Gatory mogą być kluczowym wskaźnikiem wpływu zmian klimatycznych na Everglades na Florydzie

Jasne światło reflektora przebija ciemność, gdy 5-metrowy poduszkowiec sunie po Everglades, a wiązka zapala małe, błyszczące iskierki w atramentowoczarnej wodzie usianej liliowymi płatkami.

Świecące oczy aligatora – charakterystyczne odbicia czających się gadów.

Aligatory lubią polować w ciemności, ale dziś są zwierzętami prześladowanymi – nie dla sportu, ale w celach naukowych przez dwóch biologów z Uniwersytetu Florydy, Sergio Balaguera-Reina i Kevin Olejczak.

Aligatory wraz ze swoimi kuzynami i krokodylami zamieszkującymi Everglades są wrażliwe na zmiany środowiskowe w Everglades. To czyni je, jak nazywają naukowcy, dobrymi „gatunkami wskaźnikowymi” do oceny postępu w trwających wielomiliardowych wysiłkach mających na celu przywrócenie naturalnego przepływu wody do rozległej rzeki trawy. Gatory są trochę jak Złotowłosa. Za dużo wody i zużywają zbyt dużo energii, próbując złapać ryby i inne ofiary. Nie wystarczy i mają trudności z poruszaniem się lub łączeniem w pary. Potrzebują wody w sam raz.

Dla badaczy duże gady stały się także wskaźnikiem jednego z największych zagrożeń dla przyszłości Everglades – zmian klimatycznych. Podnoszenie się poziomu morza, wyższe temperatury, bardziej wilgotne huragany – to wszystko czynniki, które w nadchodzącej dekadzie zmienią różnorodne ekosystemy tworzące większe Everglades.

Obaj biolodzy należą do zespołu UF „Croc Docs”, który od lat 70. dokumentuje zmieniające się w wyniku erozji wzorce gniazdowania zagrożonego krokodyla północnoamerykańskiego wzdłuż wybrzeża południowego Everglades i zatoki Florida Bay. Balaguera-Reina uważa, że ​​zmiany klimatyczne tylko przyspieszą utratę siedlisk lęgowych.

„Niektóre z wysp, które odwiedziliśmy wcześniej i widzieliśmy gniazda, teraz nic nie widzimy, ponieważ są po prostu pokryte wodą” – powiedziała Balaguera-Reina. „Wiemy, że zmiany klimatyczne wpływają na inne gatunki, więc musimy się przygotować, aby zobaczyć, jak wpływają one na gatunki, które mamy tutaj, w Everglades”.

Dane zebrane podczas takich wycieczek pomogą uzyskać jaśniejszy obraz tego, jak aligatory i krokodyle przystosują się – lub nie.

Złapanie i ujarzmienie aligatora na wolności może być wyzwaniem (i wymaga państwowych badań lub pozwolenia na polowanie, więc nie myśl o tym). Gdy Balaguera-Reina sterował, Olejczak trzymał tyczkę zakończoną drucianą pętlą. Gatory nie mają wielkich mózgów – często porównuje się ich wielkość do orzecha włoskiego – ale mają starożytne instynkty.

Gdy się do nich zbliżono, kilka ostrożnych zwierząt storpedowało pod łodzią. Jednak po niemal godzinie spędzonej na wodzie naukowcy złapali pierwszego z nich.

„Ona nie jest szczęśliwa” – stwierdziła Balaguera-Reina, gdy aligator pluskał się i przewracał w kółko w tak zwanym rzucie śmierci, którego skutkiem jest zwykle wszystko, co trzyma się w jego potężnych szczękach.

Po czterokrotnym owinięciu szczęk czarną taśmą elektryczną biolodzy wciągnęli na pokład aligatora – mierzącą półtora stopy samicę ważącą 35 funtów. Balaguera-Reina oszacowała, że ​​może mieć około 10 lat.

Pędząc przez bagna i kanał graniczący ze szlakiem Tamiami, Balaguera-Reina zauważył, że w okolicy było mniej aligatorów niż w zeszłym roku, co jego zdaniem wynika z tego, że w tym roku woda jest głębsza po ulewnych opadach deszczu. Tak daleko na północ w Everglades nie ma krokodyli. Większość znacznie rzadszych krokodyli północnoamerykańskich żyje w słonych strefach przybrzeżnych na obrzeżach Zatoki Florydzkiej i Zatoki Meksykańskiej.

Podczas podróży, która obejmowała 30 km na obszarze zarządzania dziką przyrodą Francisa S. Taylora w pobliżu rezerwatu plemienia Miccosukee, biolodzy w końcu złapali, zważyli, zmierzyli i zbadali dwie samice. Informacje z tej nocnej wycieczki zostaną udostępnione agencjom federalnym i stanowym, które są partnerami w ogromnym projekcie wodno-kanalizacyjnym mającym na celu przywrócenie Everglades.

Prace te trwają od dziesięcioleci i będą kontynuowane przez kolejne lata — usuwanie i wypełnianie starych kanałów, budowa gigantycznych zbiorników, dodawanie pomp i sztucznych bagien w celu oczyszczenia zanieczyszczonych ścieków z gospodarstw. Zainstalowano już mosty otwierające koryto historycznego szlaku, aby umożliwić większy przepływ wody na południe.

Minie jeszcze wiele lat, zanim aligatory i krokodyle opowiedzą historię o skuteczności wszystkich tych projektów. Naprawianie zniszczeń spowodowanych drenażem i zabudową jest trudne, a na niektórych obszarach nadal panują warunki, które są zbyt mokre lub zbyt suche w nieodpowiednim czasie. Przepływy i głębokości wody rosną i maleją w zależności od pory roku i dyktują wzorce kojarzenia się i żerowania gadów, a także ptaków brodzących i innych gatunków.

„Nie osiągnęliśmy jeszcze równowagi w zakresie zapotrzebowania na wodę, aby osiągnąć nasze cele ekologiczne” – stwierdziła Laura Brandt, biolog zajmujący się dziką przyrodą w US Fish and Wildlife.

To, jak klimat wpłynie na krokodyle i aligatory, pozostaje przedmiotem ciągłych badań. Brandt powiedział, że naukowcy pracują nad uwzględnieniem skutków zmiany klimatu w swoich modelach projekcyjnych. „Wiemy, że musimy to zrobić” – powiedziała.

Brandt uważa, że ​​wpływ na ich przetrwanie może być subtelny, ponieważ w przeciwieństwie do roślin aligatory i krokodyle mogą przenosić się do nowych miejsc.

Niektóre badania wykazały już, że ocieplenie wód przybrzeżnych może popychać gady do rozszerzenia zasięgu na północ. Może to wskazywać na „nowy krajobraz” dla aligatorów i krokodyli. Ale niekoniecznie jest to dobre dla ich przyszłości, jeśli oznacza, że ​​z powodu powodzi przybrzeżnych porzucają swoje historyczne siedliska i miejsca lęgowe, aby migrować na nowe, wyższe tereny.

„Problem polega na tym, gdzie znajdą te miejsca?” powiedziała. „I nie wszyscy ludzie tolerują krokodyle. Niektóre z miejsc, które mogą znaleźć, to miejsca położone wyżej. Są one wyżej położone, ponieważ mieszkają tam ludzie”.

Herold Miami 2024. Dystrybucja: Tribune Content Agency, LLC.