Kapibary znalezione martwe z powodu wścieklizny na brazylijskiej wyspie podkreślają potrzebę monitorowania wirusa

Trzy kapibary (Hydrochoerus hydrochaeris) zmarły na wściekliznę na wyspie Anchieta w gminie Ubatuba w stanie São Paulo w Brazylii w okresie od grudnia 2019 r. do stycznia 2020 r. Jedna została znaleziona martwa, a u dwóch przed śmiercią stwierdzono paraliż kończyn tylnych. Analiza ich mózgów przeprowadzona w Instituto Pasteur w São Paulo wykazała, że ​​przyczyną śmierci było wścieklizne zapalenie mózgu.

Artykuł przedstawiający wyniki badania pt opublikowany w dzienniku Komunikacja dotycząca badań weterynaryjnych. To trzeci raport o wściekliźnie kapibary na świecie, a drugi w Brazylii.

W badaniu wykryto również, że szczep wścieklizny stwierdzony u trzech zwierząt był taki sam, jak wariant występujący u nietoperza wampira zwyczajnego (Desmodus rotundus).

„W ostatnich latach odnotowano wzrost liczby zgłaszanych przypadków wścieklizny u dzikich zwierząt, prawdopodobnie związanych z zakłóceniami środowiska, które powodują brak równowagi w ekosystemach, w których żyje D. rotundus” – powiedział Enio Mori, główny badacz badania. Mori jest badaczem w Instituto Pasteur, jednostce Departamentu Zdrowia Stanu São Paulo, oraz profesorem w programie studiów podyplomowych w zakresie patologii eksperymentalnej i porównawczej w Szkole Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach Uniwersytetu w São Paulo (FMVZ-USP ).

Inny niedawny przypadek dotyczył oposu białouchyego (Didelphis albiventris) zakażonego wirusem wścieklizny i znalezionego martwego w Campinas, jednym z największych miast w stanie.

Wyspa Anchieta jest państwowym parkiem przyrody. Kapibary wymarły tam niedługo po naprawie dachu na wcześniej opuszczonym budynku, co zmusiło kolonię nietoperzy do przenocowania gdzie indziej.

„W takich chwilach kolonie nietoperzy są poddawane silnemu stresowi, często dochodzi do walk i mogą zarażać się nawzajem wścieklizną, co zwiększa prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa na inne dzikie zwierzęta, których krwią się żywią, takie jak kapibary” – powiedział Mori.

Ogólnie rzecz biorąc, wylesianie również przyczynia się do wzrostu liczby przypadków wścieklizny. Mniej lasów oznacza mniej dzikich zwierząt, których krew jest jedynym źródłem pożywienia dla nietoperzy wampirów. Nietoperze muszą znaleźć inną ofiarę, często uciekając się do zwierząt gospodarskich, a nawet ludzi, potencjalnie przenosząc przy tym wściekliznę.

Warianty

Zainfekowane kapibary zostały znalezione przez pracowników Fundação Florestal, agencji zarządzającej jednostkami ochrony przyrody w São Paulo, w tym Parkiem Stanowym Anchieta Island. Próbki tkanki mózgowej zwierząt przesłano do Instituto Pasteur, będącego częścią sieci laboratoriów monitorujących wściekliznę w regionie. Tamtejsi badacze i personel techniczny najpierw przetestowali próbki na obecność antygenu wirusa wścieklizny na potrzeby segregacji i doszli do wniosku, że wszystkie trzy przypadki dały wynik pozytywny.

Następnie wyizolowali wirusa w celu przeprowadzenia testów potwierdzających. Jedna z próbek była w złym stanie, co uniemożliwiało przeprowadzenie testu, udało się jednak zsekwencjonować genom cząsteczki wirusa. Badania potwierdziły obecność wariantu wirusa wścieklizny występującego u nietoperzy wampirów, wskazując na możliwość przeniesienia wirusa przez ukąszenie.

Jedyny inny przypadek wścieklizny u kapibary w Brazylii opublikowano w 1985 r. W innych częściach świata odnotowano tylko jeden przypadek, który wystąpił w północnej Argentynie w 2009 r. Przedmiotowy wariant wirusa został typowany jedynie w tym najnowszym badaniu.

Nie ma doniesień o wściekliźnie u ludzi przenoszonej przez kapibary. Jednak wypadki, w których ludzie zostają ugryzieni przez te zwierzęta, zwykle powodują poważne rany. Nie wiadomo, czy ślina kapibary może zawierać wirusa, podobnie jak ślina nietoperza (nietoperze są głównym rezerwuarem wścieklizny w Ameryce Południowej).

„Należy zatem kontynuować nadzór epidemiologiczny, abyśmy mogli na przykład dowiedzieć się, jaką rolę odgrywają kapibary w cyklu wirusowym. Jest całkowicie możliwe, że są żywicielem w ślepej uliczce i umierają, nie przenosząc wirusa na inne zwierzęta. Potrzebujemy jednak dalszych badań aby to potwierdzić” – powiedział Mori.