Poznaj dynamiczne życie galaktyki spiralnej NGC 337 uchwycone przez Kosmiczny Teleskop Hubble’aprzedstawiający mieszankę starych i nowych gwiazd oraz miejsce wspaniałej supernowej SN 2014cx.
Powyższe zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia galaktykę spiralną NGC 337, położoną około 60 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze Wieloryba, znanej również jako Wieloryb.
Oszałamiający obraz łączy obserwacje zarejestrowane na dwóch różnych długościach fal, ukazując uderzające cechy galaktyki. Jej złociste centrum świeci światłem starszych gwiazd, podczas gdy jej żywe, niebieskie krawędzie mienią się energią młodych, nowo powstałych gwiazd. Gdyby Hubble uchwycił NGC 337 około dziesięć lat temu, byłby świadkiem niezwykłego widoku wśród gorących, niebieskich gwiazd galaktyki – olśniewającej supernowej oświetlającej jej obrzeża.
Supernowa, nazwana SN 2014cx, jest niezwykła, ponieważ została odkryta niemal jednocześnie na dwa zupełnie różne sposoby: przez płodnego łowcę supernowych Koichi Itagaki oraz przez All Sky Automated Survey for SuperNovae (ASAS-SN). ASAS-SN to ogólnoświatowa sieć zautomatyzowanych teleskopów skanujących niebo pod kątem nagłych zdarzeń, takich jak supernowe.
Naukowcy ustalili, że SN 2014cx była supernową typu IIP. Klasyfikacja „Typu II” oznacza, że eksplodująca gwiazda była nadolbrzymem co najmniej osiem razy masywniejszym od Słońca. Litera „P” oznacza plateau, co oznacza, że gdy światło supernowej zaczęło słabnąć, poziom osiągnął plateau, utrzymując tę samą jasność przez kilka tygodni lub miesięcy, po czym dalej zanikał. Ten typ supernowej ma miejsce, gdy masywna gwiazda nie jest już w stanie wytworzyć w swoim jądrze wystarczającej ilości energii, aby odeprzeć miażdżące ciśnienie grawitacji.
Szacuje się, że gwiazda progenitorowa SN 2014cx była dziesięć razy masywniejsza od Słońca i setki razy szersza. Choć już dawno przyćmiła swoją początkową jasność, badacze nadal obserwują tę eksplodującą gwiazdę, zwłaszcza dzięki programowi obserwacyjnemu Hubble’a, który stworzył to zdjęcie.
