Strona główna nauka/tech Hubble zagląda głęboko w gwiazdotwórcze serce Galaktyki Trójkąta

Hubble zagląda głęboko w gwiazdotwórcze serce Galaktyki Trójkąta

20
0


Messiera 33
Messier 33 to trzecia co do wielkości galaktyka w naszej Grupie Lokalnej galaktyk. Źródło: NASA, ESA, M. Boyer (STScI) i J. Dalcanton (Uniwersytet Waszyngtoński); Przetwarzanie: Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)

The Kosmiczny Teleskop Hubble’a zapewnia oszałamiający widok na serce Galaktyki Trójkąta (M33), odsłaniając jej żywy proces formowania się gwiazd i unikalne cechy strukturalne.

Pomimo tego, że jest mniejszy od Droga Mleczna i brakuje mu centralnego wybrzuszenia lub supermasywności czarna dziuraM33 to płodna fabryka gwiazd, produkująca gwiazdy w tempie dziesięciokrotnie większym niż sąsiednia galaktyka Andromeda. Zdjęcie przedstawia czerwonawe pasma zjonizowanego wodoru i ciemnego pyłu, podkreślając status galaktyki jako jednej z niewielu, w których można rozróżnić pojedyncze gwiazdy. Przyszłość M33 kryje w sobie potencjalny dramat, ponieważ może zderzyć się z Drogą Mleczną i Andromedą.

Messier 33 – Galaktyka Trójkąta

Ten widok z NASAKosmiczny Teleskop Hubble’a zanurza się w centrum galaktyki spiralnej Messier 33 (M33), znanej również jako Galaktyka Trójkąta.

Położona w trójkątnym gwiazdozbiorze Trójkąta i mniej więcej o połowę mniejsza od naszej galaktyki Drogi Mlecznej, M33 jest trzecim co do wielkości członkiem naszej Lokalnej Grupy galaktyk, po galaktyce Andromedy (M31) i Drodze Mlecznej.

Formacja gwiazd w M33

Wiadomo, że M33 jest siedliskiem narodzin gwiazd, tworzącym gwiazdy w tempie 10 razy większym niż średnia w jej sąsiadce, galaktyce Andromedy. Co ciekawe, schludne, zorganizowane ramiona spiralne M33 wskazują na niewielką interakcję z innymi galaktykami, zatem jej szybkie narodziny gwiazd nie są napędzane przez zderzenia galaktyczne, jak ma to miejsce w przypadku wielu innych galaktyk. Galaktyka zawiera mnóstwo pyłu i gazu potrzebnego do wyrzucania gwiazd oraz liczne obłoki zjonizowanego wodoru, zwane także obszarami H-II, które powodują ogromne powstawanie gwiazd. Naukowcy przedstawili dowody na to, że w zderzeniach masywnych obłoków molekularnych w M33 powstają gwiazdy o dużej masie.

Zdjęcie przedstawia czerwonawe chmury zjonizowanego wodoru przeplatane ciemnymi pasmami pyłu. Pozorna ziarnistość obrazu to tak naprawdę roje niezliczonych gwiazd. M33 jest jedną z mniej niż 100 galaktyk znajdujących się wystarczająco blisko, aby teleskopy takie jak Hubble mogły rozróżnić pojedyncze gwiazdy, co widać tutaj.

Centrum Messiera 33
Powyższe zdjęcie przedstawia widok z Hubble’a na centrum galaktyki M33. Źródło: NASA, ESA, M. Boyer (STScI), J. Dalcanton (Uniwersytet Waszyngtoński) i ESO; Przetwarzanie: Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)

Unikalne cechy konstrukcyjne M33

Wiadomo, że w M33 nie ma centralnego zgrubienia i nie ma dowodów na istnienie supermasywnej czarnej dziury w jej jądrze – co jest dziwne, ponieważ większość spiral ma zgrubienie centralne utworzone z gęsto skoncentrowanych gwiazd, a większość dużych galaktyk ma w swoich środkach supermasywne czarne dziury. Galaktyki o tego typu strukturze nazywane są „galaktykami czystego dysku”, a badania sugerują, że stanowią one około 15–18 procent galaktyk we wszechświecie.

M33 może w dramatyczny sposób utracić swój opływowy wygląd i niezakłócony status – znajduje się na możliwym kursie kolizyjnym zarówno z galaktyką Andromedy, jak i Drogą Mleczną. Zdjęcie to wykonano w ramach przeglądu M33 w celu udoskonalenia teorii na takie tematy, jak fizyka ośrodka międzygwiazdowego, procesy powstawania gwiazd i ewolucja gwiazd.



Link źródłowy