Przez
Nowa metoda upraszcza sposób, w jaki naukowcy obliczają zachowanie neutrin w supernowych i połączeniach gwiazd neutronowych, uwzględniając kwantowe zmiany smaku, oferując obiecujące narzędzie do przewidywania elementarnych skutków tych kosmicznych wydarzeń. Źródło: SciTechDaily.com
Naukowcy opracowują metodę upraszczającą obliczenia kwantowych zmian smaku neutrin w gęstych warunkach astrofizycznych, takich jak supernowe. Integrując mechanikę kwantową z tradycyjnymi modelami transportu, podejście to pomaga przewidzieć zachowanie neutrin i produkcję pierwiastków w eksplozjach gwiazd, co okazało się obiecujące we wstępnych testach.
Neutrina mają właściwość mechaniki kwantowej zwaną „smakiem”. Ten smak może się zmieniać, gdy neutrina przemieszczają się w przestrzeni. Głównym wyzwaniem jest śledzenie zarówno fizycznego ruchu neutrin, jak i zmiany ich smaku w układach astrofizycznych, takich jak supernowe z zapadnięciem się jądra i łączenie się gwiazd neutronowych. Skomplikowany układ i duża liczba neutrin w tych układach sprawiają, że śledzenie wszystkich lub nawet części neutrin jest prawie niemożliwe.
W tym badaniu fizycy sprawdzili potencjalny sposób rozwiązania tego problemu. Podejście to polega na rozszerzeniu tradycyjnych metod obliczania ruchu neutrin o zmianę smaku mechaniczną kwantową. Takie podejście zmniejsza złożoność obliczania zachowania neutrin w złożonych układach
Trójwymiarowe kontury spójności kwantowej w symulacji momentu neutrina. Symulacja rozpoczyna się od losowych warunków początkowych i rozwija strukturę w czasie krótszym niż nanosekunda. Źródło: E. Grohs
Rozszerzanie metod obliczeń ruchu neutrin
Supernowa lub gwiazda neutronowa fuzja wysyła wiele rodzajów posłańców, od fotonów po fale grawitacyjne, od neutrin po ciężkie pierwiastki. Posłańcy ci dostarczają naukowcom nowego wglądu w fizykę tych obiektów gwiezdnych. Jednak naukowcy muszą zrozumieć fizykę neutrin, aby móc korzystać z tych przekaźników. Neutrina przenoszą znaczną część energii tych układów.
Ponadto naukowcy muszą zrozumieć interakcje, w których biorą udział neutrina, aby przewidzieć ciężkie pierwiastki powstające w wyniku eksplozji gwiazd i łączenia się gwiazd. Momenty kątowe obejmują całkowitą liczbę i strumień neutrin w małym zestawie równań ruchu. Naukowcy mogą następnie wykorzystać te równania do obliczenia zmiany smaku neutrina.
Zmniejszona liczba równań w metodzie momentu kątowego otwiera drogę do rozwiązania problemów związanych z transformacją posmaku neutrin w zwartych obiektach astrofizycznych, takich jak fuzja gwiazd neutronowych.
Testowanie podejścia opartego na momentach kątowych
W ramach tego badania zbadano perspektywy zastosowania półklasycznego podejścia opartego na momentach kątowych do uwzględnienia kwantowo-mechanicznych efektów aromatu w transporcie neutrin w pozostałości po połączeniu gwiazd neutronowych. Naukowcy przetestowali tę metodę na typie transformacji smaku neutrin zwanym „szybkim smakiem”, w przypadku którego znana jest informacja kątowa o neutrinach. W rezultacie metoda dobrze uchwyciła rozwój transformacji i zasługuje na dalsze badania.
W pracy tej wykorzystano zasoby obliczeniowe Narodowego Centrum Obliczeniowego Badań nad Energią, placówki użytkownika Departamentu Energii. W pracy wykorzystano także Payne’a maszyna o godz Uniwersytet Stanowy Karoliny Północnejktóre jest częściowo wspierane przez Research Corporation for Science Advancement.
Bibliografia:
„Niestabilność szybkiego smaku neutrino w trzech wymiarach dla połączenia gwiazd neutronowych” autorstwa Evana Grohsa, Sherwooda Richersa, Seana M. Coucha, Francois Foucarta, Jamesa P. Knellera i GC McLaughlina, 29 września 2023 r., Litery fizyki B.
DOI: 10.1016/j.physletb.2023.138210
„Dwumomentowa transformacja smaku neutrino z zastosowaniami do szybkiej niestabilności smaku w połączeniach gwiazd neutronowych” autorstwa Evan Grohs, Sherwood Richers, Sean M. Couch, Francois Foucart, Julien Froustey, James P. Kneller i Gail C. McLaughlin, 21 lutego 2024 r. , The Dziennik astrofizyczny.
DOI: 10.3847/1538-4357/ad13f2
Badania te były finansowane głównie przez Biuro Naukowe Departamentu Energii (DOE) w ramach programu Fizyki Jądrowej. Dodatkowe fundusze zapewniło Biuro Naukowe DOE, Biuro Zaawansowanych Badań Naukowych Obliczeń; Narodowa Fundacja Nauki; Fundacja Heisinga-Simonsa; oraz Narodowa Administracja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej.
