Migracja Jupiter, Saturn, UranI Neptun z bliższych szerszych orbit wokół Słońca nastąpiło 60-100 milionów lat po powstaniu Układu Słonecznego, prawdopodobnie wpływając na powstanie księżyca Ziemi.
Według nowych badań migracja gigantycznych planet Układu Słonecznego – Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna – na ich obecne orbity nastąpiła między 60 a 100 milionami lat po powstaniu Układu Słonecznego. Odkrycia te, pochodzące z analizy chondrytów enstatytu (EL) o niskiej zawartości żelaza i rodziny asteroid Athor, oferują nowy wgląd w ewolucję naszego Układu Słonecznego. Mogą także rzucić światło na warunki, które doprowadziły do powstania ziemskiego księżyca.
Początkowo gigantyczne planety uformowały się bliżej Słońca, a później w okresie niestabilności orbity migrowały do swoich obecnych, bardziej odległych pozycji. Chociaż dokładny moment wystąpienia tej niestabilności był trudny do ustalenia, wcześniejsze szacunki sugerowały, że górna granica będzie wynosić niecałe 100 milionów lat po powstaniu Układu Słonecznego. Aby udoskonalić tę oś czasu, Chrysa Avdellidou i jej zespół zbadali fragmenty asteroid z rodziny Athor, które powstały w wyniku katastrofalnego zniszczenia planetoidy-przodka około 3 miliardów lat temu.
Naukowcy zaproponowali, że wszczepienie materiału powstałego w wyniku tego zderzenia w główny pas asteroid Układu Słonecznego mogłoby pomóc w ustaleniu okresu niestabilności orbity. Wykorzystując modele termochronometru, symulacje dynamiki orbity i dane dotyczące meteorytów, zespół zidentyfikował powiązanie między meteorytami chondrytowymi EL i asteroidami z rodziny Athor. To połączenie sugeruje, że materia została wszczepiona w pas asteroid ponad 60 milionów lat po rozpoczęciu formowania się Układu Słonecznego, wyznaczając dolną granicę czasu migracji planet-olbrzymów.
Co więcej, badanie podkreśla potencjalny związek między tym okresem niestabilności orbity a gigantycznym uderzeniem, które doprowadziło do powstania ziemskiego księżyca. Naukowcy spekulują, że oba zdarzenia miały miejsce w tym samym przedziale czasowym, od 60 do 100 milionów lat po powstaniu Układu Słonecznego, co wskazuje, że mogą być ze sobą powiązane.
Więcej informacji na temat tego badania można znaleźć w artykule Śledzenie zmian planetarnych, które utworzyły Księżyc.
Odniesienie: „Datowanie niestabilności orbity gigantycznej planety Układu Słonecznego za pomocą meteorytów enstatytowych” autorstwa Chrysy Avdellidou, Marco Delbo’, Davida Nesvornégo, Kevina J. Walsha i Alessandro Morbidelliego, 16 kwietnia 2024 r., Nauka.
DOI: 10.1126/science.adg8092
