To mistrzowskie inningi kapitana Hope zapewniły drużynie Windies dominującą pozycję w połowie meczu, pomimo przegranej w losowaniu.
Wchodząc na boisko po tym, jak John Turner odesłał otwierające drużyny z Indii Zachodnich, Barbados nadzorował wraz z Carty’m odbudowę, co zdecydowanie przechyliło dynamikę na korzyść gospodarzy.
Pomimo furtki zapewniającej ruch melonikom i wolnego pola w polu ataku, Hope rozpoczął fenomenalnie, trafiając Turnera i Adila Rashida sześcioma szóstkami na początku, po czym wykazał się powściągliwością, aby utrzymać wynik na tablicy wyników.
Podczas gdy Carty został dwukrotnie upuszczony, Hope dał Anglii tylko jedną szansę na 60, kiedy szturchnął Bethella, tylko po to, by bramkarz Salt ją upuścił.
Po wczesnych fajerwerkach następnie w 23. minucie wzbił się w powietrze, aby przypomnieć sobie swoje półwiecze z 66 piłek i 100 swojej drużyny, wysyłając Bethella poza granicę środkowej furtki.
30-latek celował w angielskich spinnerów i zdobył 17. tonę ODI w 118 piłkach, podczas gdy Rutherford dodał szybkie 54 z 36 piłek, kontynuując rundy swojego kapitana.
Jednak Livingstone przyćmił wysiłki Hope, by poprowadzić Anglię do zwycięstwa, które zadecydowało o intrygującym zwycięstwie.
