Niedawne badania pokazują, że kryzys zasolenia w Mesynie doprowadził do tego, że Morze Śródziemne stało się rozległym basenem solnym w wyniku dwufazowego procesu parowania, powodując ogromne spadki poziomu morza i rozległe skutki dla środowiska, w tym erupcje wulkanów i globalne zmiany klimatyczne.
Morze Śródziemne przeszło dramatyczną transformację podczas kryzysu zasolenia mesyńskiego – ważnego wydarzenia geologicznego, które zmieniło je w ogromny basen solny między 5,97 a 5,33 miliona lat temu.[1]
Przez lata naukowcy zastanawiali się, jak w tak krótkim czasie mogło zgromadzić się milion kilometrów sześciennych soli. Najnowsza analiza izotopów chloru[2] z soli z dna Morza Śródziemnego w końcu ujawnił proces, który przebiegał w dwóch odrębnych fazach.
W pierwszej fazie, trwającej około 35 000 lat, osadzanie się soli ograniczyło się do wschodniej części Morza Śródziemnego. Było to spowodowane ograniczeniem przepływu wody z Morza Śródziemnego do Atlantyku, w wyniku czego basen był wypełniony solanką, ale stabilny.
W drugiej fazie akumulacja soli rozszerzyła się na cały obszar Morza Śródziemnego, napędzana intensywnym, szybkim zjawiskiem parowania trwającym krócej niż 10 000 lat. W tym okresie poziom mórz drastycznie się obniżył – o 1,7 do 2,1 km we wschodniej części Morza Śródziemnego i około 0,85 km na zachodzie. Doprowadziło to do utraty aż do 70% objętości wody w basenie Morza Śródziemnego.
Wpływ na Morze Śródziemne i dalej
Uważa się, że ten spektakularny spadek poziomu morza miał konsekwencje zarówno dla fauny lądowej, jak i krajobrazu Morza Śródziemnego – wywołując lokalne erupcje wulkanów w wyniku wyładowania skorupy ziemskiej, a także generując globalne skutki klimatyczne w wyniku ogromnej depresji spowodowanej obniżeniem poziomu morza .
Wyniki te, opublikowane dzisiaj (18 listopada) w Komunikacja przyrodniczazapewniają lepsze zrozumienie ekstremalnych zjawisk geologicznych w przeszłości, ewolucji regionu śródziemnomorskiego i późniejszych konsekwencji globalnych.
Notatki
- To wyjątkowe wydarzenie pokryło dno Morza Śródziemnego warstwą soli o grubości do 3 km. Zrozumienie przyczyn, konsekwencji i zmian środowiskowych, jakie zaszły w regionie Morza Śródziemnego w odpowiedzi na kryzys zasolenia w Mesynie, to wyzwanie, które od dziesięcioleci mobilizuje społeczność naukową.
- Analiza dwóch stabilnych izotopów chloru (³⁷Cl i ³⁵Cl) umożliwiła oszacowanie szybkości akumulacji soli i wykrycie spadku poziomu morza.
Odniesienie: „Izotopy chloru ograniczają znaczny ubytek Morza Śródziemnego podczas kryzysu zasolenia w Mesynie”. 18 listopada 2024 r., Komunikacja przyrodnicza.
DOI: 10.1038/s41467-024-53781-6
Prace te były wspierane przez Unię Europejską i CNRS.
