Chociaż analitycy nie uznali zeszłotygodniowej chińskiej groźby potencjalnego odwetu za unijne cła na pojazdy elektryczne, która zmieniła zasady gry, opcja negocjacji jest coraz częściej postrzegana jako alternatywa dla twardych ceł z Europy – w przypadku których potencjalne wstępne ogłoszenie w sprawie taryf mogłoby służyć jako „ oferta otwarcia” rozmów.
Od października ubiegłego roku Komisja Europejska badanie Chińskie pojazdy elektryczne (EV), które, jak podejrzewa, skorzystały z dotacji i były sprzedawane po sztucznie zaniżonych cenach.
Jeżeli takie subsydia zostaną potwierdzone, UE może zareagować cłami lub cłami wyrównawczymi (CVD), które łagodzą korzyści, jakie chińscy producenci samochodów uzyskali dzięki dotacjom.
W piśmie wysłanym do szefa handlu UE Valdisa Dombrovskisa chińskie Ministerstwo Handlu zagroziło odwetem, uderzając w sektor rolnictwa i lotnictwa UE, powiedział w czwartek (30 maja) rzecznik Dombrovskisa Euractiv po ukazaniu się raportów w zeszłym tygodniu.
Niemniej jednak analitycy, z którymi rozmawiał Euractiv, spodziewali się, że UE ogłosi ustalenia i wstępne środki 10 czerwca – dzień po wyborach do Parlamentu Europejskiego – a następnie ostateczne środki w ciągu najbliższych czterech miesięcy.
Według Davida Kleimanna, eksperta ds. handlu w brytyjskim zespole doradców ds. spraw globalnych ODI, ogłoszenie tymczasowego cła można postrzegać jako „ofertę otwierającą” dla potencjalnych negocjacji między UE a Chinami, co oznacza, że ostateczny poziom ceł może równie dobrze zostać różnią się od tego, co ogłoszono w czerwcu.
„Czteromiesięczny okres od lipca do listopada, w którym miałyby obowiązywać cła tymczasowe, stanowi dla Chin, UE, państw członkowskich i zainteresowanych producentów doskonałą okazję do rozpoczęcia rozmów i negocjacji w sprawie możliwych alternatyw dla ceł ostatecznych” – stwierdził. powiedział.
Ostateczne cła nałożone na chińskich producentów samochodów mogą zostać zablokowane przez kraje UE, przy czym „kwalifikowana” większość 15 krajów reprezentuje co najmniej 65% całkowitej populacji bloku 27 krajów.
Kleimann dodał, że „negocjacje” były już w przygotowaniu, ponieważ chińskie źródła „podawały perspektywę zarówno odwetu w postaci ceł na wrażliwy eksport z UE, jak i otwarcia rynku, w przypadku gdyby tymczasowe CVD nie zostały przekształcone w ostateczne cła w listopadzie”.
W zeszłym tygodniu w wywiadzie dla Euractiv niemiecki minister transportu Volker Wissing (FDP/Renew) nazwał taryfy „złym podejściem”, dając do zrozumienia, że będzie opowiadał się za rozwiązaniem wynegocjowanym.
„Zawsze należy dążyć do stworzenia uczciwej konkurencji, a nie do jej utrudniania”.
Groźba odwetu nie jest zaskakująca
Szczególnie niemieccy producenci samochodów są zaniepokojeni potencjalnymi ograniczeniami typu „wet za wet”, które mogłyby mieć wpływ na ich działalność w Chinach – największym rynku samochodowym na świecie.
John Clarke, były szef spraw międzynarodowych Komisji, powiedział Euractiv, że z chińskiej wiadomości skierowanej do Dombrovskisa wybór sektora rolnego nie był zaskoczeniem, biorąc pod uwagę jego zwiększoną wrażliwość polityczną w bloku – grożąc jednocześnie podjęciem działań przeciwko unijnemu producentowi samolotów Airbusowi był „interesującym wyborem”.
„Rolnictwo jest niestety pierwszą i najłatwiejszą ofiarą” – stwierdził, wskazując na wiele krajów UE, którym zależy na zadowoleniu wyborców rolników, takich jak Francja, Hiszpania, Polska i Irlandia.
Z drugiej strony międzynarodowy koncern lotniczy Airbus z siedzibą w Holandii był bardziej interesującym przypadkiem, ponieważ „z jednej strony Chiny potrzebują obecnie Airbusów, ponieważ [US competitor] Boeing jest uważany za niebezpieczny” – stwierdził Clarke, odnosząc się do obaw związanych z bezpieczeństwem, które ostatnio nękały firmę.
„Z drugiej strony Chiny mogą wykorzystać to jako szansę na przyspieszenie własnego krajowego sektora pasażerskich linii lotniczych” i mocy produkcyjnych, jeśli miałyby na jakiś czas zablokować Airbusa na rynku, powiedział.
W każdym razie, dodał Clarke, negocjacje między UE a Chinami musiałyby być prowadzone „bardzo dyskretnie i należało temu zaprzeczyć”, ponieważ UE upiera się, że jej procedura opiera się na dowodach i nie mają na nią wpływu względy polityczne.
UE miałaby „znaczny margines manewru” – stwierdził. „Moim zdaniem bardziej logiczne jest, że wszelkie negocjacje miałyby miejsce po podjęciu decyzji w sprawie ceł tymczasowych w celu maksymalizacji efektu dźwigni”.
Perspektywy negocjacji
Niclas Poitiers, ekspert ds. handlu w ośrodku doradczym zajmującym się polityką UE Bruegel, zgodził się, że zwiększenie groźby odwetu przez Chiny nie było „strasznie nieoczekiwane” tuż przed ogłoszeniem przez UE ceł wstępnych.
„Z europejskiego punktu widzenia preferowanym rezultatem jest nawiązanie przez Pekin współpracy z Europą w celu znalezienia sposobu na poradzenie sobie z kwestią dotacji w sposób oparty na współpracy” – stwierdził.
Wyrażając jednak odmienne oczekiwania od pozostałych dwóch analityków, Poitiers dodał: „Nie sądzę, aby było to prawdopodobne”.
Zauważył, że sprawa byłaby tym bardziej skomplikowana, że wiele z przedmiotowych dotacji nie ma charakteru tradycyjnych dotacji udzielanych przez chiński rząd centralny, lecz dotyczy preferencyjnego dostępu do kredytów z banków państwowych lub kontrolowanych przez państwo, a także dostępu do tanich gruntów lub niektórych zamówień publicznych.
Chociaż podejście UE byłoby „nadal bardzo mocno zakorzenione w zasadach WTO […] mogą tu istnieć pewne nowe uzasadnienia, które mogą być interesujące z prawnego punktu widzenia” – powiedział – „i możemy nie wiedzieć, czy ostatecznie będą one w 100% zgodne z WTO, czy nie”.
Rząd USA podniósł niedawno cła na chińskie samochody elektryczne z 25% do 100%, co zdaniem ekspertów narusza zasady WTO. Poitiers stwierdził, że UE powinna dążyć do wyraźnego wyjaśnienia, że jej motywacje bardzo różnią się od motywacji USA, i przedstawić mocne dowody na poparcie tego.
Ostatecznie jednak Kleimann zauważył, że perspektywa negocjacji zależy od poziomu nałożonych ceł, ponieważ „Marże zysku ze sprzedaży chińskich pojazdów elektrycznych w Europie są tak wysokie, że producenci z łatwością mogliby przyjąć stawkę cła wyrównawczego w wysokości 10%, a nawet 20%.”.
„Kluczowe pytanie brzmi, czy tymczasowa stawka cła będzie wystarczająco silną zachętą dla Chin, aby w ogóle podjęły jakiekolwiek działania” – stwierdził.
[Edited by Anna Brunetti/Alice Taylor]
