego porozumienia, które radykalnie ograniczy emisję gazów cieplarnianych.
Osiągnięcie konsensusu wśród wszystkich członków ONZ jest oczywiście trudnym zadaniem. Niemniej jednak powinniśmy przynajmniej dążyć do tego jako pożądanego celu UE.
Jedną z kwestii, którymi musimy się zająć, jest pilność przejścia na nowe paliwa w przemyśle morskim.
Musimy upewnić się, że wybieramy takie podejście, aby nie wykluczać dobrych pomysłów i rozwiązań, ale uwzględnić wszystkie zrównoważone opcje. Musimy zapewnić wystarczające fundusze na badania i rozwój, aby umożliwić rozwój nowych zrównoważonych technologii.
Po drugie, oceniając, które paliwa są naprawdę czyste, w tym sposób ich produkcji, musimy spojrzeć na perspektywę pełnego cyklu życia. Ważne jest, abyśmy nie zachęcali do stosowania paliw o zerowej emisji dwutlenku węgla, jeśli pochodzą one ze źródeł o dużej emisji dwutlenku węgla.
Aby przejście na paliwa odnawialne przebiegało możliwie jak najsprawniej, konieczne jest ograniczenie różnicy cenowej między paliwami kopalnymi i nowymi. Aby tak się stało, państwa członkowskie IMO muszą osiągnąć porozumienie w sprawie ambitnego narzędzia rynkowego służącego zniwelowaniu różnicy cenowej. Przemysł żeglugowy nie może już dłużej pozostawać w ukryciu.
Propozycja Komisji dotycząca włączenia transportu morskiego do europejskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS) jest krokiem we właściwym kierunku. Ważne jest, aby przeprojektowanie systemu handlu uprawnieniami do emisji nagradzało pionierów za podejmowanie działań i przewodnictwo.
Ponadto potrzebujemy pieniędzy z morskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji, aby pozostać w sektorze morskim, aby wspierać inwestycje w efektywność energetyczną i innowacyjną infrastrukturę, taką jak paliwa o zerowej emisji i zielone porty, a także aby chronić ekosystemy morskie przed globalnym ogrzewaniem, zakwaszeniem i innymi presjami na środowisko różnorodność biologiczna.
Ponadto potrzebujemy międzynarodowej koordynacji w zakresie niezbędnej certyfikacji i dostaw paliw o zerowej emisji na całym świecie. W tym przypadku deklaracja z Clydebank przyjęta na COP26 stanowi mile widziany pierwszy krok w tym kierunku, ale teraz UE musi świecić przykładem.
Działania te będą miały duży wpływ na emisję gazów cieplarnianych z transportu morskiego. Nie możemy obejść się bez wysyłki naszych towarów. Możemy jednak działać już teraz, aby zmienić czystszą i bardziej ekologiczną przyszłość naszej planety.
